യൂജെനിക്സ്
പിറന്നു കഴിഞ്ഞ തലമുറയെ ഭേദപ്പെട്ട പരിതസ്ഥിതിയും വിദ്യാഭ്യാസവും മെച്ചപ്പെടുത്തിയേക്കാം. മെച്ചപ്പെട്ട രക്തം വരാനിരിക്കുന്ന തലമുറകളെ മുഴുവൻ മേന്മയേറിയവയാക്കും.
--- ഹെർബെർട് വാൾട്ടർ, ജെനിറ്റിക്സ്
മിക്ക യൂജെനിസ്റ്റുകളും നയതന്ത്രശാലികളാണ്. ഹ്രസ്വവചനങ്ങൾ അവരെ വിഭ്രാന്തിപ്പെടുത്തുമെന്നും, ദീർഘവചനങ്ങൾ അവരെ സാന്ത്വനപ്പെടുത്തുമെന്നേ ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നുള്ളൂ. ഒന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് പരിവർത്തിപ്പിക്കുന്നതിന് അവരൊട്ടും കെൽപ്പില്ലാത്തവരാണ്. . . . അവരോടിങ്ങനെ പറയൂ "പോയ തലമുറകളിലെ ദീർഘായുസ്സ്, പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകളിൽ, അതിരുകവിയുകയോ, അസഹനീയമാവുകയോ ചെയ്യരുതെന്ന് . . . ഒരു പൗരൻ ഉറപ്പാക്കണം"; അവരോടിതു പറയൂ; അവരപ്പോൾ മെല്ലെയൊന്നൂയലാടും. . . . "സ്വന്തം അമ്മയെ കൊല്ല്" എന്നവരോട് പറയൂ. അപ്പോഴവർ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റിരിക്കും.
--- ജി കെ ചെസ്റ്റർട്ടൺ, യൂജെനിക്‌സും മറ്റു തിന്മകളും
ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ മരിച്ച് ഒരു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ്, 1883ൽ ഡാർവ്വിൻ്റെ മാതുലയേനായ ഫ്രാൻസിസ് ഗാൾട്ടൺ പ്രകോപനപരമായൊരു പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു --- മനുഷ്യശേഷിയിലേക്കും അതിൻ്റെ വികസനത്തിലേക്കുമുള്ള അന്വേഷണങ്ങൾ. അതിൽ അദ്ദേഹം മനുഷ്യരാശിയുടെ മികവിനായുള്ള തന്ത്രപ്രധാനമായൊരു പദ്ധതി വരച്ചുവച്ചു. ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ആശയം ലളിതമായിരുന്നു: അദ്ദേഹം പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണപ്പ്രക്രിയ അനുകരിക്കും. അതിജീവനത്തിലൂടെയും നിർദ്ധാരണത്തിലൂടെയും മൃഗസമൂഹങ്ങളിൽ അസാമാന്യമായ ഫലങ്ങളുളവാക്കുന്നതിൽ പ്രകൃതിക്ക് വിജയിക്കാമെങ്കിൽ, മനുഷ്യൻ ഇടപെടുക വഴി മനുഷ്യനെ വിശിഷ്ടമാക്കുന്ന പ്രക്രിയ ത്വരിതപ്പെടുത്താമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ സ്വപ്നം കണ്ടു. യുഗങ്ങളിലൂടെ പ്രകൃതി എന്തിനാണോ പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്, അത് ഒരൽപ്പം ദശാബ്ദങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, അതിശക്തരും, അതിസമർത്ഥരും,"അതിയോഗ്യരു"മായ മനുഷ്യരെ വിവേചനാപൂർവ്വം വളർത്തിയെടുത്താൽ --- പ്രകൃത്യാലല്ലാത്ത നിർദ്ധാരണത്തിലൂടെ --- നേടിയെടുക്കാമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ സങ്കൽപ്പിച്ചു.
ഈ കൗശലത്തിന് ഗാൾട്ടണ് ഒരു പേരു വേണമായിരുന്നു. "അനുയോജ്യത അത്രയിലാത്തവയ്ക്കുപരി കൂടുതൽ അനുയോജ്യമായ വംശങ്ങൾക്ക് അല്ലെങ്കിൽ രക്തഗണങ്ങൾക്ക് അതിവേഗം അതിജീവിക്കുന്നതിന് മെച്ചപ്പെട്ടൊരവസരം നൽകാൻ (മൃഗ)ശേഖരങ്ങളെ മേന്മയേറിയതാക്കുന്ന ശാസ്ത്രത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞുവാക്ക് നമുക്ക് വളരെ അത്യാവശ്യമാണ്," ഗാൾട്ടൺ എഴുതി. ഗാൾട്ടണ് യൂജെനിക്സ് [eugenics] എന്ന പദം ഉചിതമായ് തോന്നി ---- "ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും വെടിപ്പുള്ളൊരു വാക്ക് . . . ഒരിക്കൽ ഞാൻ ഉപയോഗിക്കാൻ ഒരുമ്പെട്ട വീര്യപാലനം [viriculture] എന്നതിനേക്കാൾ ഭേദം." രണ്ട് ഗ്രീക്കു വാക്കുകളുടെ സംയുക്തം: നല്ലത് [eu-] എന്ന ഗ്രീക്ക് പൂർവ്വപ്രത്യയത്തെ ഉൽപ്പത്തി [genesis] യോട് ചേർത്തത്. "വംശത്തിൽപ്പെട്ട നല്ലവ, പാരമ്പര്യമായ് ശ്രേഷ്ഠഗുണങ്ങളുള്ളവ." സ്വന്തം പ്രതിഭയിൽ എന്നും സ്വയം അഹങ്കരിച്ചിരുന്ന ഗാൾട്ടണ് തൻ്റെ പദനിർമ്മാണത്തിൽ ആഴമേറിയ സംതൃപ്തിയുണ്ടായി. "അങ്ങേയറ്റം പ്രായോഗികപ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു ശാസ്ത്രമായ് മാനവയൂജെനിക്സ് വൈകാതെ അംഗീകരിക്കപ്പെടുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നതിനാൽ . . . വ്യക്തിചരിത്രങ്ങളും കുടുംബചരിത്രങ്ങളും സമാഹരിക്കാൻ ഇനിയുമൊട്ടും വൈകിക്കൂടെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്."
⏫
1822ലെ ഹേമന്തത്തിലാണ് ഗാൾട്ടൺ ജനിച്ചത്. ഗ്രിഗർ മെൻഡൽ ജനിച്ച അതേ കൊല്ലം. മാതുലേയനായ ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ ജനിച്ച് പതിമൂന്ന് കൊല്ലങ്ങൾക്ക് ശേഷം. ആധുനിക ജീവശാസ്ത്രത്തിലെ രണ്ട് ഭീമന്മാർക്കിടയിൽപ്പെട്ട ഗാൾട്ടണെ ശാസ്ത്രീയമായ അപര്യാപ്‌തതയെക്കുറിച്ചുള്ള തീവ്രമായ ബോധം അനിവാര്യമായും വേട്ടയാടിയിരുന്നു. ഈ അപര്യാപ്തത ഗാൾട്ടണെ വിശേഷിച്ചും നീറ്റിയിരിക്കണം; കാരണം, അദ്ദേഹവും ഒരു ഭീമനാകുമെന്ന് കരുതപ്പെട്ടതായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അച്ഛൻ ബർമിംഗ്ഹാമിലെ പണക്കാരനായൊരു ബാങ്കുകാരൻ ആയിരുന്നു; അമ്മ, ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ്റെ മുത്തശ്ശനായ, കവിയും വൈദ്യനുമായിരുന്ന ഇറാസ്മസ് ഡാർവ്വിൻ എന്ന ബഹുമുഖപ്രതിഭയുടെ മകളും. ബാലപ്രതിഭയായിരുന്ന ഗാൾട്ടൺ രണ്ടു വയസ്സിലേ വായിക്കാൻ പഠിച്ചു; അഞ്ചാം വയസ്സിൽ ഗ്രീക്കും ലത്തീനും വശമാക്കി; എട്ടാം വയസ്സിലേ വർഗ്ഗസമീകരണവാക്യങ്ങൾ തെളിയിച്ചു. ഡാർവ്വിനെപ്പോലെ ഇദ്ദേഹവും വണ്ടുകളെ സമ്പാദിച്ചു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന് ഡാർവ്വിൻ്റെ ആയാസപ്പെടുന്ന, വർഗ്ഗീകരണശീലമുള്ള മനസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല. അദ്ദഹം വണ്ടുകളെ ശേഖരിക്കുന്നത് മതിയാക്കി; തീവ്രാഭിലാഷമാർന്ന മറ്റ് ഉദ്യമങ്ങളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ആദ്യം അദ്ദേഹം വൈദ്യശാസ്ത്രം പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും, പിന്നീട്, കേംബ്രിഡ്ജിൽ ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലേക്ക് ചുവടു മാറ്റി. 1843ൽ അദ്ദേഹം ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലുള്ള ഓണേഴ്‌സ് പരീക്ഷക്കിരിക്കാൻ തുനിഞ്ഞു; പക്ഷേ, മാനസികത്തളർച്ച പിടിപെട്ട് അദ്ദേഹത്തിന് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടതായ് വന്നു.
പരിണാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തൻ്റെ ആദ്യസിദ്ധാന്തം ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്ന 1844ലെ ഗ്രീഷ്മത്തിൽ ഗാൾട്ടൺ ഇംഗ്ലണ്ട് വിട്ട് ഈജിപ്തിലേക്കും സുഡാനിലേക്കും യാത്രയായി ---- ആഫ്രിക്കയിലേക്കുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അനവധി യാത്രകളിൽ ആദ്യത്തേത്. 1830ൽ തെക്കേ അമേരിക്കയിലെ "ആദിവാസികളു"മായുണ്ടായ ഡാർവ്വിൻ്റെ മുഖാമുഖം മനുഷ്യർക്ക് പൊതുവായൊരു വംശപരമ്പരയുണ്ടെന്ന അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിശ്വാസത്തെ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചുവെങ്കിൽ, ഗാൾട്ടൺ കണ്ടത് വ്യത്യാസങ്ങൾ മാത്രമാണ്. "ബാക്കിയുള്ള ആയുസ്സു മുഴുവൻ ചിന്തിക്കാൻ വേണ്ടത്ര സാമഗ്രികൾ ലഭിക്കാനുള്ളത്ര പ്രാകൃതവംശങ്ങളെ ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു."
1859ലാണ് ഗാൾട്ടൺ ഡാർവ്വിൻ്റെ വംശോൽപ്പത്തി വായിക്കുന്നത്. പുസ്തകം അദ്ദേഹം "വിഴുങ്ങി"യെന്നു വേണം പറയാൻ. അതദ്ദേഹത്തിനൊരു വൈദ്യുതാഘാതം പോലെയായിരുന്നു; ഒരേ സമയം മരവിപ്പിക്കുന്നതും ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നതും. അസൂയയും, അഭിമാനവും, ആരാധനയും അദ്ദേഹത്തിൽ തിളച്ചുപൊങ്ങി. "തീർത്തും പുതിയൊരു വിജ്ഞാന പ്രവിശ്യയിലേക്ക് ഉപനയിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്" താനെന്ന് അദ്ദേഹം ഡാർവ്വിന് ആരാധനയോടെ എഴുതി.
ഗവേഷണം ചെയ്യാൻ ഗാൾട്ടണ് പ്രത്യേകം താൽപ്പര്യമുണ്ടായിരുന്ന "വിജ്ഞാന പ്രവിശ്യ" പാരമ്പര്യം ആയിരുന്നു. മാതുലേയന് തത്ത്വം ശരിയായ് പിടികിട്ടിയെങ്കിലും, പ്രക്രിയാവിദ്യ പിടികിട്ടിയില്ലെന്ന്, ഫ്‌ളീമിങ് ജെങ്കിനെപ്പോലെ, ഗാൾട്ടണും സത്വരം മനസ്സിലാക്കി: ഡാർവ്വിൻ്റെ സിദ്ധാന്തം ഗ്രഹിക്കാൻ പാരമ്പര്യാർജ്ജനത്തിൻ്റെ സ്വഭാവം നിർണ്ണായകമാണ്. പരിണാമത്തിൻ്റെ യാംഗിനുള്ള യിന്നാണ്* പാരമ്പര്യം. രണ്ടു സിദ്ധാന്തങ്ങളെയും, പരസ്പരം താങ്ങായും പരസ്പര പൂരകങ്ങളായും, ജനനാലേ ബന്ധിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്. "മച്ചുനൻ ഡാർവ്വിൻ" പ്രഹേളികയുടെ പാതി പരിഹരിച്ചെങ്കിൽ, "മച്ചുനൻ ഗാൾട്ടൺ" മറുപാതി പരിഹരിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവനാണ്.
1860കളുടെ മദ്ധ്യേ ഗാൾട്ടൺ പാരമ്പര്യം പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. എല്ലാ കോശങ്ങളും പാരമ്പര്യനിർദ്ദേശങ്ങളെ പുറത്തേക്ക് തള്ളുകയും, അവ, പിന്നീട് , കുപ്പികളിലാക്കിയ ലക്ഷക്കണക്കിന് സന്ദേശങ്ങളെപ്പോലെ രക്തത്തിൽ ഒഴുകിനടക്കുമെന്നുമുള്ള ഡാർവ്വിൻ്റെ "ജെമ്യൂൾ" സിദ്ധാന്തം, രക്ത രക്തസംക്രമണം ജെമ്യൂളുകളെ പകർന്നേക്കാമെന്നും, അതു വഴി, പാരമ്പര്യത്തെ മാറ്റാൻ കഴിഞ്ഞേക്കാമെന്നും സൂചിപ്പിക്കുന്നതായ് തോന്നി.
ജെമ്യൂളുകളെ പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യാൻ ഗാൾട്ടൺ മുയലുകളിലേക്ക് മറ്റു മുയലുകളുടെ രക്തം സംക്രമിപ്പിക്കാനുള്ള പരിശ്രമത്തിലായി. പാരമ്പര്യ നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനമെന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അദ്ദേഹം ചെടികളിലും പരീക്ഷണത്തിന് ശ്രമിച്ചു ---- അതും പയർച്ചെടികളിൽ. അദ്ദേഹം, പക്ഷേ, പരീക്ഷണകാര്യത്തിൽ ഏറെ മോശക്കാരനായിരുന്നു. ഡാർവ്വിൻ്റെ സഹജസ്പർശം അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നില്ല. മുയലുകൾ ഞെട്ടി മരിച്ചു; തോട്ടത്തിലെ വള്ളികൾ ഉണങ്ങിപ്പോയി. നിരാശബാധിച്ച ഗാൾട്ടൺ പഠനം മനുഷ്യരിലേക്ക് മാറ്റി. പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പ്രക്രിയയെന്തെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുന്നതിൽ മാതൃകാജീവികൾ പരാജയപ്പെട്ടല്ലോ; പാരമ്പര്യവും വൈജാത്യവും മനുഷ്യരിൽ അളക്കുന്നത് ആ രഹസ്യത്തിൻ്റെ പൂട്ട് എന്തായാലും തുറക്കുമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ യുക്തിചിന്ത ചെയ്തു. ആ തീരുമാനത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെ മുദ്രയാണ് പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നത്: മുകളിൽ നിന്ന് താഴേക്കുള്ള ഒരു സമീപനം; ചിന്തിക്കാനാകുന്നതിൽ ഏറ്റവും സങ്കീർണ്ണവും വിജാതീയവുമായ (ബുദ്ധി, സ്വഭാവം, കായബലം, ഉയരം എന്നീ )ലക്ഷണങ്ങളെടുത്തുകൊണ്ടുള്ള തുടക്കം ജനിതകശാസ്ത്രവുമായുള്ള തികഞ്ഞൊരു യുദ്ധത്തിലേക്ക് ആ തീരുമാനം അദ്ദേഹത്തെ വിക്ഷേപിച്ചു.
മനുഷ്യരിലെ വൈജാത്യങ്ങളെ ഗണിച്ച് മനുഷ്യപാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ മാതൃകയു ണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിച്ച ആദ്യത്തെ ആളല്ല ഗാൾട്ടൺ. 1830കളിലും നാൽപ്പതുകളിലും ബെൽജിയംകാരനായ അഡോൾഫ് ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് --- ജീവശാസ്ത്രജ്ഞനായ് മാറിയ ജ്യോതിർശാസ്ത്രകാരൻ --- മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങളെ ക്രമബദ്ധമായ് പഠിക്കുവാനും, സ്ഥിതിവിവരശാസ്ത്രരീതികൾ ഉപയോഗിച്ച് അപഗ്രഥിക്കുവാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു. ക്വറ്റ്‌ലെറ്റിൻ്റെ സമീപനം കർക്കശവും സമ്പൂർണ്ണവുമായിരുന്നു. "ഇന്നേവരെ പഠിക്കപ്പെടാത്ത ചില നിയമങ്ങളനുസരിച്ച് ജനിക്കുകയും, വളരുകയും, മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവനാണ് മനുഷ്യൻ," ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് എഴുതി. നിരപ്പായതും നിരന്തരവുമായ, മണിയാകാരമുള്ള ഒരു വളയത്തിലൂടെയാണ് നെഞ്ചളവും, ഉയരവും വീതിക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് തെളിയിക്കാൻ ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് 5,738 പട്ടാളക്കാരുടെ ഉയരവും നെഞ്ചിൻ്റെ വീതിയും പട്ടികകളിലാക്കി. വാസ്തവത്തിൽ, ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് എവിടെയൊക്കെ നോക്കിയോ, അവിടെയെല്ലാം ആവർത്തിച്ചു വരുന്ന ഒരു വിന്യാസം കണ്ടു: മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങൾ --- പെരുമാറ്റങ്ങളും --- വീതിക്കപ്പെടുന്നത് മണിയാകൃതിയിലുള്ള വക്രതയിലാണ്.
ക്വറ്റ്‌ലെറ്റിൻ്റെ അളവുകളാൽ പ്രചോദിതനായ് ഗാൾട്ടൺ മനുഷ്യവൈജാത്യങ്ങളുടെ അളവുകളിലേക്ക് കൂടുതലാഴത്തിൽ ഊഴ്ന്നിറങ്ങി. ബുദ്ധി, ബുദ്ധിപരമായ കഴിവുകൾ, സൗന്ദര്യം ഒക്കേയും ഒരേ ജാതി വൈജാത്യമാണോ? ഇത്തരം ലക്ഷങ്ങളെ അളക്കാനുള്ള സാധാരണ ഉപകരണങ്ങൾ നിലവിലില്ലെന്ന് ഗാൽട്ടണ് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, സൂത്രങ്ങളില്ലാത്തിടത്ത്, അദ്ദേഹം അവ നിർമ്മിച്ചെടുത്തു ("സാധിക്കുന്നേടത്തൊക്കെ, എണ്ണേണ്ടതാണ്," അദ്ദേഹമെഴുതി). ബുദ്ധിക്ക് പകരമായ് അദ്ദേഹം കേംബ്രിഡ്ജിലെ ഗണിതഓണേഴ്‌സ് പരീക്ഷയിലെ (രസകരമായ കാര്യം, അദ്ദേഹം തോറ്റുപോയിരുന്ന അതേ പരീക്ഷയിലെ) മാർക്കുകൾ കരസ്ഥമാക്കുകയും, പരീക്ഷകളിലുള്ള കഴിവും, ഏറ്റവും നന്നായ് മതിപ്പാക്കുമ്പോൾ, ഇതേ മണിയാകാരത്തിലാണ് വീതിക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് തെളിയിക്കുകയും ചെയ്തു. സൗന്ദര്യം
പട്ടികയിലാക്കിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഇംഗ്ലണ്ടിലൂടെയും സ്‌കോട്ലണ്ടിലൂടെയും നടന്നു; വഴിയിൽ കണ്ട സ്ത്രീകളെ "ആകർഷകം", "സാധാരണം", "വിരൂപം" എന്നിങ്ങനെ, കീശയിലൊളിപ്പിച്ച ഒരു കാർഡിലൊരു സൂചികൊണ്ട് കുത്തി അടയാളപ്പെടുത്തി. ഗാൾട്ടണിൻ്റെ വേർതിരിക്കുന്ന, വിലയിരുത്തുന്ന, ഗണിക്കുന്ന, പട്ടികയിലാക്കുന്ന കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരു മനുഷ്യലക്ഷണത്തിനും രക്ഷപ്പെടാനാവില്ലെന്ന് തോന്നും: "കാഴ്ച്ചയുടേയും കേൾവിയുടേയും സൂക്ഷ്മത; വർണ്ണബോധം; കണ്ണിൻ്റെ മതിപ്പ്; ശ്വസനശേഷി; പ്രതികരണസമയം; പിഴിയലിൻ്റെ ബലവും വലിവും; അടിയുടെ ആക്കം; കൈകളുടെ ചാൺ; ഉയരം . . . ഭാരം."
ഇത്രയുമായപ്പോൾ ഗാൾട്ടൺ അളവുകളിൽനിന്ന് പ്രക്രിയാപ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. മനുഷ്യരിലെ ഈ വൈജാത്യങ്ങൾ പരമ്പരാഗതമോ? എങ്കിൽ, ഏതു രീതിയിൽ? വീണ്ടും, അദ്ദേഹം അസങ്കീർണ്ണമായ ജീവികളിൽനിന്ന് വഴി മാറി, നേരെ മനുഷ്യനിലേക്ക് ചാടിവീഴാമെന്ന് ആശിച്ചു. കുലീനമായ സ്വന്തം വംശാവലി തന്നെ --- മുത്തശ്ശനായ ഇറാസ്മസ്, മാതുലേയനായ ഡാർവ്വിൻ ---, കുടുംബങ്ങളിലാണ് പ്രതിഭ നിഹിതമായിരിക്കുന്നതെന്നതിനുള്ള തെളിവല്ലേ? കൂടുതൽ തെളിവുകൾ അണിനിരത്താൻ ഗാൾട്ടൺ പ്രഗത്ഭരായവരുടെ വംശാവലി പുനർനിർമ്മിച്ചു തുടങ്ങി. 1453നും 1853നുമിടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന 605 വിശിഷ്ട വ്യക്തികളിൽ 102 പേർ കുടുംബബന്ധങ്ങളുള്ളവരായിരുന്നുവെന്ന്, ഉദാഹരണമായ്, അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി: സിദ്ധികളുള്ള ആറുപേരിൽ ഒരാൾ കുടുംബബന്ധമുള്ള ആളായിരുന്നു. വൈദഗ്ദ്ധ്യമുള്ള ഒരാൾക്കൊരു മകനുണ്ടെകിൽ ആ മകനും പ്രഗത്ഭനായിരിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത പന്ത്രണ്ടിലൊന്നാണെന്ന് ഗാൾട്ടൺ നിർണ്ണയിച്ചു. അതിനു വിരുദ്ധമായി, "ക്രമരഹിതമായ്" തെരഞ്ഞെടുത്ത മൂവായിരം പേരിൽ ഒരാൾക്ക്‌ മാത്രമേ വൈശിഷ്ട്യപ്രാപ്തി കൈവന്നിരുന്നുള്ളൂ. പ്രാഗത്ഭ്യം പാരമ്പരാഗതമാണെന്ന് ഗാൾട്ടൺ വാദിച്ചു. പ്രഭുക്കന്മാർ പ്രഭുക്കളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു --- പ്രഭുപദവി പരമ്പരാഗതമായതുകൊണ്ടല്ല; ബുദ്ധി പരമ്പരാഗതമായതിനാൽ.
പ്രഗത്ഭർ പ്രഗത്ഭസന്തതികളെ സൃഷ്ടിക്കുമെന്ന സാദ്ധ്യത സ്പഷ്ടമാണെന്ന് ഗാൾട്ടൺ കരുതിയതിന് കാരണമുണ്ട്; "പുരോഗമനത്തിനുള്ള കൂടുതൽ അനുകൂലമായ സാഹചര്യത്തിലായിരിക്കുമല്ലോ" സന്തതി. സാഹചര്യത്തിൻ്റെ സ്വാധീനത്തെയും പാരമ്പര്യത്തെയും വിവേചിക്കാൻ പ്രകൃതിക്കെതിരെ പരിപോഷണം (nature versus nurture) എന്ന സ്മരണീയ വാക്യം നിർമ്മിച്ചത് ഗാൾട്ടനാണ്. പക്ഷേ, തൻ്റെ ഗോത്രത്തെയും
പദവിയെയും കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ആശങ്കകൾ ഏറെ അഗാധമായിരുന്നു. സവിശേഷമായ അവകാശത്തിൻ്റെയും അവസരത്തിൻ്റെയും ഉപോല്പന്നമാണ് സ്വന്തം "ബുദ്ധി"യെന്ന ചിന്തപോലും അദ്ദേഹത്തിന് അസഹനീയമായിരുന്നു. ജീനുകളിൽ ഗുപ്‌തമായ് എഴുതപ്പെട്ടതായിരിക്കണം പ്രതിഭ. പ്രാഗത്ഭ്യത്തിൻ്റെ അത്തരം മാതൃകകൾക്കുള്ള ഉത്തരം തീർത്തും പാരമ്പര്യപ്രഭാവമാണെന്ന അതീവദുർബ്ബലമായ തൻ്റെ ബോദ്ധ്യത്തെ ശാസ്ത്രീയമായ എല്ലാ വെല്ലുവിളികൾക്കുമെതിരെ അദ്ദേഹം പ്രതിരോധിച്ചു.
ഈ വിവരങ്ങളുടെ ഭൂരിഭാഗവും ഗാൾട്ടൺ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ആകാശം തൊടാൻ അഭിലഷിക്കുന്ന, ശാഖാചംക്രമണസ്വാഭാവമുള്ള, പലയിടത്തും പൊരുത്തമില്ലാത്തൊരു ഗ്രന്ഥം --- "പരമ്പരാഗത പ്രതിഭ". അധികമാരുമത് വായിച്ചില്ല. പക്ഷേ, ഡാർവ്വിൻ വായിച്ചു; വിവർണ്ണമായൊരു പ്രശംസയോടെ അദ്ദേഹം മാതുലനെ വിമർശിച്ചു: " ഒരർത്ഥത്തിൽ നീ ഒരെതിരാളിയെ മാറ്റിയിരിക്കുകയാണ്; വിഡ്ഢികളെ ഒഴിച്ചു നിർത്തിയാൽ, ആവേശത്തിലും അത്യദ്ധ്വാനത്തിലുമല്ലാതെ മനുഷ്യർക്കിടയിൽ ബുദ്ധിപരമായ് വലിയ വ്യത്യാസമില്ലെന്നായിരുന്നൂ എൻ്റെ എന്നത്തേയും നിലപാട്." ഗാൾട്ടൺ സ്വന്തം അഹങ്കാരം വിഴുങ്ങി. മറ്റൊരു വംശാവലീഗവേഷണത്തിന് അദ്ദേഹം തുനിഞ്ഞില്ല.
⏫
തൻ്റെ വംശാവലീഗവേഷണത്തിൻ്റെ ആന്തരിക പരിമിതികൾ ഗാൾട്ടൺ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കണം. കാരണം, ആ പദ്ധതി അദ്ദേഹം വൈകാതെ ഉപേക്ഷിച്ചു. പകരം, കൂടുതൽ ശക്തമായൊരു അനുഭാവാത്മക സമീപനം കൈക്കൊണ്ടു. 1880കളുടെ മദ്ധ്യേ, അദ്ദേഹം ആളുകൾക്ക് "സർവ്വേകൾ" തപ്പാൽവഴി അയച്ചുകൊടുത്തു. അദ്ദേഹം അവരോട് കുടുംബരേഖകൾ പരിശോധിക്കാനും, വിവരപ്പട്ടികകൾ ഉണ്ടാക്കാനും ആവശ്യപ്പെട്ടു; ഉയരം, തൂക്കം, നേത്രനിറം, ബുദ്ധി, മാതാപിതാക്കളുടെ സർഗ്ഗസിദ്ധികൾ, അപ്പൂപ്പനമ്മൂമ്മമാർ, കുട്ടികൾ തുടങ്ങിയ വിവരങ്ങൾ തപ്പാലിലയക്കാനും പറഞ്ഞു (ഗാൾട്ടണിൻ്റെ കുടുംബസ്വത്ത് --- അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും മൂർത്തമായ പൈതൃകം --- ഇവിടെയൊരു സൗകര്യമായി; തൃപ്തിയേകുന്ന സർവ്വേ തിരിച്ചയക്കുന്നവർക്ക് അദ്ദേഹം നല്ലൊരു തുക പ്രതിഫലമായ് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു). ഈ ശരിയായ സംഖ്യകളുടെ പിൻബലത്തോടെ, ദശാബ്ദങ്ങളായ് അമിതാവേശത്തോടെ താൻ വേട്ടയാടിയ, പിടി തരാത്ത "പാരമ്പര്യനിയമം", ഗാൾട്ടണിനി കണ്ടെത്താം.
അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തിയതിലധികവും, ആപേക്ഷികമായ്, ഉള്ളറിവുകളായിരുന്നു --- ഒരു വഴിത്തിരിവോടെയാണെങ്കിലും. ഉയരമുള്ള മാതാപിതാക്കളുടെ സന്തതികൾ ഉയരമുള്ളവരായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി --- പക്ഷെ, ശരാശരിയനുസരിച്ച്. ഉയരമുള്ള ദമ്പതികളുടെ കുട്ടികൾ തീർച്ചയായും ജനസംഖ്യയിലെ ശരാശരി ഉയരത്തേക്കാൾ ഉയരമുള്ളവർ തന്നെ; എന്നാൽ, മണിയാകൃതിയിലുള്ള രേഖയിൽ അവരും വ്യത്യസ്തരായിരുന്നു; ചിലർക്ക് മാതാപിതാക്കളെക്കാൾ ഉയരം; മറ്റുചിലർക്ക് ഉയരക്കുറവും.** ഈ വിവരങ്ങൾക്ക് പിറകിലൊരു പാരമ്പര്യ നിയമം ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടെങ്കിൽ അതിതായിരിക്കും: നിരന്തരമായ വക്രരേഖകളിലൂടെയാണ് മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങൾ വീതിക്കപ്പെടുന്നത്; നിരന്തര വൈജാത്യങ്ങൾ നിരന്തര വൈജാത്യങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
പക്ഷേ, ഒരു നിയമം --- ഒരു അന്തർനിഹിത മാതൃക --- വൈജാത്യോൽപ്പത്തിയെ ഭരിക്കുന്നുണ്ടോ? 1880കളുടെ ഒടുവിൽ, ഗാൾട്ടൺ തൻ്റെ നിരീക്ഷണങ്ങളെയെല്ലാം പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തൻ്റെ ഏറ്റവും പക്വമായൊരു പരികൽപ്പനയായ് സംശ്ളേഷിച്ചു. മനുഷ്യനിലെ ഓരോ ഗുണവും --- ഉയരം, തൂക്കം, ബുദ്ധി, സൗന്ദര്യം --- പൂർവ്വീകപൈതൃകത്തിൻ്റെ പരിരക്ഷിതമായൊരു മാതൃക സൃഷ്ടിക്കുന്ന സമ്മിശ്രധർമ്മമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചു. സന്തതിക്ക് ഈ ഗുണങ്ങളിൽ, ശരാശരിയായ്, പകുതി മാതാപിതാക്കൾ നൽകുന്നു; നാലിലൊന്ന് അപ്പനമ്മൂമ്മമാർ; എട്ടിലൊന്ന് അവരുടേയും അപ്പനമ്മമാർ --- അങ്ങനെയങ്ങനെ അതിവിദൂരസ്ഥരായ പൂർവ്വികർ വരെ പിറകിലോട്ട്. എല്ലാ പങ്കുകളും 1/ 2 + 1/ 4 + 1/ 8 + . . . എന്ന പരമ്പരയാൽ വിവരിക്കാം ---- എല്ലാം കൂട്ടിയാൽ, സൗകര്യപ്രദമായ്, 1 കിട്ടും. ഗാൾട്ടൺ ഇതിനെ പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പൂർവ്വീക നിയമം എന്ന് വിളിച്ചു. അത് ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ ഒരു തരം കുഞ്ഞുമനുഷ്യനായിരുന്നു --- പൈഥഗോറസിൽനിന്നും പ്ലേറ്റോയിൽനിന്നും കടമെടുത്ത ആശയം; പക്ഷേ, ഭിന്നസംഖ്യകളും, ഛേദങ്ങളും കൊണ്ടലങ്കരിച്ച, കേട്ടാൽ നവീനമെന്നു തോന്നുന്ന നിയമം.
പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥമായൊരു മാതൃക കൃത്യമായ് പ്രവചിക്കാൻ ഈ നിയമത്തിന് കഴിയുന്നിടത്താണ് അതിൻ്റെ നേട്ടത്തിൻ്റെ സിംഹാസനാരോഹണമെന്ന് ഗാൾട്ടണ് അറിയാമായിരുന്നു. 1897ൽ അത് പരീക്ഷിക്കാൻ പറ്റിയ ശ്രേഷ്ഠമായൊരു സംഗതി അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി. ഇംഗ്ലീഷ് വംശാവലിയെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റൊരു കമ്പം --- പട്ടികളുടെ വംശാവലി--- മുതലെടുക്കവേ, ഗാൾട്ടണൊരു കയ്യെഴുത്തുപ്രതി കണ്ടെത്തി: ബാസെറ്റ് ഹൌണ്ട് ക്ലബ് റൂൾസ്; 1896ൽ സർ എവെററ്റ് മിലെയ്സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച സമാഹാരം. അതിൽ അനവധി തലമുറകളോളമുള്ള ബാസെറ്റ് ഹൌണ്ടുകളുടെ***രോമാവരണവർണ്ണം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ തലമുറയിലെയും രോമാവണനിറം തൻ്റെ നിയമത്തിന് കൃത്യമായ് പ്രവചിക്കാൻ സാധിക്കുമെന്ന് കണ്ട ഗാൾട്ടണ് വലിയ ആശ്വാസമായി. അദ്ദേഹമൊടുവിൽ പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ കോഡ് വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുകയാണ്.
ഉത്തരം, എത്രതന്നെ തൃപ്തികരമായിരുന്നുവെങ്കിലും, അൽപ്പായുസ്സായിരുന്നു. 1901നും 1905നുമിടയിൽ ഗാൾട്ടൺ തൻ്റെ അതിഘോരനായ എതിരാളിയുമായ് കൊമ്പുകോർത്തു; മെൻഡൽ സിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ അമിതാവേശമാർന്ന മുന്നണിപ്പോരാളിയായിരുന്ന കേംബ്രിഡ്ജ് ജനിതകശാസ്ത്രകാരൻ വില്യം ബേയ്റ്റ്സണുമായ്. വിട്ടുവീഴ്ച്ചചെയ്യാത്തവനും, ആജ്ഞാശക്തി യുള്ളവനും, തൻ്റെ പുഞ്ചിരിയെ സദാ ക്രോധഭാവമായ് വക്രീകരിക്കുന്ന സൈക്കിൾപ്പിടിമീശയുമുള്ള ബേയ്റ്റ്സൺ സമവാക്യങ്ങൾ കൊണ്ടൊന്നും കുലുങ്ങിയില്ല. ബാസെറ്റ് വേട്ടനായയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ഒന്നുകിൽ അസാധാരണമാണ് അല്ലെങ്കിൽ തെറ്റാണ്. അസുന്ദരമായ വസ്തുതകൾ പലപ്പോഴും മനോഹരമായ നിയമങ്ങളെ കൊല്ലാറുണ്ട്. ഗാൾട്ടണിൻ്റെ അനന്തമായ ശ്രേണി എത്രതന്നെ മനോഹരമായ് തോന്നിയാലും, ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ സ്വന്തം പരീക്ഷണങ്ങൾ ഉറപ്പായും വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് മറ്റൊരു വസ്തുതയിലേക്കാണ്: പാരമ്പര്യനിർദ്ദേശങ്ങൾ വഹിക്കുന്നത് വിവരത്തിൻ്റെ വ്യതിരിക്തമായ ഏകകങ്ങളാണ്; അല്ലാതെ, പൂർവീകപ്പ്രേതങ്ങളിൽനിന്നുള്ള പാതിയുംകാലുമാക്കപ്പെട്ട സന്ദേശങ്ങളല്ല. അസാധാരണമായ ശാസ്ത്രപാരമ്പര്യമുള്ളയാളാണ് മെൻഡലെങ്കിലും, വ്യക്തിപരമായ് വൃത്തിയില്ലാത്തയാളാണ് ഡ വ്രീസെങ്കിലും, അവർ രണ്ടുപേരും ശരിയായിരുന്നു. സന്തതി ഒരു പൂർവ്വികമിശ്രം ആണ്: പക്ഷേ, അത്യന്തം ലളിതമായൊരു മിശ്രം: ഒരു പാതി അമ്മയിൽനിന്നും, മറുപാതി അച്ഛനിൽനിന്നും. മാതാവും പിതാവും ഓരോ നിർദ്ദേശഗണം സംഭാവന
ചെയ്യുന്നു; അവ ഡീകോഡ് ചെയ്യപ്പെട്ട് കുട്ടിയുണ്ടാകുന്നു.
ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ ആക്രമണത്തിനെതിരെ ഗാൾട്ടൺ സ്വന്തം സിദ്ധാന്തത്തെ പ്രതിരോധിച്ചു. രണ്ട് ഉന്നത ജീവശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരും --- വാൾട്ടർ വെൽഡൺ, ആർതർ ഡർബിഷയർ --- കാൾ പിയേഴ്‌സൺ എന്ന ഗണിതശാസ്ത്രപ്രഗത്ഭനും "പൂർവ്വീകനിയമ"ത്തിൻ്റെ പ്രതിരോധപരിശ്രമത്തിൽ പങ്കുചേർന്നു. വാദപ്രതിവാദം ക്ഷണത്തിലൊരു തുറന്ന യുദ്ധത്തിലേക്ക് വഷളായ് വളർന്നു. ഒരിക്കൽ കേംബ്രിഡ്ജിൽ ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്ന വെൽഡൺ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അതിപ്രബലനായ എതിരാളിയായി. ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ പരീക്ഷണങ്ങൾ "തുലോം അപര്യാപ്‌ത"മെന്ന് അദ്ദേഹം മുദ്ര ചാർത്തി; ഡ വ്രീസിൻ്റെ ഗവേഷണങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു. പിയേഴ്‌സൺ, അതിനിടയിൽ, ഒരു ശാസ്ത്രമാസിക സ്ഥാപിച്ചു: ജീവപരിമാണം [Biometrika] --- ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ജൈവപരിമാണം എന്ന ആശയത്തിൽനിന്ന് നേടിയ പേര് --- അത് ഗാൾട്ടൺസിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ വക്കീലായ് പരിണമിച്ചു.
1902ൽ ഡർബിഷയർ പരീക്ഷണങ്ങളുടെ പുതിയൊരു ശരവർഷം എലികളിൽ തുടങ്ങി. മെൻഡൽ സിദ്ധാന്തം തെറ്റാണെന്ന് എന്നെന്നേക്കുമായ് തെളിയിക്കാം എന്നായിരുന്നൂ പ്രതീക്ഷ. ഗാൾട്ടൺ സിദ്ധാന്തം ശരിയാണെന്നു സ്ഥാപിക്കാനുള്ള ആശയോടെ അദ്ദേഹം ആയിരക്കണക്കിന് എലികളെ പോറ്റി. പക്ഷേ, ആദ്യതലമുറയേയും, സങ്കരസങ്കരങ്ങളേയും ഡർബിഷയർ വിശ്ലേഷണം ചെയ്തപ്പോൾ ലഭിച്ച ക്രമവിന്യാസംവ്യക്തമായിരുന്നു: തലമുറകളിലേക്ക് കുത്തനെ കടന്നു പോകുന്ന വ്യതിരിക്തമായ ലക്ഷണങ്ങൾക്ക് മെൻഡലിൻ്റെ പാരമ്പര്യത്തിന് മാത്രമേ ഉത്തരം പറയാനാകൂ. ഡർബിഷയർ ആദ്യമൊക്കെ തടുത്തുനിന്നു. പക്ഷേ, വസ്തുതകളെ നിഷേധിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിനായില്ല. അദ്ദേഹമൊടുവിൽ പരാജയം സമ്മതിച്ചു.
1905ലെ വസന്തത്തിൽ, റോമിലെ തൻ്റെ ഒഴിവുകാലദിനങ്ങളിലേക്ക്, വെൽഡൺ ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെയും ഡ വ്രീസിൻ്റെയും വിവരങ്ങൾ കെട്ടിവലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി. അവിടെയിരുന്ന്, കോപത്താൽ തിളച്ച്, അദ്ദേഹം ആ വിവരങ്ങളെ ഗാൾട്ടൺസിദ്ധാന്തവുമായ് പൊരുത്തപ്പെടുത്താൻ "വെറുമൊരു ഗുമസ്തനെപ്പോലെ" പരിശ്രമിച്ചു. തൻ്റെ അപഗ്രഥനത്തിലൂടെ ആ പഠനങ്ങളെ കീഴ്മേൽ മറിക്കാനുള്ള ആശയോടെ വേനൽക്കാലത്ത് അദേഹം ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയെങ്കിലും, ന്യൂമോണിയ ബാധിച്ച അദ്ദേഹം വീട്ടിലിരുന്ന് പൊടുന്നനെ മരിച്ചുപോയി. അദ്ദേഹത്തിനപ്പോൾ പ്രായം വെറും നാൽപ്പത്തിയാറു മാത്രം. തൻ്റെ പഴയ ചങ്ങാതിയായ ഗുരുവിന് ബേയ്റ്റ്സൺ ഹൃദയസ്പർശിയായൊരു ചരമക്കുറിപ്പെഴുതി: "എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ പ്രമുഖമായ ഉണർച്ചയ്ക്ക് വെൽഡണോട് ഞാൻ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു," അദ്ദേഹം ഓർമ്മിച്ചു. "പക്ഷേ, ഇതെൻ്റെ ആത്മാവിൻ്റെ വ്യക്തിപരവും സ്വകാര്യവുമായ കർത്തവ്യമാണ്."
⏫
ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ "ഉണർച്ച" സ്വകാര്യമേ ആയിരുന്നില്ല. 1900ത്തിനും 1910നുമിടയിൽ, മെൻഡലിൻ്റെ "പാരമ്പര്യയേകകങ്ങൾ"ക്കുള്ള തെളിവു പെരുകിയപ്പോൾ, പുതിയ സിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ പ്രാഭവത്തെ ജീവശാസ്ത്രകാരന്മാർക്ക് നേരിടേണ്ടി വന്നു. വിവക്ഷകൾ ആഴമുള്ളവയായിരുന്നു. അരിസ്റ്റോട്ടിൽ പാരമ്പര്യത്തെ വിവരങ്ങളുടെ ഒഴുക്കായി പുനരാവിഷ്കരിച്ചതാണ് --- അണ്ഡത്തിൽനിന്ന് ഭ്രൂണത്തിലേക്കുള്ള കോഡുകളുടെ ഒരു നദി. നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു ശേഷം മെൻഡൽ ആ വിവരങ്ങളുടെ ഘടനയിൽ ചെന്നുതട്ടിയിരിക്കുകയാണ് --- കോഡിൻ്റെ അക്ഷരമാലയിൽ. തലമുറകളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വിവരത്തിൻ്റെ പ്രവാഹത്തെ അരിസ്റ്റോട്ടിൽ വിവരിച്ചുവെങ്കിൽ, മെൻഡൽ അതിൻ്റെ വ്യവസ്ഥ കണ്ടെത്തി.
പക്ഷേ, കൂടുതൽ മഹത്തായ മറ്റൊരു തത്ത്വം കൂടി പ്രശ്നത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കാമെന്ന് ബേയ്റ്റ്സൺ തിരിച്ചറിഞ്ഞു: പാരമ്പര്യത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിനിൽക്കുന്നതല്ലാ ജൈവവിവരങ്ങൾ. മുഴുവൻ ജീവലോകത്തിലൂടെയും അത് പ്രവഹിക്കുകയാണ്. വിവരപ്രവാഹത്തിൻ്റെ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം മാത്രമാണ് പാരമ്പര്യഗുണങ്ങളുടെ പകർച്ച. പക്ഷേ, നമ്മുടെ സങ്കൽപ്പനനേത്രം ഒന്നു മുറുക്കിച്ചിമ്മി ആഴത്തിലേക്ക് നോക്കിയാൽ, ജീവലോകത്തിലാകെ സർവ്വവ്യാപകമായ് വിവരങ്ങളൊഴുകുന്നത് ഭാവന ചെയ്യാൻ എളുപ്പമാണ്. ഒരു ഭ്രൂണത്തിൻ്റെ വിടരൽ; സൂര്യപ്രകാശത്തിലേക്കുള്ള ചെടിയുടെ വലിയൽ; തേനീച്ചകളുടെ നൃത്തം --- ഓരോ ജീവധർമ്മവും ഗുപ്‌തഭാഷയിലുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ അനാവരണമാണ്. ഈ നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് മെൻഡൽ തപ്പിത്തടഞ്ഞ് വീണുകഴിഞ്ഞിരുന്നോ? ഈ പ്രക്രിയകളെയെല്ലാം വിവരത്തിൻ്റെ ഏകകങ്ങൾ നയിക്കുകയായിരുന്നുവോ? "സ്വന്തം ഗവേഷണങ്ങളെ നോക്കിക്കാണുന്ന നാമോരുരുത്തരും, അവയിലെല്ലാം മെൻഡലിൻ്റെ സൂചനകൾ അന്തർലീനമായിരിക്കുന്നതായ് കാണുന്നു," ബേയ്റ്റ്സൺ പ്രസ്താവിച്ചു. "നമുക്ക് മുന്നിൽ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന ആ രാജ്യത്തിൻ്റെ അതിരുകൾ മാത്രമാണ് നാം സ്പർശിച്ചിരിക്കുന്നത് . . . പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പരീക്ഷണപഠനം, അതു നൽകുന്ന ഫലങ്ങളുടെ പരിമാണത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ . . . ഒരു ശാസ്ത്രശാഖയ്ക്കും പിറകിലല്ല."
"പുതിയ രാജ്യ"ത്തിന് പുതിയ ഭാഷ വേണ്ടതാണ്. മെൻഡലിൻ്റെ
"പാരമ്പര്യയേകകങ്ങൾക്ക്" ഒരു പേരിടണം. ആധുനികാർത്ഥത്തിലുള്ള ആറ്റം [പരമാണു] എന്ന വാക്ക് ശാസ്ത്രഭാഷയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത് 1808ലെ ജോൺ ഡാൾട്ടണിൻ്റെ നിബന്ധത്തിലൂടെയാണ്. കൃത്യം ഒരു നൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞ്, 1909ലെ വേനലിൽ, ബോട്ടണിസ്റ്റായ വിൽഹെം യൊഹാൻസെൻ പാരമ്പര്യയേകകത്തെക്കുറിക്കുന്ന ഒരു വ്യതിരിക്തപദമുണ്ടാക്കി. അദ്ദേഹമാദ്യം ഡ വ്രീസിൻ്റെ, ഡാർവ്വിനോടുള്ള ആദരസൂചകമായ, സർവ്വജനിതകം [pangene] പരിഗണിച്ചു. പക്ഷേ, നേരു പറഞ്ഞാൽ, ഡാർവ്വിൻ ആ ആശയം തെറ്റായ് പരികൽപ്പന ചെയ്തതാണ്. അതിനാൽ, സർവ്വജനിതകമെന്നും ആ തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ സ്മൃതി പേറുന്നതായിരിക്കും. യൊഹാൻസെൻ അതു കുറുക്കി ജീൻ എന്നാക്കി (ഉച്ചാരണപ്പിശക് ഒഴിവാക്കാമെന്ന് കരുതി, ജെൻ [gen] എന്നു വിളിക്കാനായിരുന്നൂ ബേയ്റ്റ്സൺ ആഗ്രഹിച്ചത് --- പക്ഷേ, ഏറെ വൈകിപ്പോയി. യൊഹാൻസെന്നിൻ്റെ നവവാക്കും, ഇംഗ്ലീഷിനെ മാന്തി വികൃതമാക്കുന്ന ശീലവും സ്ഥിരമായി).
ഡാൾട്ടണെയും ആറ്റത്തെയും പോലെതന്നെ, ബേയ്റ്റ്സണോ, യൊഹാൻസെന്നിനോ എന്താണ് ജീൻ എന്നതിനെക്കുറിച്ച് യാതൊരു ധാരണയുമായുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിൻ്റെ ഭൗതികരൂപമോ, ഭൗതീക ഘടനയോ രാസഘടനയോ, ശരീരത്തിലോ കോശത്തിലോയുള്ള അതിൻ്റെ ഇടമോ, എന്തിന്, അതിൻ്റെ പ്രക്രിയാധർമ്മമോ അവർക്ക്‌ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഒരു ധർമ്മത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ഒരു വാക്ക് സൃഷ്ടിച്ചു. അതൊരമൂർത്തതയായിരുന്നു. ജീൻ എന്താണോ ചെയ്യുന്നത് അതിനാൽ ജീൻ നിർവചിക്കപ്പെട്ടു. അത് പാരമ്പര്യസന്ദേശവാഹനമാണ്. "ഭാഷ നമ്മുടെ സേവകൻ മാത്രമല്ല," യൊഹാൻസെൻ എഴുതി, "അത് നമ്മുടെ യജമാനൻ കൂടിയാകും. പുതിയതും പുനരാവിഷ്‌കൃതവുമായ ആശയങ്ങൾ എവിടയൊക്കെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നുവോ, അവിടയൊക്കെ പുതിയ സംജ്ഞകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നത് അഭിലഷണീയമാണ്. അതിനാലാണ് ഞാൻ 'ജീൻ' എന്ന വാക്ക് നിർദ്ദേശിച്ചത്. പ്രായോഗികമായ ഒരു കൊച്ചുവാക്ക് മാത്രമാണ് 'ജീൻ'. ആധുനിക മെൻഡേലിയൻ ഗവേഷകർ തെളിയിച്ച . . . "ഏകഘടകങ്ങളെ" സൂചിപ്പിക്കാൻ അത് ഉപയുക്തമായേക്കാം."'ജീൻ' എന്ന വാക്ക് എല്ലാ 'പരികൽപ്പനകളി'ൽനിന്നും പരിപൂർണ്ണമായും വിമുക്തമാണ്," യൊഹാൻസെൻ പറഞ്ഞു. "അതുല്യവും, വ്യതിരിക്തവും, അതിനാൽ സ്വതന്ത്രവുമായ രീതികളിൽ ഇനം തിരിക്കപ്പെട്ടതാണ് ഒരു ജീവിയുടെ പല ലക്ഷണങ്ങളുമെന്ന സ്പഷ്ടമായ വസ്തുതയെ പ്രകാശിപ്പിക്കുക മാത്രമാണ് അത് ചെയ്യുന്നത്."
പക്ഷേ, ശാസ്ത്രത്തിൽ ഒരു വാക്ക് ഒരു പരികല്പനയാണ്. സാധാരണ ഭാഷയിൽ വാക്കുപയോഗിക്കുന്നത് ആശയവിനിമയത്തിനാണ്. പക്ഷേ, ശാസ്ത്രഭാഷയിൽ ഒരു വാക്ക് ഒരാശയത്തേക്കാൾ അധികം വിനിമയം ചെയ്യും --- ഒരു പ്രക്രിയയെ, ഒരു പരിണതഫലത്തെ, ഒരു പ്രവചനത്തെ. ഒരു ശാസ്ത്രനാമത്തിന് ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾക്ക് തുടക്കമിടാനാകും. "ജീൻ" എന്ന ആശയവും അതു തന്നെയാണ് ചെയ്തത്. എന്താണ് ജീനിൻ്റെ ഭൗതീക, രാസ സ്വഭാവം? എങ്ങിനെയാണ് ഒരു ഗണം ജനിതകനിർദ്ദേശങ്ങൾ, ജനിതകരൂപം [geneotype] ഒരു ജീവിയുടെ യഥാർത്ഥ ശാരീരികരൂപത്തിലേക്ക്, പ്രതിഭാസരൂപ [phenotype] ത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനപ്പെടുന്നത്? എങ്ങിനെയാണ് ജീനുകൾ പ്രക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്നത്? എവിടെയാണ് അവയുടെ വാസം? എങ്ങിനെയാണ് അവ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നത്? ഒരു ലക്ഷണത്തെ നിർദ്ദിഷ്ടമാക്കുന്ന വ്യതിരിക്ത പരമാണുക്കളാണ് ജീനുകളെങ്കിൽ, എങ്ങിനെയാണ് ഈ ഗുണത്തെ മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങളുടെ സംഭവവുമായ്, ഉദാഹരണത്തിന്, ഉയരമോ, ചർമ്മനിറമോ, അഖണ്ഡമായ വളവുകളുമായോ ചേർച്ചയിലാക്കുന്നത്? ജീനുകൾ ഉൽപ്പത്തി അനുവദിക്കുന്നതെങ്ങനെ?
"ജനിതകശാസ്ത്രം അതിനൂതനമാകയാൽ . . . അതിൻ്റെ അതിരുകൾ നിർവ്വചിക്കുക അസാദ്ധ്യം," ഒരു സസ്യശാസ്ത്രകാരൻ 1914ൽ എഴുതി. "വാണിജ്യവ്യവഹാരത്തിലെന്ന പോലെ ഗവേഷണത്തിലും, പുതുതായ് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു താക്കോൽ നൂതനമേഖലകൾ തുറന്നിടുമ്പോഴാണ് ഉത്തേജനകാലം സമാഗതമാകുക."
⏫
റട്ട്ലൻഡ് ഗെയ്റ്റിലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന പട്ടണവീട്ടിൽ ഏകാന്തവാസത്തിലായിരുന്ന ഫ്രാൻസിസ് ഗാൾട്ടണെ, വിചിത്രമെന്ന് പറയട്ടെ, '"ഉത്തേജനകാലം" ഉത്തേജിപ്പിച്ചതേയില്ല. മെൻഡലിൻ്റെ നിയമങ്ങളെ പുണരാൻ ജീവശാത്രജ്ഞന്മാർ പരക്കം പാഞ്ഞപ്പോൾ, ഗാൾട്ടൺ നിരുപദ്രവമായ നിർമ്മമത പുലർത്തി. പാരമ്പര്യയേകകങ്ങൾ വിഭാജ്യമോ അവിഭാജ്യമോ എന്നത് അദ്ദേഹത്തെ അലട്ടിയില്ല. അദ്ദേഹത്തെ ഉലച്ച കാര്യം, പാരമ്പര്യം പ്രായോഗികമോ അല്ലയോ എന്നതാണ്: മനുഷ്യപാരമ്പര്യത്തെ മനുഷ്യനന്മക്കായ് നിപുണതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യാമോ എന്ന കാര്യം.
"ഗാൾട്ടണ് ചുറ്റും, വ്യവസായവിപ്ലവത്തിൻ്റെ സാങ്കേതികവിദ്യ പ്രകൃതിക്കുമേലുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു," ചരിത്രകാരനായ ഡാനിയേൽ കെവ്‌ലെസ് എഴുതി. ഗാൾട്ടണ് ജീനുകളെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. പക്ഷേ, ജനിതക സാങ്കേതികവിദ്യകളെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ അദ്ദേഹം തയ്യാറായിരുന്നില്ല. സ്വന്തം പരിശ്രമത്തിന് അദ്ദേഹമൊരു പേര് പണ്ടേ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു: യൂജെനിക്സ് : ജനിതക ഗുണങ്ങളുടെ കൃത്രിമമായ തെരഞ്ഞെടുക്കലിലൂടെയും, മനുഷ്യവാഹകരെ വളർത്തുന്നതിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലൂടെയുമുള്ള മനുഷ്യവംശത്തിൻ്റെ മെച്ചപ്പെടുത്തൽ. ഗാൾട്ടണ് ജനിതകശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ വെറുമൊരു പ്രായോഗിക രൂപം മാത്രമായിരുന്നൂ യൂജെനിക്സ്; സസ്യശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ ഒരു പ്രായോഗിക രൂപമാണ് കൃഷിപരിപാലനമെന്നപോലെ. "അന്ധമായും, മന്ദമായും, നിർദ്ദയമായും പ്രകൃതി ചെയ്യുന്നതെന്താണോ, അതു മനുഷ്യൻ ദീർഘദൃഷ്ടിയോടെയും, അതിവേഗവും, കരുണയാർന്നും ചെയ്യട്ടെ. അതവൻ്റെ ശേഷിയിലിരിക്കേ, ആ ദിശയിലേക്ക് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടത് അവൻ്റെ ധർമ്മമാണ്," ഗാൾട്ടൺ എഴുതി. 1869ലേ, "പരമ്പരാഗതപ്രതിഭ"യിൽ അദ്ദേഹമീ ആശയം ആദ്യമായ് മുന്നോട്ട് വച്ചതാണ് ---- മെൻഡൽ വീണ്ടും കണ്ടുപിടിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുപ്പതു കൊല്ലങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്. പക്ഷേ, അതിൽ പഠനം നടത്താതെ, അദ്ദേഹം പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പ്രക്രിയയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. "പൂർവീകപാരമ്പര്യ" മെന്ന ഗാൾട്ടണിൻ്റെ പരികല്പനയെ ബേയ്റ്റ്സണും ഡ വ്രീസും ഒന്നൊന്നായ് പൊളിച്ചടുക്കേ, ഗാൾട്ടൺ, വിവരണാത്മകമായ ഉൾപ്രേരണ വിട്ട്, നിർദ്ദേശാത്മകമായ ഉൾപ്രേരണയിലേക്ക് മാറി. മനുഷ്യപാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ ജൈവീകാടിത്തറ താൻ തെറ്റായ് മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കാം; പക്ഷേ, ചുരുങ്ങിയത്, അതു സംബന്ധിച്ച് എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് താൻ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. "ഇത് സൂക്ഷ്മദർശിനികൾക്കുള്ള സംഗതിയല്ല," അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒരു ശിഷ്യൻ എഴുതി --- ബേയ്റ്റ്സണും, മോർഗനും, ഡ വ്രീസിനുമെതിരെയുള്ള ഒരു രഹസ്യാസ്ത്രം. "സമൂഹങ്ങൾക്ക് മഹത്വം കൊണ്ടുവരുന്ന ശക്തികളുടെ . . . പഠനമാണ് അതിലുൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്."
1904ലെ വസന്തത്തിൽ, ലണ്ടൻ സ്‌കൂൾ ഓഫ് ഇക്കണോമിക്സിൽ, ഒരു പൊതു പ്രഭാഷണവേദിയിൽ, യൂജെനിക്സിന് വേണ്ടിയുള്ള തൻ്റെ വാദം ഗാൾട്ടൺ അവതരിപ്പിച്ചു. അത് ലക്ഷണമൊത്തൊരു ബ്ലൂംസ്ബറി
സായാഹ്നമായിരുന്നു. നഗരത്തിലെ, കുളിച്ച്, ക്ഷൗരം ചെയ്ത് മിനുങ്ങിയ, സുഗന്ധം പൂശിയ വിശിഷ്ട വ്യക്തികൾ ഗാൽട്ടണെ കേൾക്കാനെത്തി: ജോർജ്ജ് ബെർണാഡ് ഷായും എച്ച്‌. ജി. വെൽസും; സമൂഹപരിഷ്ക്കർത്താവായ ആലീസ് ഡ്രിസ്‌ഡെയ്‌ൽ - വിക്കറി; ഭാഷാദാർശനികയായ ലേഡി വെൽബി; സാമൂഹ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ ബെന്യാമിൻ കിഡ്; മനോവിശ്ലേഷകനായ ഹെന്രി മോഡ്‌സ്ലെയ്.
ബേയ്റ്റ്സണും വെൽഡണും വൈകിയെത്തി. പരസ്പര അവിശ്വാസത്തിൽ പുകഞ്ഞ് അവർ വേറിട്ടിരുന്നു.
ഗാൾട്ടൺ പത്തു മിനുട്ടേ സംസാരിച്ചുള്ളൂ. യൂജെനിക്സ്," ഒരു നവീനമതമെന്നപോലെ ദേശീയബോധത്തിലേക്ക് നിവേശിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്," അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചു. ഡാർവ്വിനിൽനിന്ന് കടമെടുത്തതാണ് അതിൻ്റെ സ്ഥാപകതത്ത്വങ്ങൾ --- പക്ഷേ, അവ പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണത്തിൻ്റെ യുക്തിയെ മനുഷ്യസമൂഹവുമായ് ഒട്ടിച്ചു ചേർത്തു. "ജീവിതത്തിൽ രോഗത്തോടെയല്ലാ, ആരോഗ്യത്തോടെയിരിക്കുന്നതാണ്, ദുർബ്ബലമായല്ലാ, ബലമോടെയിരിക്കുന്നതാണ്, അനുയോജ്യമായിരിക്കയുന്നതാണ്, അനുയോജ്യമല്ലാതെയിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലതെന്ന് ഏതു ജീവിയും സമ്മതിക്കും. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ, തങ്ങളുടെ ഇനത്തിലുള്ളവയിൽ,
അതേതിനമായാലും, നല്ല മാതൃകകളായിരിക്കുന്നതാണ്, ചീത്തമാതൃകകളായിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത്. മനുഷ്യരുടെ കാര്യത്തിലും അതു തന്നെയാണ് ശരി." അനുയോജ്യമായതിനെ അനുയോജ്യമല്ലാത്തതിനുപരി, രോഗമുള്ളതിനുപരി അരോഗമായതിനെ തെരഞ്ഞെടുക്കന്നത് ത്വരിതപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നൂ യൂജെനിക്സിൻ്റെ ഉന്നം. അതു സാധിക്കാനായ് ബലമുള്ളവരെ സവിശേഷമായ്
വളർത്തിയെടുക്കണമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ നിർദ്ദേശിച്ചു. ഈയൊരു ലക്ഷ്യത്തിനായ് വിവാഹത്തെ അനായാസമായ് അട്ടിമറിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു ---- പക്ഷേ, അതിന് വേണ്ടത്ര സാമൂഹിക സമ്മർദ്ദം പ്രയോഗിക്കേണ്ടി വരും. "യൂജെനിക്സിൻ്റെ വീക്ഷണകോണിലൂടെയുള്ള അനുചിതമായ വിവാഹങ്ങൾ സാമൂഹികവുമായ് നിരോധിച്ചാൽ . . . വിരളമായ വിവാഹങ്ങളേ നടക്കൂ." ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ഭാവനയനുസരിച്ച്, മികച്ച കുടുംബങ്ങളുടെ മികച്ച ലക്ഷണങ്ങളുള്ള ഒരു രേഖ സമൂഹത്തിന് സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാനാകും ---- ഒരു തരം വിത്തുകാളപ്പുസ്തകം. ഈ "സുവർണ്ണപുസ്തക" [അദ്ദേഹം അങ്ങനെയാണതിനെ വിളിച്ചതേ] ത്തിൽനിന്ന് സ്ത്രീപുരുഷന്മാർ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടും. അവരിണചേർന്ന് മികച്ച സന്തതികളെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കും; വേട്ടപ്പട്ടികളുടെയും കുതിരകളുടെയും കാര്യത്തിലെന്നപോലെ.
⏫
ഹ്രസ്വമായിരുന്നൂ ഗാൾട്ടണിൻ്റെ പ്രഭാഷണം. പക്ഷേ, ആൾക്കൂട്ടം അസ്വസ്ഥരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഗാൾട്ടണിൻ്റെ അനുമാനങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട്, മനോവിശ്ലേഷകനായ ഹെന്രി മോഡ്‌സ്ലെയ് ആക്രമണത്തിന് ആരംഭം കുറിച്ചു. കുടുംബങ്ങളിലെ മനോരോഗങ്ങൾ പഠിച്ചയാളാണ് മോഡ്‌സ്ലെയ്. ഗാൾട്ടൺ മുന്നോട്ടുവച്ചവയേക്കാൾ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാണ് പാരമ്പര്യക്രമവിന്യാസങ്ങൾ എന്ന നിഗമനത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നയാൾ. സാധാരണ പിതാക്കൾക്കും ഉന്മാദികളായ മക്കളുണ്ടാകുന്നുണ്ട്. സാമാന്യകുടുംബങ്ങളിലും അസാമാന്യസന്തതികളുണ്ടാകുന്നു. മിഡ്‌ലാൻഡ്സിൽനിന്നുള്ള ലോകമറിയാത്ത ഒരു കയ്യുറനിർമ്മാതാവിൻ്റെ ---
"അയൽക്കാരിൽനിന്ന് സവിശേഷവ്യതാസമൊന്നുമില്ലാത്ത മാതാപിതാക്കൾക്ക് പിറന്ന" --- മകന് ഇംഗ്ളീഷു ഭാഷയിലെ ഏറ്റവും പ്രമുഖനായ എഴുത്തുകാരനായ് വളരാനായി. "അദ്ദേഹത്തിന് അഞ്ചു സഹോദരന്മാരുണ്ടായിരുന്നു," മോഡ്‌സ്ലെയ് പരാമർശിച്ചു. "എന്നിട്ടും, ഒരു കുട്ടി, വില്യം, "മാത്രമാണ് അസാമാന്യശ്രേഷ്ഠതയിലേക്കുയർന്നത്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒരു സഹോദരനും ഒരു രീതിയിലും വിശ്രുതനായില്ല." 'ന്യൂനതയാർന്ന' പ്രതിഭകളുടെ പട്ടിക നീണ്ടുനീണ്ടു പോയി. ന്യൂട്ടൺ രോഗിയും അശക്തനുമായ കുട്ടിയായിരുന്നു. കടുത്ത ആസ്തമയുള്ളവനായിരുന്നൂ ജോൺ കാൽവിൻ. ഡാർവ്വിന് ശരീരം തളർത്തുന്ന അതിസാരമുണ്ടായിരുന്നു; ഉന്മാദത്തോളമെത്തുന്ന അവസാദവും. ഹെർബർട് സ്‌പെൻസർ --- 'അത്യർഹമായതിൻ്റെ അതിജീവനം' എന്ന വാക്യമുണ്ടാക്കിയ തത്ത്വചിന്തകൻ ---, അതിജീവനത്തിനുള്ള സ്വന്തം അർഹതയുമായ് മല്ലിട്ട്, ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭൂരിഭാഗവും നിരവധി രോഗങ്ങൾ ഹേതുവായ് ശയ്യാവലംബിയായിരുന്നു.
പക്ഷേ, മോഡ്‌സ്ലെയ് കരുതൽ നിർദ്ദേശിച്ചപ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർ തിടുക്കത്തിനാണ് പ്രേരിപ്പിച്ചത്. നോവലിസ്റ്റായ എഛ്. ജി. വെൽസിന് യൂജെനിക്സ് അപരിചിതമായിരുന്നില്ല. "ദ ടൈം മെഷീൻ" എന്ന തൻ്റെ 1895ലെ നോവലിൽ അദ്ദേഹം ഒരു ഭാവിമനുഷ്യരാശിയെ ഭാവന ചെയ്യുന്നുണ്ട്. നിഷ്കളങ്കതയും നന്മയും അഭിലഷണീയമായ ഗുണങ്ങളായ് തെരഞ്ഞെടുത്ത ഈ മനുഷ്യർ അവശതയെത്തുവോളം പരസ്പരം ഇണചേർന്ന് പെരുകുന്നു; യാതൊരുവിധ ജിജ്ഞാസയോ ഉത്സാഹമോ ഇല്ലാത്ത, വിളറിയ, ശിശുസമാനമായ ഒരു വംശമായ് ജീർണ്ണിക്കുന്നു. "യഥായോഗ്യമായ ഒരു സമൂഹത്തെ" വാർത്തെടുക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗമായ് പാരമ്പര്യത്തെ സമർത്ഥമായ് കൈകാര്യം ചെയ്യുകയെന്ന ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ഉൾവിളിയോട് വെൽസ് യോജിച്ചു. പക്ഷേ, വിവാഹം വഴിയുള്ള, ബന്ധുക്കൾ തമ്മിലുള്ള, സവിശേഷമായ ഇണചേരൽ, ഉദ്ദേശ്യത്തിനു വിപരീതമായ്, കൂടുതൽ ദുർബ്ബലവും, ബുദ്ധിയില്ലാത്തതുമായ
തലമുറകളെ സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ടെന്ന് വെൽസ് വാദിച്ചു. അതിനുപകരം പരിഗണിക്കാവുന്ന ഭീകരമായ മറ്റൊരു പരിഹാരമാർഗ്ഗമുണ്ട്
--- ദുർബ്ബലരെ തെരഞ്ഞെടുത്ത് നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യുക. "ഇണചേർന്നാൽ വിജയിക്കുന്നവയെ തെരഞ്ഞെടുക്കന്നതിലല്ല, പരാജയങ്ങളെ വന്ധ്യംകരിക്കുന്നതിലാണ് മനുഷ്യരാശിയുടെ മേന്മയ്ക്കുള്ള സാദ്ധ്യതയിരിക്കുന്നത്."
ബേയ്റ്റ്സണാണ്‌ ഒടുവിൽ സംസാരിച്ചത്. ആ യോഗത്തിലെ ഏറ്റവുമിരുണ്ടതും, ശാസ്ത്രീയവുമായ സ്വരം. ഇണചേർക്കാനുള്ള മികച്ച മാതൃകകളെ തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ഗുണങ്ങൾ [പ്രതിഭാസരൂപം] ഉപയോഗിക്കാനാണല്ലോ ഗാൾട്ടൺ നിർദ്ദേശിച്ചത്. പക്ഷേ, ശരിയായ വിവരമടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് ഗുണങ്ങളിലല്ല, അവയെ നിർണ്ണയിക്കുന്ന ജീൻസംയുക്തത്തിലാണെന്ന് ബേയ്റ്റ്സൺ വാദിച്ചു --- അതായത് ജനിതകരൂപത്തിൽ. ഗാൾട്ടണെ വിമോഹിതനാക്കിയ കായീകമാനസിക ലക്ഷണങ്ങൾ --- തൂക്കവുമുയരവും ബുദ്ധിയും --- അടിത്തട്ടിലുള്ള ജനിതകഗുണങ്ങളുടെ വെറും ബാഹ്യഛായകൾ മാത്രമാണ്. യൂജെനിക്സിൻ്റെ യഥാർത്ഥ ശക്തി കുടികൊള്ളുന്നത് ജീനുകളുടെ സമർത്ഥമായ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിലാണ് --- ലക്ഷണങ്ങളെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിലല്ല. പരീക്ഷണങ്ങളിൽ വ്യാപൃതരായ ജനിതകകാരന്മാരുടെ "സൂക്ഷ്മദർശിനി" ഗാൾട്ടണ് പരിഹാസ്യമായ് തോന്നിയിരിക്കാം. പക്ഷേ, ഗാൾട്ടൺ അനുമാനിച്ചതിനേക്കാൾ അതിശക്തമായ ഒരുപകരണമാണത്. കാരണം, അതിന് പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പുറന്തോട് ഭേദിച്ച് അതിൻ്റെ പ്രക്രിയാധർമ്മത്തിലേക്കുതന്നെ തുളഞ്ഞുകയറാൻ പറ്റും. പാരമ്പര്യം അനുസരിക്കുന്നത് "അസാമാന്യമാംവിധം ലളിതമായൊരു കണിശനിയമ"ത്തെയാണെന്ന്, താമസിയാതെ, തെളിയിക്കപ്പെടുമെന്ന് ബേയ്റ്റ്സൺ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. ഈ നിയമങ്ങളെ ഉൽകൃഷ്ടജനിതകവിദഗ്ദ്ധൻ പഠിക്കുകയും --- പ്ലേറ്റോയുടെ മാതിരി --- അയാളതിനെ ഭേദിക്കുകയും ചെയ്താൽ, അയാൾക്ക് അഭൂതപൂർവ്വമായ ശക്തി ഉപലബ്ധമാകും. ജീനുകളെ സമർത്ഥമായ്
ഉപയുക്തമാക്കുന്നതിലൂടെ, ഭാവിയെ നിപുണതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യാനാകും.
ഗാൽട്ടണിൻ്റെ പ്രഭാഷണം അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിച്ചത്ര ആവേശമാർന്ന അംഗീകാരമുണ്ടാക്കിയില്ലായിരിക്കാം --- തൻ്റെ ശ്രോതാക്കൾ "നാല്പതുകൊല്ലം പിറകിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന്" അദ്ദേഹം പിന്നീട് പരാതിപ്പെടുകയുണ്ടായി. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം തൊട്ടതൊരു പച്ചഞരമ്പിലായിരുന്നുവെന്നത് സ്പഷ്ടമാണ്. പല വിക്റ്റോറിയൻ കുലീനരെയും പോലെ, ഗാൽട്ടണും ചങ്ങാതിമാർക്കും വംശീയജീർണ്ണത ഒരു പേടിയായിരുന്നു. (വെള്ളക്കാരുടെ വംശശുദ്ധി നിലനിർത്തുകയും, വിജാതീയ വംശങ്ങളുമായുള്ള ഇണചേരലിനെതിരെ പ്രതിരോധിക്കണമെന്നും, "പ്രാകൃതവംശ"ങ്ങളുമായുള്ള ഗാൾട്ടണിൻ്റെ മുഖാമുഖം [പതിനേഴും പതിനെട്ടും നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ കൊളോണിയൽ സ്വദേശികളുമായുള്ള ബ്രിട്ടൻ്റെ നേരിട്ടുള്ള അനുഭവത്തിൻ്റെ ഒരു ലക്ഷണം] അദ്ദേഹത്തെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. 1867ലെ രണ്ടാം പരിഷ്കരണ നിയമം ബ്രിട്ടനിലെ ആൺതൊഴിലാളികൾക്ക് വോട്ടവകാശം നൽകിയിരുന്നു. 1906 ആയപ്പോഴേക്കും, ഏറ്റവും മെച്ചമായ് പരിരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന രാഷ്ട്രീയദുർഗ്ഗങ്ങൾ പോലും കടപുഴക്കപ്പെട്ടു --- പാർലിമെന്റിലെ ഇരുപത്തിയൊമ്പത് സീറ്റുകൾ ലേബർ പാർട്ടിക്ക് കിട്ടി. ഇംഗ്ലീഷ് കുലീന സമൂഹത്തിലാകെ അത് ആശങ്കയുടെ വിറയലുകൾ പടർത്തി. തൊഴിലാളി വർഗ്ഗം ശക്തിപ്പെടുന്നത് അവരുടെ ജനിതകശക്തീകരണത്തിനുള്ള പ്രകോപനമാകുമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ വിശ്വസിച്ചു: അവർ പറക്കണക്കിന് കുട്ടികളെയുണ്ടാക്കും; ജനിതകശേഖരത്തിൽ മേൽക്കൈ നേടും; രാഷ്ട്രത്തെ സാമാന്യനിലവാരത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴക്കും. സാധാരണ മനുഷ്യന് [homme moyen] ജീർണ്ണത ബാധിക്കും. "ശരാശരി മനുഷ്യൻ" കൂടുതൽ അധമമാകും.
"പ്രസന്നയും ലോലയുമായൊരു സ്ത്രീ നിന്നെപ്പോലുള്ള മണ്ടന്മാരെ പെറ്റുപോറ്റും, ലോകം കീഴ്മേൽ മറിയും വരെ," 1860ൽ, മിൽ ഓൺ ദ ഫ്ളോസിൽ ജോർജ്ജ് എലിയട്ട് എഴുതിയിരുന്നു. മന്ദബുദ്ധികളുടെ നിരന്തര സൃഷ്ടി, ഗാൾട്ടണെ സംബന്ധിച്ച്, രാജ്യത്തിനെതിരെയുള്ള ഗൗരവമായൊരു ഭീഷണിയായ് നിലകൊണ്ടു. "ദാരിദ്രവും, വൃത്തികെട്ടതും, മൃഗീയവും, കുറിയതുമായ" ഒരു പ്രാകൃതികാവസ്ഥയെച്ചൊല്ലി തോമസ് ഹോബ്‌സണും ആകുലപ്പെട്ടിരുന്നു. ദരിദ്രവും, വൃത്തികെട്ടതും, ബ്രിട്ടീഷുമായ --- കുറിയതും കൂടിയായ, ജനിതകമേന്മയില്ലാട്ടാത്തവരെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞുകവിയുന്നൊരു ഭാവിരാഷ്ട്രത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഗാൾട്ടൺ വേവലാതിപ്പെട്ടത്. ആധിപൂണ്ടിരിക്കുന്ന സാമാന്യജനം സന്താനോൽപ്പാദന ജനം കൂടിയാണ്. അവരെ അവരുടെ വഴിക്കു വിട്ടാൽ, ബഹുലമായ, കുളിയും നനയുമില്ലാത്തൊരു വംശത്തെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടും (ഈ പ്രക്രിയയെ അദ്ദേഹം ദുർജ്ജനിതകം [kakogenics ---"മോശം ജീനി"ൽനിന്ന്] എന്നാണ് വിളിച്ചത്.
ഗാൽട്ടണിൻ്റെ ആന്തരവലയത്തിൽപ്പെട്ടവർക്ക് ആഴത്തിൽ തോന്നിയതും, എന്നാൽ പറയാൻ തന്റേടമില്ലാതിരുന്നതിനുമാണ് അദ്ദേഹം സ്വരം നൽകിയത്. അതായത്, ശക്തമായവയുടെ സവിശേഷ വളർത്തലിനൊപ്പം (ധനാത്മകമായ യൂജെനിക്സിനൊപ്പം) അശക്തമായവയുടെ വന്ധീകരണം (ഋണാത്മക യൂജെനിക്സ്) കൂടി ചേർന്നാലേ യൂജെനിക്സ് കാര്യക്ഷമമാകൂ എന്ന കാര്യം. 1911ൽ ഹാവ്‌ലക് എലിസ്, വന്ധീകരണത്തോടുള്ള തൻ്റെ
ഉൽക്കടാഭിലാഷത്തിന് സേവ ചെയ്യാൻ, മെൻഡലെന്ന ഏകാകിയായ ഉദ്യാനപാലകൻ്റെ പ്രതിച്ഛായ വക്രീകരിച്ചു: "ജീവൻ്റെ മഹോദ്യാനത്തിലെ കാര്യങ്ങൾ, നമ്മുടെ പൊതുപൂങ്കാവുകളിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമല്ല. ബാലിശവും മൂർഖവുമായ തങ്ങളുടെ ആശാപൂരണത്തിനായ് ചെടികൾ പിഴുതു മാറ്റുകയും, പൂക്കളെ ചവിട്ടിത്തേക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരുടെ തോന്ന്യവാസം നാം അടിച്ചമർത്താറുണ്ടല്ലോ. അതുമൂലം നാം നേടുന്നത് ഏവർക്കുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ആനന്ദവുമാണ്. . . ഒരു വ്യവസ്ഥാബോധം വളർത്തിയെടുക്കാനും, അനുതാപത്തെയും ദീർഘദൃഷ്ടിയെയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും, വംശീയമായ കളകളെ വേരോടെ പറിക്കാനുമാണ് ഞങ്ങൾ തുനിയുന്നത് . . . ഈ കാര്യത്തിൽ, ശരിക്കും, ഉദ്യാനത്തിലെ ഉദ്യാനപാലകൻ തന്നെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടാന്തവും മാർഗ്ഗദർശിയും."
⏫
ഗാൾട്ടൺ തൻ്റെ അവസാന സംവത്സരങ്ങളിൽ ഋണാത്മക യൂജെനിക്സുമായ് മല്ലിട്ടു. അതുമായ് അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും സന്ധിയിലായില്ല. "പരാജയങ്ങളുടെ വന്ധീകരണം" --- മാനവജനിതാകോദ്യാനത്തിലെ കളകളയലും, വേർതിരിക്കലും ---, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന ധാർമ്മീകമായ സർവ്വചേതങ്ങളോടേയും അദ്ദേഹത്തെ വേട്ടയാടി. പക്ഷേ, അവസാനം, യൂജെനിക്സിനെ ഒരു "ദേശീയമത"മാക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അഭിലാഷം, നിഷേധാത്മക യൂജെനിക്സിനെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മന:സാക്ഷിക്കുത്തിനെ മറികടന്നു. 1909ൽ അദ്ദേഹമൊരു മാസിക സ്ഥാപിച്ചു: യൂജെനിക്സ് റീവ്യൂ. അത് സവിശേഷ വളർത്തലിനെ മാത്രമല്ല, സവിശേഷ വന്ധീകരണത്തെയും ഔദ്യോഗികമായംഗീകരിച്ചു. 1911ൽ അദ്ദേഹം ഒരു ഭാവിസ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിചിത്രമായ ഒരു നോവലെഴുതി: "Kantsaywhere".**** അവിടെ,ഏകദേശം പാതിയോളം ജനം "അയോഗ്യം" എന്ന് മുദ്രയടിക്കപ്പെടുകയും, പ്രതുൽപ്പാദനത്തിൽനിന്ന് വിലക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തവരാണ് . നോവലിൻ്റെ ഒരു പ്രതി അദ്ദേഹം മരുമകൾക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു. അതു വായിച്ച് അങ്ങേയറ്റം ചമ്മിയ അവർ അതിൻ്റെ നല്ലൊരു ഭാഗം കത്തിച്ചു കളഞ്ഞു.
ഗാൾട്ടണിൻ്റെ മരണത്തിനു ശേഷം ഒരു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ്, 1912 ജൂലായ് 24ന്, ലണ്ടനിലെ സെസിൽ ഹോട്ടലിൽ, യൂജെനിക്സിൻ്റെ ഒന്നാം അന്താരാഷ്ട്രീയ സമ്മേളനത്തിന് തുടക്കമായി. പ്രതീകാത്മകമായിരുന്നൂ യോഗസ്ഥലം. എണ്ണൂറു മുറികൾ. തെയിംസിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ബൃഹത്തായ ഏകശിലാമുഖപ്പ്. യൂറോപ്പിലെ, ഏറ്റവും ഗാംഭീര്യമുള്ളതല്ലെങ്കിലും, ഏറ്റവും വലുപ്പമുള്ള ഹോട്ടലായിരുന്നൂ സെസിൽ. സാധാരണയായ്, നയതന്ത്രപരമോ, രാഷ്ട്രസംബന്ധിയോ ആയ കാര്യങ്ങൾക്കായ് കരുതിവെക്കാറുള്ള ഒരിടം. സമ്മേളനത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ പന്ത്രണ്ടു രാജ്യങ്ങളിൽനിന്ന് വിവിധ മേഖലകളിൽനിന്നുള്ള ഉജ്ജ്വല വ്യക്തികൾ ഹോട്ടലിൽ പറന്നിറങ്ങി: വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽ; ലോർഡ് ബൽഫോർ; ലണ്ടനിലെ ലോർഡ് മേയർ; മുഖ്യന്യായാധിപൻ; അലക്സാണ്ടർ ഗ്രഹാം ബെൽ; ഹാർവാർഡ് സർവ്വകലാശാലാ പ്രസിഡണ്ടായ ചാൾസ് എലിയട്ട്; ഓക്സ്ഫോർഡിലെ വൈദ്യശാസ്ത്രപ്പ്രഫസർ വില്യം ഓസ്ലർ; ഭ്രൂണശാസ്ത്രകാരൻ ആഗസ്റ്റ് വെയ്‌സ്‌മൻ. ഡാർവ്വിൻ്റെ മകൻ ലിയോണാർഡ് ഡാർവ്വിൻ യോഗാദ്ധ്യക്ഷനായി. ചടങ്ങിൽ ഡാർവ്വിനൊപ്പം കാൾ പിയേഴ്‌സനാണ് വളരെയടുത്ത് സഹകരിച്ചത്. താഴികക്കുടം ചൂടിയ, വെണ്ണക്കല്ലരികുകളുള്ള, ഗാൾട്ടണിൻ്റെ വംശാവലി ശ്രദ്ധാർഹമായ് പ്രദർശിപ്പിച്ച ശാലയിലൂടെ നടന്നു വന്ന ശ്രോതാക്കൾ, സമർത്ഥമായ ജനിതകനിർവ്വഹണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രഭാഷണങ്ങളാൽ സൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു: കുട്ടികളുടെ ശരാശരി ഉയരം വർദ്ധിപ്പിക്കൽ; അപസ്മാരത്തിൻ്റെ പാരമ്പര്യം; മദ്യാസക്തരുടെ സംഭോഗ മാതൃക; കുറ്റവാസനയുടെ ജനിതകസ്വഭാവം.
ഇവയിലെല്ലാത്തിലുംവച്ച്, രണ്ടവതരണങ്ങൾ, അവയുടെ നടുക്കുന്ന ഉത്സാഹം ഹേതുവായ്, വേറിട്ടു നിന്നു. അവയിലൊന്ന്, "വംശശുദ്ധി"യെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ജർമ്മനിക്കാരുടെ, ആവേശവും കൃത്യതയുമാർന്ന പ്രദർശനമായിരുന്നു ---- വരുംകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഘോരമായൊരു പൂർവ്വസൂചന. വൈദ്യനും, ശാസ്ത്രജ്ഞനും, വംശശുദ്ധീസിദ്ധാന്തത്തെ ആവേശത്തോടെ അനുകൂലിക്കുന്നവനുമായ ആൽഫ്രഡ്‌ പ്ലീറ്റ്‌സ്, ജർമ്മനിയിൽ വംശശുദ്ധീകരണപരിശ്രമത്തിന് പ്രാരംഭം കുറിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി വികാരാധീനമായ് സംസാരിച്ചു. വ്യാപ്തിയിലും അഭിവാഞ്ഛയിലും ഏറെ വലുതായ രണ്ടാമത്തെ പ്രഭാഷണം അവതരിപ്പിച്ചത് അമേരിക്കയിൽനിന്നുള്ള പ്രതിനിധിസംഘമായിരുന്നു. യൂജെനിക്സ് ജർമ്മനിയിൽ കുടിൽ വ്യവസായമായിരുന്നെങ്കിൽ, അമേരിക്കയിലത് പൂർണ്ണതയെത്തിയ ദേശീയവ്യവഹാരമായ് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അമേരിക്കയിലെ പ്രസ്ഥാനത്തിൻ്റെ പിതാവ് ഹാർവാർഡിൽ പഠിച്ച കുലീനനായ ജീവശാസ്ത്രജ്ഞൻ
ചാൾസ് ഡാവൻപോർട്ടായിരുന്നു. 1910 ൽ അദ്ദേഹം യൂജെനിക്സ് കേന്ദ്രീകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ഗവേഷണകേന്ദ്രവും പരീക്ഷണ ശാലയും --- ദ യൂജെനിക്സ് റെക്കാർഡ് ആഫീസ് --- സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. ചാൾസ് ഡാവൻപോർട്ടിൻ്റെ 1911ലെ പുസ്തകമായ "യൂജെനിക്സുമായ് ബന്ധപ്പെട്ട പാരമ്പര്യം " പ്രസ്ഥാനത്തിൻ്റെ വേദപുസ്തകമായിരുന്നു. രാജ്യമെങ്ങുമുള്ള കാളേജുകളിൽ അത് ജനിതകശാസ്ത്രപാഠപുസ്തകമായ് വിനിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.
1912ലെ യോഗത്തിൽ ഡാവൻപോർട്ട് ഹാജരായിരുന്നില്ല.പക്ഷെ, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അരുമ ശിഷ്യൻ, അമേരിക്കൻ ബ്രീഡേഴ്സ് അസോസിയേഷൻ്റെ യുവാദ്ധ്യക്ഷനായ ബ്ലീക്കർ വാൻ വഗേനെൻ കരഘോഷമുയർത്തുംവിധം പ്രസംഗിച്ചു. വാൻ വഗേനെൻ്റെ സംസാരം നിറയെ അമേരിക്കൻ പ്രായോഗികത മുറ്റിനിന്നു. "ന്യൂനതയുള്ള ജാതികളെ" ഉന്മൂലനം ചെയ്യാൻ അമേരിക്കയിൽ നടക്കുന്ന പ്രവർത്തനശ്രമങ്ങളെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം തീവ്രതയോടെ പറഞ്ഞു. ജനിതകപരമായ് അയോഗ്യരായവർക്കുള്ള തടങ്കൽപ്പാളയങ്ങൾക്കുള്ള --- കോളണികൾക്കുള്ള --- പദ്ധതികൾ ഒരുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. അപസ്മാരരോഗികൾ, കുറ്റവാളികൾ, ബധിരമൂകന്മാർ, ദുർബ്ബലമനസ്സുള്ളവർ, നേത്രവൈകല്യമുള്ളവർ, എല്ലു വികലമായവർ, കുള്ളന്മാർ, ഉന്മാദികൾ, ബഹുവ്യക്തിത്വമുള്ളവർ, അവസാദബാധിതർ എന്നീ അയോഗ്യപ്പയലുകളെ വന്ധീകരിക്കുന്നത് പരിഗണിക്കുന്ന കമ്മറ്റികളും രൂപപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു.
"പത്തുശതമാനത്തോളം ജനത --- രക്തഗുണമേന്മയില്ലാത്തവരാണ്," വാൻ വഗേനെൻ സൂചിപ്പിച്ചു. "പ്രയോജനമുള്ള പൗരന്മാരുടെ മാതാപിതാക്കളാകാൻ ഒട്ടും യോഗ്യതയില്ലാത്തവർ . . . ഐക്യനാടുകളിലെ എട്ടു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ വന്ധീകരണം ആവശ്യമാക്കുന്നതോ, അധികാരപ്പെടുത്തുന്നതോ ആയ നിയമങ്ങളുണ്ട്." "പെൻസിൽവാനിയായിൽ, ഇദാഹോവിൽ, വിർജീനിയായിൽ ഗണ്യമായ രീതിയിൽ വന്ധീകരിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തികളുണ്ട് ... സ്വകാര്യമായും, സ്ഥാപനങ്ങളിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന സർജന്മാർ ആയിരക്കണക്കിന് ശസ്ത്രക്രിയകൾ നടത്തിയിരിക്കുകയാണ്. നിയമമനുസരിച്ച്, ഈ ശസ്ത്രക്രിയകളെല്ലാം നടത്തപ്പെട്ടത് രോഗഹേതുവായാണ്. അതിനാൽ, ഈ ശസ്ത്രക്രിയകളുടെ ദൂരഫലങ്ങളുടെ സാധുവായ രേഖകൾ ലഭിക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് വന്നിരിക്കുന്നു."
"ആശുപത്രിയിൽനിന്ന് വിട്ടയച്ചവരെ നിരീക്ഷിക്കാനും, സമയാസമയങ്ങളിൽ അവരുടെ വിവരം ശേഖരിക്കുവാനുമുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ," കാലിഫോർണിയാ സ്റ്റെയ്റ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ
പൊതുമേലധികാരി 1912ൽ ഉന്മേഷത്തോടെ പറഞ്ഞു."ഒരു ദോഷഫലവും ഞങ്ങളിതേവരെ കണ്ടിട്ടില്ല."
----------------------------------------------------------
*yin: സ്ത്രീതത്ത്വം; yang: പുരുഷതത്ത്വം
** സത്യത്തിൽ, അസാധാരണ ഉയരമുള്ള പിതാക്കളേക്കാൾ, ശരാശരിയിൽ, ഒരൽപ്പം ഉയരക്കുറവുണ്ടാകാനുള്ള പ്രവണത അവരുടെ മക്കൾക്കുണ്ടായിരുന്നു -- ജനസംഖ്യയിലെ ശരാശരി ഉയരത്തോട് അടുത്തു നിൽക്കുന്ന ഉയരം. ഏതോ ഒരദൃശ്യബലം പരമാവധിപ്പരിധികളെ എപ്പോഴും കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് വലിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നും. ഈ കണ്ടുപിടുത്തം --- ശരാശരിയിലേക്കുള്ള കീഴ് ഗമനം എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടത് --- അളവുകളുടെ ശാസ്ത്രത്തിനു മേലും, വൈജാത്യമെന്ന സങ്കൽപ്പനത്തിനു മേലും ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തും. സ്ഥിതിവിവരശാസ്ത്രത്തിനുള്ള ഗാൾട്ടണിൻ്റെ സുപ്രധാന സംഭാവനയായിരിക്കുമിത്.
***Basset hound: നീണ്ട തടിയും, കുറിയ കാലും, തൂങ്ങിനിൽക്കുന്ന നീളൻ ചെവിയുമുള്ള, കായബലമുള്ള ഒരിനം വേട്ടപ്പട്ടി.
**** Kantsaywhere :"എവിടെയെന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ല" എന്നായിരിക്കണം ഉദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടത് .
⏫
1822ലെ ഹേമന്തത്തിലാണ് ഗാൾട്ടൺ ജനിച്ചത്. ഗ്രിഗർ മെൻഡൽ ജനിച്ച അതേ കൊല്ലം. മാതുലേയനായ ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ ജനിച്ച് പതിമൂന്ന് കൊല്ലങ്ങൾക്ക് ശേഷം. ആധുനിക ജീവശാസ്ത്രത്തിലെ രണ്ട് ഭീമന്മാർക്കിടയിൽപ്പെട്ട ഗാൾട്ടണെ ശാസ്ത്രീയമായ അപര്യാപ്‌തതയെക്കുറിച്ചുള്ള തീവ്രമായ ബോധം അനിവാര്യമായും വേട്ടയാടിയിരുന്നു. ഈ അപര്യാപ്തത ഗാൾട്ടണെ വിശേഷിച്ചും നീറ്റിയിരിക്കണം; കാരണം, അദ്ദേഹവും ഒരു ഭീമനാകുമെന്ന് കരുതപ്പെട്ടതായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അച്ഛൻ ബർമിംഗ്ഹാമിലെ പണക്കാരനായൊരു ബാങ്കുകാരൻ ആയിരുന്നു; അമ്മ, ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ്റെ മുത്തശ്ശനായ, കവിയും വൈദ്യനുമായിരുന്ന ഇറാസ്മസ് ഡാർവ്വിൻ എന്ന ബഹുമുഖപ്രതിഭയുടെ മകളും. ബാലപ്രതിഭയായിരുന്ന ഗാൾട്ടൺ രണ്ടു വയസ്സിലേ വായിക്കാൻ പഠിച്ചു; അഞ്ചാം വയസ്സിൽ ഗ്രീക്കും ലത്തീനും വശമാക്കി; എട്ടാം വയസ്സിലേ വർഗ്ഗസമീകരണവാക്യങ്ങൾ തെളിയിച്ചു. ഡാർവ്വിനെപ്പോലെ ഇദ്ദേഹവും വണ്ടുകളെ സമ്പാദിച്ചു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹത്തിന് ഡാർവ്വിൻ്റെ ആയാസപ്പെടുന്ന, വർഗ്ഗീകരണശീലമുള്ള മനസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല. അദ്ദഹം വണ്ടുകളെ ശേഖരിക്കുന്നത് മതിയാക്കി; തീവ്രാഭിലാഷമാർന്ന മറ്റ് ഉദ്യമങ്ങളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ആദ്യം അദ്ദേഹം വൈദ്യശാസ്ത്രം പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും, പിന്നീട്, കേംബ്രിഡ്ജിൽ ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലേക്ക് ചുവടു മാറ്റി. 1843ൽ അദ്ദേഹം ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലുള്ള ഓണേഴ്‌സ് പരീക്ഷക്കിരിക്കാൻ തുനിഞ്ഞു; പക്ഷേ, മാനസികത്തളർച്ച പിടിപെട്ട് അദ്ദേഹത്തിന് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടതായ് വന്നു.
പരിണാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തൻ്റെ ആദ്യസിദ്ധാന്തം ചാൾസ് ഡാർവ്വിൻ എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്ന 1844ലെ ഗ്രീഷ്മത്തിൽ ഗാൾട്ടൺ ഇംഗ്ലണ്ട് വിട്ട് ഈജിപ്തിലേക്കും സുഡാനിലേക്കും യാത്രയായി ---- ആഫ്രിക്കയിലേക്കുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അനവധി യാത്രകളിൽ ആദ്യത്തേത്. 1830ൽ തെക്കേ അമേരിക്കയിലെ "ആദിവാസികളു"മായുണ്ടായ ഡാർവ്വിൻ്റെ മുഖാമുഖം മനുഷ്യർക്ക് പൊതുവായൊരു വംശപരമ്പരയുണ്ടെന്ന അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ വിശ്വാസത്തെ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചുവെങ്കിൽ, ഗാൾട്ടൺ കണ്ടത് വ്യത്യാസങ്ങൾ മാത്രമാണ്. "ബാക്കിയുള്ള ആയുസ്സു മുഴുവൻ ചിന്തിക്കാൻ വേണ്ടത്ര സാമഗ്രികൾ ലഭിക്കാനുള്ളത്ര പ്രാകൃതവംശങ്ങളെ ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു."
1859ലാണ് ഗാൾട്ടൺ ഡാർവ്വിൻ്റെ വംശോൽപ്പത്തി വായിക്കുന്നത്. പുസ്തകം അദ്ദേഹം "വിഴുങ്ങി"യെന്നു വേണം പറയാൻ. അതദ്ദേഹത്തിനൊരു വൈദ്യുതാഘാതം പോലെയായിരുന്നു; ഒരേ സമയം മരവിപ്പിക്കുന്നതും ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നതും. അസൂയയും, അഭിമാനവും, ആരാധനയും അദ്ദേഹത്തിൽ തിളച്ചുപൊങ്ങി. "തീർത്തും പുതിയൊരു വിജ്ഞാന പ്രവിശ്യയിലേക്ക് ഉപനയിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്" താനെന്ന് അദ്ദേഹം ഡാർവ്വിന് ആരാധനയോടെ എഴുതി.
ഗവേഷണം ചെയ്യാൻ ഗാൾട്ടണ് പ്രത്യേകം താൽപ്പര്യമുണ്ടായിരുന്ന "വിജ്ഞാന പ്രവിശ്യ" പാരമ്പര്യം ആയിരുന്നു. മാതുലേയന് തത്ത്വം ശരിയായ് പിടികിട്ടിയെങ്കിലും, പ്രക്രിയാവിദ്യ പിടികിട്ടിയില്ലെന്ന്, ഫ്‌ളീമിങ് ജെങ്കിനെപ്പോലെ, ഗാൾട്ടണും സത്വരം മനസ്സിലാക്കി: ഡാർവ്വിൻ്റെ സിദ്ധാന്തം ഗ്രഹിക്കാൻ പാരമ്പര്യാർജ്ജനത്തിൻ്റെ സ്വഭാവം നിർണ്ണായകമാണ്. പരിണാമത്തിൻ്റെ യാംഗിനുള്ള യിന്നാണ്* പാരമ്പര്യം. രണ്ടു സിദ്ധാന്തങ്ങളെയും, പരസ്പരം താങ്ങായും പരസ്പര പൂരകങ്ങളായും, ജനനാലേ ബന്ധിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്. "മച്ചുനൻ ഡാർവ്വിൻ" പ്രഹേളികയുടെ പാതി പരിഹരിച്ചെങ്കിൽ, "മച്ചുനൻ ഗാൾട്ടൺ" മറുപാതി പരിഹരിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവനാണ്.
1860കളുടെ മദ്ധ്യേ ഗാൾട്ടൺ പാരമ്പര്യം പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. എല്ലാ കോശങ്ങളും പാരമ്പര്യനിർദ്ദേശങ്ങളെ പുറത്തേക്ക് തള്ളുകയും, അവ, പിന്നീട് , കുപ്പികളിലാക്കിയ ലക്ഷക്കണക്കിന് സന്ദേശങ്ങളെപ്പോലെ രക്തത്തിൽ ഒഴുകിനടക്കുമെന്നുമുള്ള ഡാർവ്വിൻ്റെ "ജെമ്യൂൾ" സിദ്ധാന്തം, രക്ത രക്തസംക്രമണം ജെമ്യൂളുകളെ പകർന്നേക്കാമെന്നും, അതു വഴി, പാരമ്പര്യത്തെ മാറ്റാൻ കഴിഞ്ഞേക്കാമെന്നും സൂചിപ്പിക്കുന്നതായ് തോന്നി.
ജെമ്യൂളുകളെ പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യാൻ ഗാൾട്ടൺ മുയലുകളിലേക്ക് മറ്റു മുയലുകളുടെ രക്തം സംക്രമിപ്പിക്കാനുള്ള പരിശ്രമത്തിലായി. പാരമ്പര്യ നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനമെന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അദ്ദേഹം ചെടികളിലും പരീക്ഷണത്തിന് ശ്രമിച്ചു ---- അതും പയർച്ചെടികളിൽ. അദ്ദേഹം, പക്ഷേ, പരീക്ഷണകാര്യത്തിൽ ഏറെ മോശക്കാരനായിരുന്നു. ഡാർവ്വിൻ്റെ സഹജസ്പർശം അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നില്ല. മുയലുകൾ ഞെട്ടി മരിച്ചു; തോട്ടത്തിലെ വള്ളികൾ ഉണങ്ങിപ്പോയി. നിരാശബാധിച്ച ഗാൾട്ടൺ പഠനം മനുഷ്യരിലേക്ക് മാറ്റി. പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പ്രക്രിയയെന്തെന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുന്നതിൽ മാതൃകാജീവികൾ പരാജയപ്പെട്ടല്ലോ; പാരമ്പര്യവും വൈജാത്യവും മനുഷ്യരിൽ അളക്കുന്നത് ആ രഹസ്യത്തിൻ്റെ പൂട്ട് എന്തായാലും തുറക്കുമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ യുക്തിചിന്ത ചെയ്തു. ആ തീരുമാനത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെ മുദ്രയാണ് പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നത്: മുകളിൽ നിന്ന് താഴേക്കുള്ള ഒരു സമീപനം; ചിന്തിക്കാനാകുന്നതിൽ ഏറ്റവും സങ്കീർണ്ണവും വിജാതീയവുമായ (ബുദ്ധി, സ്വഭാവം, കായബലം, ഉയരം എന്നീ )ലക്ഷണങ്ങളെടുത്തുകൊണ്ടുള്ള തുടക്കം ജനിതകശാസ്ത്രവുമായുള്ള തികഞ്ഞൊരു യുദ്ധത്തിലേക്ക് ആ തീരുമാനം അദ്ദേഹത്തെ വിക്ഷേപിച്ചു.
മനുഷ്യരിലെ വൈജാത്യങ്ങളെ ഗണിച്ച് മനുഷ്യപാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ മാതൃകയു ണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിച്ച ആദ്യത്തെ ആളല്ല ഗാൾട്ടൺ. 1830കളിലും നാൽപ്പതുകളിലും ബെൽജിയംകാരനായ അഡോൾഫ് ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് --- ജീവശാസ്ത്രജ്ഞനായ് മാറിയ ജ്യോതിർശാസ്ത്രകാരൻ --- മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങളെ ക്രമബദ്ധമായ് പഠിക്കുവാനും, സ്ഥിതിവിവരശാസ്ത്രരീതികൾ ഉപയോഗിച്ച് അപഗ്രഥിക്കുവാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു. ക്വറ്റ്‌ലെറ്റിൻ്റെ സമീപനം കർക്കശവും സമ്പൂർണ്ണവുമായിരുന്നു. "ഇന്നേവരെ പഠിക്കപ്പെടാത്ത ചില നിയമങ്ങളനുസരിച്ച് ജനിക്കുകയും, വളരുകയും, മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവനാണ് മനുഷ്യൻ," ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് എഴുതി. നിരപ്പായതും നിരന്തരവുമായ, മണിയാകാരമുള്ള ഒരു വളയത്തിലൂടെയാണ് നെഞ്ചളവും, ഉയരവും വീതിക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് തെളിയിക്കാൻ ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് 5,738 പട്ടാളക്കാരുടെ ഉയരവും നെഞ്ചിൻ്റെ വീതിയും പട്ടികകളിലാക്കി. വാസ്തവത്തിൽ, ക്വറ്റ്‌ലെറ്റ് എവിടെയൊക്കെ നോക്കിയോ, അവിടെയെല്ലാം ആവർത്തിച്ചു വരുന്ന ഒരു വിന്യാസം കണ്ടു: മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങൾ --- പെരുമാറ്റങ്ങളും --- വീതിക്കപ്പെടുന്നത് മണിയാകൃതിയിലുള്ള വക്രതയിലാണ്.
ക്വറ്റ്‌ലെറ്റിൻ്റെ അളവുകളാൽ പ്രചോദിതനായ് ഗാൾട്ടൺ മനുഷ്യവൈജാത്യങ്ങളുടെ അളവുകളിലേക്ക് കൂടുതലാഴത്തിൽ ഊഴ്ന്നിറങ്ങി. ബുദ്ധി, ബുദ്ധിപരമായ കഴിവുകൾ, സൗന്ദര്യം ഒക്കേയും ഒരേ ജാതി വൈജാത്യമാണോ? ഇത്തരം ലക്ഷങ്ങളെ അളക്കാനുള്ള സാധാരണ ഉപകരണങ്ങൾ നിലവിലില്ലെന്ന് ഗാൽട്ടണ് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, സൂത്രങ്ങളില്ലാത്തിടത്ത്, അദ്ദേഹം അവ നിർമ്മിച്ചെടുത്തു ("സാധിക്കുന്നേടത്തൊക്കെ, എണ്ണേണ്ടതാണ്," അദ്ദേഹമെഴുതി). ബുദ്ധിക്ക് പകരമായ് അദ്ദേഹം കേംബ്രിഡ്ജിലെ ഗണിതഓണേഴ്‌സ് പരീക്ഷയിലെ (രസകരമായ കാര്യം, അദ്ദേഹം തോറ്റുപോയിരുന്ന അതേ പരീക്ഷയിലെ) മാർക്കുകൾ കരസ്ഥമാക്കുകയും, പരീക്ഷകളിലുള്ള കഴിവും, ഏറ്റവും നന്നായ് മതിപ്പാക്കുമ്പോൾ, ഇതേ മണിയാകാരത്തിലാണ് വീതിക്കപ്പെടുന്നതെന്ന് തെളിയിക്കുകയും ചെയ്തു. സൗന്ദര്യം
പട്ടികയിലാക്കിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഇംഗ്ലണ്ടിലൂടെയും സ്‌കോട്ലണ്ടിലൂടെയും നടന്നു; വഴിയിൽ കണ്ട സ്ത്രീകളെ "ആകർഷകം", "സാധാരണം", "വിരൂപം" എന്നിങ്ങനെ, കീശയിലൊളിപ്പിച്ച ഒരു കാർഡിലൊരു സൂചികൊണ്ട് കുത്തി അടയാളപ്പെടുത്തി. ഗാൾട്ടണിൻ്റെ വേർതിരിക്കുന്ന, വിലയിരുത്തുന്ന, ഗണിക്കുന്ന, പട്ടികയിലാക്കുന്ന കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരു മനുഷ്യലക്ഷണത്തിനും രക്ഷപ്പെടാനാവില്ലെന്ന് തോന്നും: "കാഴ്ച്ചയുടേയും കേൾവിയുടേയും സൂക്ഷ്മത; വർണ്ണബോധം; കണ്ണിൻ്റെ മതിപ്പ്; ശ്വസനശേഷി; പ്രതികരണസമയം; പിഴിയലിൻ്റെ ബലവും വലിവും; അടിയുടെ ആക്കം; കൈകളുടെ ചാൺ; ഉയരം . . . ഭാരം."
ഇത്രയുമായപ്പോൾ ഗാൾട്ടൺ അളവുകളിൽനിന്ന് പ്രക്രിയാപ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. മനുഷ്യരിലെ ഈ വൈജാത്യങ്ങൾ പരമ്പരാഗതമോ? എങ്കിൽ, ഏതു രീതിയിൽ? വീണ്ടും, അദ്ദേഹം അസങ്കീർണ്ണമായ ജീവികളിൽനിന്ന് വഴി മാറി, നേരെ മനുഷ്യനിലേക്ക് ചാടിവീഴാമെന്ന് ആശിച്ചു. കുലീനമായ സ്വന്തം വംശാവലി തന്നെ --- മുത്തശ്ശനായ ഇറാസ്മസ്, മാതുലേയനായ ഡാർവ്വിൻ ---, കുടുംബങ്ങളിലാണ് പ്രതിഭ നിഹിതമായിരിക്കുന്നതെന്നതിനുള്ള തെളിവല്ലേ? കൂടുതൽ തെളിവുകൾ അണിനിരത്താൻ ഗാൾട്ടൺ പ്രഗത്ഭരായവരുടെ വംശാവലി പുനർനിർമ്മിച്ചു തുടങ്ങി. 1453നും 1853നുമിടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന 605 വിശിഷ്ട വ്യക്തികളിൽ 102 പേർ കുടുംബബന്ധങ്ങളുള്ളവരായിരുന്നുവെന്ന്, ഉദാഹരണമായ്, അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി: സിദ്ധികളുള്ള ആറുപേരിൽ ഒരാൾ കുടുംബബന്ധമുള്ള ആളായിരുന്നു. വൈദഗ്ദ്ധ്യമുള്ള ഒരാൾക്കൊരു മകനുണ്ടെകിൽ ആ മകനും പ്രഗത്ഭനായിരിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത പന്ത്രണ്ടിലൊന്നാണെന്ന് ഗാൾട്ടൺ നിർണ്ണയിച്ചു. അതിനു വിരുദ്ധമായി, "ക്രമരഹിതമായ്" തെരഞ്ഞെടുത്ത മൂവായിരം പേരിൽ ഒരാൾക്ക്‌ മാത്രമേ വൈശിഷ്ട്യപ്രാപ്തി കൈവന്നിരുന്നുള്ളൂ. പ്രാഗത്ഭ്യം പാരമ്പരാഗതമാണെന്ന് ഗാൾട്ടൺ വാദിച്ചു. പ്രഭുക്കന്മാർ പ്രഭുക്കളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു --- പ്രഭുപദവി പരമ്പരാഗതമായതുകൊണ്ടല്ല; ബുദ്ധി പരമ്പരാഗതമായതിനാൽ.
പ്രഗത്ഭർ പ്രഗത്ഭസന്തതികളെ സൃഷ്ടിക്കുമെന്ന സാദ്ധ്യത സ്പഷ്ടമാണെന്ന് ഗാൾട്ടൺ കരുതിയതിന് കാരണമുണ്ട്; "പുരോഗമനത്തിനുള്ള കൂടുതൽ അനുകൂലമായ സാഹചര്യത്തിലായിരിക്കുമല്ലോ" സന്തതി. സാഹചര്യത്തിൻ്റെ സ്വാധീനത്തെയും പാരമ്പര്യത്തെയും വിവേചിക്കാൻ പ്രകൃതിക്കെതിരെ പരിപോഷണം (nature versus nurture) എന്ന സ്മരണീയ വാക്യം നിർമ്മിച്ചത് ഗാൾട്ടനാണ്. പക്ഷേ, തൻ്റെ ഗോത്രത്തെയും
പദവിയെയും കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ആശങ്കകൾ ഏറെ അഗാധമായിരുന്നു. സവിശേഷമായ അവകാശത്തിൻ്റെയും അവസരത്തിൻ്റെയും ഉപോല്പന്നമാണ് സ്വന്തം "ബുദ്ധി"യെന്ന ചിന്തപോലും അദ്ദേഹത്തിന് അസഹനീയമായിരുന്നു. ജീനുകളിൽ ഗുപ്‌തമായ് എഴുതപ്പെട്ടതായിരിക്കണം പ്രതിഭ. പ്രാഗത്ഭ്യത്തിൻ്റെ അത്തരം മാതൃകകൾക്കുള്ള ഉത്തരം തീർത്തും പാരമ്പര്യപ്രഭാവമാണെന്ന അതീവദുർബ്ബലമായ തൻ്റെ ബോദ്ധ്യത്തെ ശാസ്ത്രീയമായ എല്ലാ വെല്ലുവിളികൾക്കുമെതിരെ അദ്ദേഹം പ്രതിരോധിച്ചു.
ഈ വിവരങ്ങളുടെ ഭൂരിഭാഗവും ഗാൾട്ടൺ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ആകാശം തൊടാൻ അഭിലഷിക്കുന്ന, ശാഖാചംക്രമണസ്വാഭാവമുള്ള, പലയിടത്തും പൊരുത്തമില്ലാത്തൊരു ഗ്രന്ഥം --- "പരമ്പരാഗത പ്രതിഭ". അധികമാരുമത് വായിച്ചില്ല. പക്ഷേ, ഡാർവ്വിൻ വായിച്ചു; വിവർണ്ണമായൊരു പ്രശംസയോടെ അദ്ദേഹം മാതുലനെ വിമർശിച്ചു: " ഒരർത്ഥത്തിൽ നീ ഒരെതിരാളിയെ മാറ്റിയിരിക്കുകയാണ്; വിഡ്ഢികളെ ഒഴിച്ചു നിർത്തിയാൽ, ആവേശത്തിലും അത്യദ്ധ്വാനത്തിലുമല്ലാതെ മനുഷ്യർക്കിടയിൽ ബുദ്ധിപരമായ് വലിയ വ്യത്യാസമില്ലെന്നായിരുന്നൂ എൻ്റെ എന്നത്തേയും നിലപാട്." ഗാൾട്ടൺ സ്വന്തം അഹങ്കാരം വിഴുങ്ങി. മറ്റൊരു വംശാവലീഗവേഷണത്തിന് അദ്ദേഹം തുനിഞ്ഞില്ല.
⏫
തൻ്റെ വംശാവലീഗവേഷണത്തിൻ്റെ ആന്തരിക പരിമിതികൾ ഗാൾട്ടൺ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കണം. കാരണം, ആ പദ്ധതി അദ്ദേഹം വൈകാതെ ഉപേക്ഷിച്ചു. പകരം, കൂടുതൽ ശക്തമായൊരു അനുഭാവാത്മക സമീപനം കൈക്കൊണ്ടു. 1880കളുടെ മദ്ധ്യേ, അദ്ദേഹം ആളുകൾക്ക് "സർവ്വേകൾ" തപ്പാൽവഴി അയച്ചുകൊടുത്തു. അദ്ദേഹം അവരോട് കുടുംബരേഖകൾ പരിശോധിക്കാനും, വിവരപ്പട്ടികകൾ ഉണ്ടാക്കാനും ആവശ്യപ്പെട്ടു; ഉയരം, തൂക്കം, നേത്രനിറം, ബുദ്ധി, മാതാപിതാക്കളുടെ സർഗ്ഗസിദ്ധികൾ, അപ്പൂപ്പനമ്മൂമ്മമാർ, കുട്ടികൾ തുടങ്ങിയ വിവരങ്ങൾ തപ്പാലിലയക്കാനും പറഞ്ഞു (ഗാൾട്ടണിൻ്റെ കുടുംബസ്വത്ത് --- അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും മൂർത്തമായ പൈതൃകം --- ഇവിടെയൊരു സൗകര്യമായി; തൃപ്തിയേകുന്ന സർവ്വേ തിരിച്ചയക്കുന്നവർക്ക് അദ്ദേഹം നല്ലൊരു തുക പ്രതിഫലമായ് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു). ഈ ശരിയായ സംഖ്യകളുടെ പിൻബലത്തോടെ, ദശാബ്ദങ്ങളായ് അമിതാവേശത്തോടെ താൻ വേട്ടയാടിയ, പിടി തരാത്ത "പാരമ്പര്യനിയമം", ഗാൾട്ടണിനി കണ്ടെത്താം.
അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തിയതിലധികവും, ആപേക്ഷികമായ്, ഉള്ളറിവുകളായിരുന്നു --- ഒരു വഴിത്തിരിവോടെയാണെങ്കിലും. ഉയരമുള്ള മാതാപിതാക്കളുടെ സന്തതികൾ ഉയരമുള്ളവരായിരുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി --- പക്ഷെ, ശരാശരിയനുസരിച്ച്. ഉയരമുള്ള ദമ്പതികളുടെ കുട്ടികൾ തീർച്ചയായും ജനസംഖ്യയിലെ ശരാശരി ഉയരത്തേക്കാൾ ഉയരമുള്ളവർ തന്നെ; എന്നാൽ, മണിയാകൃതിയിലുള്ള രേഖയിൽ അവരും വ്യത്യസ്തരായിരുന്നു; ചിലർക്ക് മാതാപിതാക്കളെക്കാൾ ഉയരം; മറ്റുചിലർക്ക് ഉയരക്കുറവും.** ഈ വിവരങ്ങൾക്ക് പിറകിലൊരു പാരമ്പര്യ നിയമം ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടെങ്കിൽ അതിതായിരിക്കും: നിരന്തരമായ വക്രരേഖകളിലൂടെയാണ് മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങൾ വീതിക്കപ്പെടുന്നത്; നിരന്തര വൈജാത്യങ്ങൾ നിരന്തര വൈജാത്യങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
പക്ഷേ, ഒരു നിയമം --- ഒരു അന്തർനിഹിത മാതൃക --- വൈജാത്യോൽപ്പത്തിയെ ഭരിക്കുന്നുണ്ടോ? 1880കളുടെ ഒടുവിൽ, ഗാൾട്ടൺ തൻ്റെ നിരീക്ഷണങ്ങളെയെല്ലാം പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തൻ്റെ ഏറ്റവും പക്വമായൊരു പരികൽപ്പനയായ് സംശ്ളേഷിച്ചു. മനുഷ്യനിലെ ഓരോ ഗുണവും --- ഉയരം, തൂക്കം, ബുദ്ധി, സൗന്ദര്യം --- പൂർവ്വീകപൈതൃകത്തിൻ്റെ പരിരക്ഷിതമായൊരു മാതൃക സൃഷ്ടിക്കുന്ന സമ്മിശ്രധർമ്മമാണെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചു. സന്തതിക്ക് ഈ ഗുണങ്ങളിൽ, ശരാശരിയായ്, പകുതി മാതാപിതാക്കൾ നൽകുന്നു; നാലിലൊന്ന് അപ്പനമ്മൂമ്മമാർ; എട്ടിലൊന്ന് അവരുടേയും അപ്പനമ്മമാർ --- അങ്ങനെയങ്ങനെ അതിവിദൂരസ്ഥരായ പൂർവ്വികർ വരെ പിറകിലോട്ട്. എല്ലാ പങ്കുകളും 1/ 2 + 1/ 4 + 1/ 8 + . . . എന്ന പരമ്പരയാൽ വിവരിക്കാം ---- എല്ലാം കൂട്ടിയാൽ, സൗകര്യപ്രദമായ്, 1 കിട്ടും. ഗാൾട്ടൺ ഇതിനെ പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പൂർവ്വീക നിയമം എന്ന് വിളിച്ചു. അത് ഗണിതശാസ്ത്രപരമായ ഒരു തരം കുഞ്ഞുമനുഷ്യനായിരുന്നു --- പൈഥഗോറസിൽനിന്നും പ്ലേറ്റോയിൽനിന്നും കടമെടുത്ത ആശയം; പക്ഷേ, ഭിന്നസംഖ്യകളും, ഛേദങ്ങളും കൊണ്ടലങ്കരിച്ച, കേട്ടാൽ നവീനമെന്നു തോന്നുന്ന നിയമം.
പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥമായൊരു മാതൃക കൃത്യമായ് പ്രവചിക്കാൻ ഈ നിയമത്തിന് കഴിയുന്നിടത്താണ് അതിൻ്റെ നേട്ടത്തിൻ്റെ സിംഹാസനാരോഹണമെന്ന് ഗാൾട്ടണ് അറിയാമായിരുന്നു. 1897ൽ അത് പരീക്ഷിക്കാൻ പറ്റിയ ശ്രേഷ്ഠമായൊരു സംഗതി അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി. ഇംഗ്ലീഷ് വംശാവലിയെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റൊരു കമ്പം --- പട്ടികളുടെ വംശാവലി--- മുതലെടുക്കവേ, ഗാൾട്ടണൊരു കയ്യെഴുത്തുപ്രതി കണ്ടെത്തി: ബാസെറ്റ് ഹൌണ്ട് ക്ലബ് റൂൾസ്; 1896ൽ സർ എവെററ്റ് മിലെയ്സ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച സമാഹാരം. അതിൽ അനവധി തലമുറകളോളമുള്ള ബാസെറ്റ് ഹൌണ്ടുകളുടെ***രോമാവരണവർണ്ണം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ തലമുറയിലെയും രോമാവണനിറം തൻ്റെ നിയമത്തിന് കൃത്യമായ് പ്രവചിക്കാൻ സാധിക്കുമെന്ന് കണ്ട ഗാൾട്ടണ് വലിയ ആശ്വാസമായി. അദ്ദേഹമൊടുവിൽ പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ കോഡ് വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുകയാണ്.
ഉത്തരം, എത്രതന്നെ തൃപ്തികരമായിരുന്നുവെങ്കിലും, അൽപ്പായുസ്സായിരുന്നു. 1901നും 1905നുമിടയിൽ ഗാൾട്ടൺ തൻ്റെ അതിഘോരനായ എതിരാളിയുമായ് കൊമ്പുകോർത്തു; മെൻഡൽ സിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ അമിതാവേശമാർന്ന മുന്നണിപ്പോരാളിയായിരുന്ന കേംബ്രിഡ്ജ് ജനിതകശാസ്ത്രകാരൻ വില്യം ബേയ്റ്റ്സണുമായ്. വിട്ടുവീഴ്ച്ചചെയ്യാത്തവനും, ആജ്ഞാശക്തി യുള്ളവനും, തൻ്റെ പുഞ്ചിരിയെ സദാ ക്രോധഭാവമായ് വക്രീകരിക്കുന്ന സൈക്കിൾപ്പിടിമീശയുമുള്ള ബേയ്റ്റ്സൺ സമവാക്യങ്ങൾ കൊണ്ടൊന്നും കുലുങ്ങിയില്ല. ബാസെറ്റ് വേട്ടനായയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ഒന്നുകിൽ അസാധാരണമാണ് അല്ലെങ്കിൽ തെറ്റാണ്. അസുന്ദരമായ വസ്തുതകൾ പലപ്പോഴും മനോഹരമായ നിയമങ്ങളെ കൊല്ലാറുണ്ട്. ഗാൾട്ടണിൻ്റെ അനന്തമായ ശ്രേണി എത്രതന്നെ മനോഹരമായ് തോന്നിയാലും, ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ സ്വന്തം പരീക്ഷണങ്ങൾ ഉറപ്പായും വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് മറ്റൊരു വസ്തുതയിലേക്കാണ്: പാരമ്പര്യനിർദ്ദേശങ്ങൾ വഹിക്കുന്നത് വിവരത്തിൻ്റെ വ്യതിരിക്തമായ ഏകകങ്ങളാണ്; അല്ലാതെ, പൂർവീകപ്പ്രേതങ്ങളിൽനിന്നുള്ള പാതിയുംകാലുമാക്കപ്പെട്ട സന്ദേശങ്ങളല്ല. അസാധാരണമായ ശാസ്ത്രപാരമ്പര്യമുള്ളയാളാണ് മെൻഡലെങ്കിലും, വ്യക്തിപരമായ് വൃത്തിയില്ലാത്തയാളാണ് ഡ വ്രീസെങ്കിലും, അവർ രണ്ടുപേരും ശരിയായിരുന്നു. സന്തതി ഒരു പൂർവ്വികമിശ്രം ആണ്: പക്ഷേ, അത്യന്തം ലളിതമായൊരു മിശ്രം: ഒരു പാതി അമ്മയിൽനിന്നും, മറുപാതി അച്ഛനിൽനിന്നും. മാതാവും പിതാവും ഓരോ നിർദ്ദേശഗണം സംഭാവന
ചെയ്യുന്നു; അവ ഡീകോഡ് ചെയ്യപ്പെട്ട് കുട്ടിയുണ്ടാകുന്നു.
ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ ആക്രമണത്തിനെതിരെ ഗാൾട്ടൺ സ്വന്തം സിദ്ധാന്തത്തെ പ്രതിരോധിച്ചു. രണ്ട് ഉന്നത ജീവശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരും --- വാൾട്ടർ വെൽഡൺ, ആർതർ ഡർബിഷയർ --- കാൾ പിയേഴ്‌സൺ എന്ന ഗണിതശാസ്ത്രപ്രഗത്ഭനും "പൂർവ്വീകനിയമ"ത്തിൻ്റെ പ്രതിരോധപരിശ്രമത്തിൽ പങ്കുചേർന്നു. വാദപ്രതിവാദം ക്ഷണത്തിലൊരു തുറന്ന യുദ്ധത്തിലേക്ക് വഷളായ് വളർന്നു. ഒരിക്കൽ കേംബ്രിഡ്ജിൽ ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ അദ്ധ്യാപകനായിരുന്ന വെൽഡൺ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അതിപ്രബലനായ എതിരാളിയായി. ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ പരീക്ഷണങ്ങൾ "തുലോം അപര്യാപ്‌ത"മെന്ന് അദ്ദേഹം മുദ്ര ചാർത്തി; ഡ വ്രീസിൻ്റെ ഗവേഷണങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചു. പിയേഴ്‌സൺ, അതിനിടയിൽ, ഒരു ശാസ്ത്രമാസിക സ്ഥാപിച്ചു: ജീവപരിമാണം [Biometrika] --- ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ജൈവപരിമാണം എന്ന ആശയത്തിൽനിന്ന് നേടിയ പേര് --- അത് ഗാൾട്ടൺസിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ വക്കീലായ് പരിണമിച്ചു.
1902ൽ ഡർബിഷയർ പരീക്ഷണങ്ങളുടെ പുതിയൊരു ശരവർഷം എലികളിൽ തുടങ്ങി. മെൻഡൽ സിദ്ധാന്തം തെറ്റാണെന്ന് എന്നെന്നേക്കുമായ് തെളിയിക്കാം എന്നായിരുന്നൂ പ്രതീക്ഷ. ഗാൾട്ടൺ സിദ്ധാന്തം ശരിയാണെന്നു സ്ഥാപിക്കാനുള്ള ആശയോടെ അദ്ദേഹം ആയിരക്കണക്കിന് എലികളെ പോറ്റി. പക്ഷേ, ആദ്യതലമുറയേയും, സങ്കരസങ്കരങ്ങളേയും ഡർബിഷയർ വിശ്ലേഷണം ചെയ്തപ്പോൾ ലഭിച്ച ക്രമവിന്യാസംവ്യക്തമായിരുന്നു: തലമുറകളിലേക്ക് കുത്തനെ കടന്നു പോകുന്ന വ്യതിരിക്തമായ ലക്ഷണങ്ങൾക്ക് മെൻഡലിൻ്റെ പാരമ്പര്യത്തിന് മാത്രമേ ഉത്തരം പറയാനാകൂ. ഡർബിഷയർ ആദ്യമൊക്കെ തടുത്തുനിന്നു. പക്ഷേ, വസ്തുതകളെ നിഷേധിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിനായില്ല. അദ്ദേഹമൊടുവിൽ പരാജയം സമ്മതിച്ചു.
1905ലെ വസന്തത്തിൽ, റോമിലെ തൻ്റെ ഒഴിവുകാലദിനങ്ങളിലേക്ക്, വെൽഡൺ ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെയും ഡ വ്രീസിൻ്റെയും വിവരങ്ങൾ കെട്ടിവലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി. അവിടെയിരുന്ന്, കോപത്താൽ തിളച്ച്, അദ്ദേഹം ആ വിവരങ്ങളെ ഗാൾട്ടൺസിദ്ധാന്തവുമായ് പൊരുത്തപ്പെടുത്താൻ "വെറുമൊരു ഗുമസ്തനെപ്പോലെ" പരിശ്രമിച്ചു. തൻ്റെ അപഗ്രഥനത്തിലൂടെ ആ പഠനങ്ങളെ കീഴ്മേൽ മറിക്കാനുള്ള ആശയോടെ വേനൽക്കാലത്ത് അദേഹം ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയെങ്കിലും, ന്യൂമോണിയ ബാധിച്ച അദ്ദേഹം വീട്ടിലിരുന്ന് പൊടുന്നനെ മരിച്ചുപോയി. അദ്ദേഹത്തിനപ്പോൾ പ്രായം വെറും നാൽപ്പത്തിയാറു മാത്രം. തൻ്റെ പഴയ ചങ്ങാതിയായ ഗുരുവിന് ബേയ്റ്റ്സൺ ഹൃദയസ്പർശിയായൊരു ചരമക്കുറിപ്പെഴുതി: "എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ പ്രമുഖമായ ഉണർച്ചയ്ക്ക് വെൽഡണോട് ഞാൻ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു," അദ്ദേഹം ഓർമ്മിച്ചു. "പക്ഷേ, ഇതെൻ്റെ ആത്മാവിൻ്റെ വ്യക്തിപരവും സ്വകാര്യവുമായ കർത്തവ്യമാണ്."
⏫
ബേയ്റ്റ്സണിൻ്റെ "ഉണർച്ച" സ്വകാര്യമേ ആയിരുന്നില്ല. 1900ത്തിനും 1910നുമിടയിൽ, മെൻഡലിൻ്റെ "പാരമ്പര്യയേകകങ്ങൾ"ക്കുള്ള തെളിവു പെരുകിയപ്പോൾ, പുതിയ സിദ്ധാന്തത്തിൻ്റെ പ്രാഭവത്തെ ജീവശാസ്ത്രകാരന്മാർക്ക് നേരിടേണ്ടി വന്നു. വിവക്ഷകൾ ആഴമുള്ളവയായിരുന്നു. അരിസ്റ്റോട്ടിൽ പാരമ്പര്യത്തെ വിവരങ്ങളുടെ ഒഴുക്കായി പുനരാവിഷ്കരിച്ചതാണ് --- അണ്ഡത്തിൽനിന്ന് ഭ്രൂണത്തിലേക്കുള്ള കോഡുകളുടെ ഒരു നദി. നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കു ശേഷം മെൻഡൽ ആ വിവരങ്ങളുടെ ഘടനയിൽ ചെന്നുതട്ടിയിരിക്കുകയാണ് --- കോഡിൻ്റെ അക്ഷരമാലയിൽ. തലമുറകളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വിവരത്തിൻ്റെ പ്രവാഹത്തെ അരിസ്റ്റോട്ടിൽ വിവരിച്ചുവെങ്കിൽ, മെൻഡൽ അതിൻ്റെ വ്യവസ്ഥ കണ്ടെത്തി.
പക്ഷേ, കൂടുതൽ മഹത്തായ മറ്റൊരു തത്ത്വം കൂടി പ്രശ്നത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കാമെന്ന് ബേയ്റ്റ്സൺ തിരിച്ചറിഞ്ഞു: പാരമ്പര്യത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിനിൽക്കുന്നതല്ലാ ജൈവവിവരങ്ങൾ. മുഴുവൻ ജീവലോകത്തിലൂടെയും അത് പ്രവഹിക്കുകയാണ്. വിവരപ്രവാഹത്തിൻ്റെ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം മാത്രമാണ് പാരമ്പര്യഗുണങ്ങളുടെ പകർച്ച. പക്ഷേ, നമ്മുടെ സങ്കൽപ്പനനേത്രം ഒന്നു മുറുക്കിച്ചിമ്മി ആഴത്തിലേക്ക് നോക്കിയാൽ, ജീവലോകത്തിലാകെ സർവ്വവ്യാപകമായ് വിവരങ്ങളൊഴുകുന്നത് ഭാവന ചെയ്യാൻ എളുപ്പമാണ്. ഒരു ഭ്രൂണത്തിൻ്റെ വിടരൽ; സൂര്യപ്രകാശത്തിലേക്കുള്ള ചെടിയുടെ വലിയൽ; തേനീച്ചകളുടെ നൃത്തം --- ഓരോ ജീവധർമ്മവും ഗുപ്‌തഭാഷയിലുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ അനാവരണമാണ്. ഈ നിർദ്ദേശങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് മെൻഡൽ തപ്പിത്തടഞ്ഞ് വീണുകഴിഞ്ഞിരുന്നോ? ഈ പ്രക്രിയകളെയെല്ലാം വിവരത്തിൻ്റെ ഏകകങ്ങൾ നയിക്കുകയായിരുന്നുവോ? "സ്വന്തം ഗവേഷണങ്ങളെ നോക്കിക്കാണുന്ന നാമോരുരുത്തരും, അവയിലെല്ലാം മെൻഡലിൻ്റെ സൂചനകൾ അന്തർലീനമായിരിക്കുന്നതായ് കാണുന്നു," ബേയ്റ്റ്സൺ പ്രസ്താവിച്ചു. "നമുക്ക് മുന്നിൽ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന ആ രാജ്യത്തിൻ്റെ അതിരുകൾ മാത്രമാണ് നാം സ്പർശിച്ചിരിക്കുന്നത് . . . പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പരീക്ഷണപഠനം, അതു നൽകുന്ന ഫലങ്ങളുടെ പരിമാണത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ . . . ഒരു ശാസ്ത്രശാഖയ്ക്കും പിറകിലല്ല."
"പുതിയ രാജ്യ"ത്തിന് പുതിയ ഭാഷ വേണ്ടതാണ്. മെൻഡലിൻ്റെ
"പാരമ്പര്യയേകകങ്ങൾക്ക്" ഒരു പേരിടണം. ആധുനികാർത്ഥത്തിലുള്ള ആറ്റം [പരമാണു] എന്ന വാക്ക് ശാസ്ത്രഭാഷയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നത് 1808ലെ ജോൺ ഡാൾട്ടണിൻ്റെ നിബന്ധത്തിലൂടെയാണ്. കൃത്യം ഒരു നൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞ്, 1909ലെ വേനലിൽ, ബോട്ടണിസ്റ്റായ വിൽഹെം യൊഹാൻസെൻ പാരമ്പര്യയേകകത്തെക്കുറിക്കുന്ന ഒരു വ്യതിരിക്തപദമുണ്ടാക്കി. അദ്ദേഹമാദ്യം ഡ വ്രീസിൻ്റെ, ഡാർവ്വിനോടുള്ള ആദരസൂചകമായ, സർവ്വജനിതകം [pangene] പരിഗണിച്ചു. പക്ഷേ, നേരു പറഞ്ഞാൽ, ഡാർവ്വിൻ ആ ആശയം തെറ്റായ് പരികൽപ്പന ചെയ്തതാണ്. അതിനാൽ, സർവ്വജനിതകമെന്നും ആ തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ സ്മൃതി പേറുന്നതായിരിക്കും. യൊഹാൻസെൻ അതു കുറുക്കി ജീൻ എന്നാക്കി (ഉച്ചാരണപ്പിശക് ഒഴിവാക്കാമെന്ന് കരുതി, ജെൻ [gen] എന്നു വിളിക്കാനായിരുന്നൂ ബേയ്റ്റ്സൺ ആഗ്രഹിച്ചത് --- പക്ഷേ, ഏറെ വൈകിപ്പോയി. യൊഹാൻസെന്നിൻ്റെ നവവാക്കും, ഇംഗ്ലീഷിനെ മാന്തി വികൃതമാക്കുന്ന ശീലവും സ്ഥിരമായി).
ഡാൾട്ടണെയും ആറ്റത്തെയും പോലെതന്നെ, ബേയ്റ്റ്സണോ, യൊഹാൻസെന്നിനോ എന്താണ് ജീൻ എന്നതിനെക്കുറിച്ച് യാതൊരു ധാരണയുമായുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിൻ്റെ ഭൗതികരൂപമോ, ഭൗതീക ഘടനയോ രാസഘടനയോ, ശരീരത്തിലോ കോശത്തിലോയുള്ള അതിൻ്റെ ഇടമോ, എന്തിന്, അതിൻ്റെ പ്രക്രിയാധർമ്മമോ അവർക്ക്‌ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഒരു ധർമ്മത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ഒരു വാക്ക് സൃഷ്ടിച്ചു. അതൊരമൂർത്തതയായിരുന്നു. ജീൻ എന്താണോ ചെയ്യുന്നത് അതിനാൽ ജീൻ നിർവചിക്കപ്പെട്ടു. അത് പാരമ്പര്യസന്ദേശവാഹനമാണ്. "ഭാഷ നമ്മുടെ സേവകൻ മാത്രമല്ല," യൊഹാൻസെൻ എഴുതി, "അത് നമ്മുടെ യജമാനൻ കൂടിയാകും. പുതിയതും പുനരാവിഷ്‌കൃതവുമായ ആശയങ്ങൾ എവിടയൊക്കെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നുവോ, അവിടയൊക്കെ പുതിയ സംജ്ഞകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നത് അഭിലഷണീയമാണ്. അതിനാലാണ് ഞാൻ 'ജീൻ' എന്ന വാക്ക് നിർദ്ദേശിച്ചത്. പ്രായോഗികമായ ഒരു കൊച്ചുവാക്ക് മാത്രമാണ് 'ജീൻ'. ആധുനിക മെൻഡേലിയൻ ഗവേഷകർ തെളിയിച്ച . . . "ഏകഘടകങ്ങളെ" സൂചിപ്പിക്കാൻ അത് ഉപയുക്തമായേക്കാം."'ജീൻ' എന്ന വാക്ക് എല്ലാ 'പരികൽപ്പനകളി'ൽനിന്നും പരിപൂർണ്ണമായും വിമുക്തമാണ്," യൊഹാൻസെൻ പറഞ്ഞു. "അതുല്യവും, വ്യതിരിക്തവും, അതിനാൽ സ്വതന്ത്രവുമായ രീതികളിൽ ഇനം തിരിക്കപ്പെട്ടതാണ് ഒരു ജീവിയുടെ പല ലക്ഷണങ്ങളുമെന്ന സ്പഷ്ടമായ വസ്തുതയെ പ്രകാശിപ്പിക്കുക മാത്രമാണ് അത് ചെയ്യുന്നത്."
പക്ഷേ, ശാസ്ത്രത്തിൽ ഒരു വാക്ക് ഒരു പരികല്പനയാണ്. സാധാരണ ഭാഷയിൽ വാക്കുപയോഗിക്കുന്നത് ആശയവിനിമയത്തിനാണ്. പക്ഷേ, ശാസ്ത്രഭാഷയിൽ ഒരു വാക്ക് ഒരാശയത്തേക്കാൾ അധികം വിനിമയം ചെയ്യും --- ഒരു പ്രക്രിയയെ, ഒരു പരിണതഫലത്തെ, ഒരു പ്രവചനത്തെ. ഒരു ശാസ്ത്രനാമത്തിന് ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾക്ക് തുടക്കമിടാനാകും. "ജീൻ" എന്ന ആശയവും അതു തന്നെയാണ് ചെയ്തത്. എന്താണ് ജീനിൻ്റെ ഭൗതീക, രാസ സ്വഭാവം? എങ്ങിനെയാണ് ഒരു ഗണം ജനിതകനിർദ്ദേശങ്ങൾ, ജനിതകരൂപം [geneotype] ഒരു ജീവിയുടെ യഥാർത്ഥ ശാരീരികരൂപത്തിലേക്ക്, പ്രതിഭാസരൂപ [phenotype] ത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനപ്പെടുന്നത്? എങ്ങിനെയാണ് ജീനുകൾ പ്രക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്നത്? എവിടെയാണ് അവയുടെ വാസം? എങ്ങിനെയാണ് അവ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നത്? ഒരു ലക്ഷണത്തെ നിർദ്ദിഷ്ടമാക്കുന്ന വ്യതിരിക്ത പരമാണുക്കളാണ് ജീനുകളെങ്കിൽ, എങ്ങിനെയാണ് ഈ ഗുണത്തെ മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങളുടെ സംഭവവുമായ്, ഉദാഹരണത്തിന്, ഉയരമോ, ചർമ്മനിറമോ, അഖണ്ഡമായ വളവുകളുമായോ ചേർച്ചയിലാക്കുന്നത്? ജീനുകൾ ഉൽപ്പത്തി അനുവദിക്കുന്നതെങ്ങനെ?
"ജനിതകശാസ്ത്രം അതിനൂതനമാകയാൽ . . . അതിൻ്റെ അതിരുകൾ നിർവ്വചിക്കുക അസാദ്ധ്യം," ഒരു സസ്യശാസ്ത്രകാരൻ 1914ൽ എഴുതി. "വാണിജ്യവ്യവഹാരത്തിലെന്ന പോലെ ഗവേഷണത്തിലും, പുതുതായ് കണ്ടുപിടിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു താക്കോൽ നൂതനമേഖലകൾ തുറന്നിടുമ്പോഴാണ് ഉത്തേജനകാലം സമാഗതമാകുക."
⏫
റട്ട്ലൻഡ് ഗെയ്റ്റിലെ പരന്നു കിടക്കുന്ന പട്ടണവീട്ടിൽ ഏകാന്തവാസത്തിലായിരുന്ന ഫ്രാൻസിസ് ഗാൾട്ടണെ, വിചിത്രമെന്ന് പറയട്ടെ, '"ഉത്തേജനകാലം" ഉത്തേജിപ്പിച്ചതേയില്ല. മെൻഡലിൻ്റെ നിയമങ്ങളെ പുണരാൻ ജീവശാത്രജ്ഞന്മാർ പരക്കം പാഞ്ഞപ്പോൾ, ഗാൾട്ടൺ നിരുപദ്രവമായ നിർമ്മമത പുലർത്തി. പാരമ്പര്യയേകകങ്ങൾ വിഭാജ്യമോ അവിഭാജ്യമോ എന്നത് അദ്ദേഹത്തെ അലട്ടിയില്ല. അദ്ദേഹത്തെ ഉലച്ച കാര്യം, പാരമ്പര്യം പ്രായോഗികമോ അല്ലയോ എന്നതാണ്: മനുഷ്യപാരമ്പര്യത്തെ മനുഷ്യനന്മക്കായ് നിപുണതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യാമോ എന്ന കാര്യം.
"ഗാൾട്ടണ് ചുറ്റും, വ്യവസായവിപ്ലവത്തിൻ്റെ സാങ്കേതികവിദ്യ പ്രകൃതിക്കുമേലുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു," ചരിത്രകാരനായ ഡാനിയേൽ കെവ്‌ലെസ് എഴുതി. ഗാൾട്ടണ് ജീനുകളെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. പക്ഷേ, ജനിതക സാങ്കേതികവിദ്യകളെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ അദ്ദേഹം തയ്യാറായിരുന്നില്ല. സ്വന്തം പരിശ്രമത്തിന് അദ്ദേഹമൊരു പേര് പണ്ടേ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു: യൂജെനിക്സ് : ജനിതക ഗുണങ്ങളുടെ കൃത്രിമമായ തെരഞ്ഞെടുക്കലിലൂടെയും, മനുഷ്യവാഹകരെ വളർത്തുന്നതിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലൂടെയുമുള്ള മനുഷ്യവംശത്തിൻ്റെ മെച്ചപ്പെടുത്തൽ. ഗാൾട്ടണ് ജനിതകശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ വെറുമൊരു പ്രായോഗിക രൂപം മാത്രമായിരുന്നൂ യൂജെനിക്സ്; സസ്യശാസ്ത്രത്തിൻ്റെ ഒരു പ്രായോഗിക രൂപമാണ് കൃഷിപരിപാലനമെന്നപോലെ. "അന്ധമായും, മന്ദമായും, നിർദ്ദയമായും പ്രകൃതി ചെയ്യുന്നതെന്താണോ, അതു മനുഷ്യൻ ദീർഘദൃഷ്ടിയോടെയും, അതിവേഗവും, കരുണയാർന്നും ചെയ്യട്ടെ. അതവൻ്റെ ശേഷിയിലിരിക്കേ, ആ ദിശയിലേക്ക് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടത് അവൻ്റെ ധർമ്മമാണ്," ഗാൾട്ടൺ എഴുതി. 1869ലേ, "പരമ്പരാഗതപ്രതിഭ"യിൽ അദ്ദേഹമീ ആശയം ആദ്യമായ് മുന്നോട്ട് വച്ചതാണ് ---- മെൻഡൽ വീണ്ടും കണ്ടുപിടിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുപ്പതു കൊല്ലങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്. പക്ഷേ, അതിൽ പഠനം നടത്താതെ, അദ്ദേഹം പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പ്രക്രിയയിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. "പൂർവീകപാരമ്പര്യ" മെന്ന ഗാൾട്ടണിൻ്റെ പരികല്പനയെ ബേയ്റ്റ്സണും ഡ വ്രീസും ഒന്നൊന്നായ് പൊളിച്ചടുക്കേ, ഗാൾട്ടൺ, വിവരണാത്മകമായ ഉൾപ്രേരണ വിട്ട്, നിർദ്ദേശാത്മകമായ ഉൾപ്രേരണയിലേക്ക് മാറി. മനുഷ്യപാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ ജൈവീകാടിത്തറ താൻ തെറ്റായ് മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കാം; പക്ഷേ, ചുരുങ്ങിയത്, അതു സംബന്ധിച്ച് എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് താൻ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. "ഇത് സൂക്ഷ്മദർശിനികൾക്കുള്ള സംഗതിയല്ല," അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒരു ശിഷ്യൻ എഴുതി --- ബേയ്റ്റ്സണും, മോർഗനും, ഡ വ്രീസിനുമെതിരെയുള്ള ഒരു രഹസ്യാസ്ത്രം. "സമൂഹങ്ങൾക്ക് മഹത്വം കൊണ്ടുവരുന്ന ശക്തികളുടെ . . . പഠനമാണ് അതിലുൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്."
1904ലെ വസന്തത്തിൽ, ലണ്ടൻ സ്‌കൂൾ ഓഫ് ഇക്കണോമിക്സിൽ, ഒരു പൊതു പ്രഭാഷണവേദിയിൽ, യൂജെനിക്സിന് വേണ്ടിയുള്ള തൻ്റെ വാദം ഗാൾട്ടൺ അവതരിപ്പിച്ചു. അത് ലക്ഷണമൊത്തൊരു ബ്ലൂംസ്ബറി
സായാഹ്നമായിരുന്നു. നഗരത്തിലെ, കുളിച്ച്, ക്ഷൗരം ചെയ്ത് മിനുങ്ങിയ, സുഗന്ധം പൂശിയ വിശിഷ്ട വ്യക്തികൾ ഗാൽട്ടണെ കേൾക്കാനെത്തി: ജോർജ്ജ് ബെർണാഡ് ഷായും എച്ച്‌. ജി. വെൽസും; സമൂഹപരിഷ്ക്കർത്താവായ ആലീസ് ഡ്രിസ്‌ഡെയ്‌ൽ - വിക്കറി; ഭാഷാദാർശനികയായ ലേഡി വെൽബി; സാമൂഹ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ ബെന്യാമിൻ കിഡ്; മനോവിശ്ലേഷകനായ ഹെന്രി മോഡ്‌സ്ലെയ്.
ബേയ്റ്റ്സണും വെൽഡണും വൈകിയെത്തി. പരസ്പര അവിശ്വാസത്തിൽ പുകഞ്ഞ് അവർ വേറിട്ടിരുന്നു.
ഗാൾട്ടൺ പത്തു മിനുട്ടേ സംസാരിച്ചുള്ളൂ. യൂജെനിക്സ്," ഒരു നവീനമതമെന്നപോലെ ദേശീയബോധത്തിലേക്ക് നിവേശിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്," അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചു. ഡാർവ്വിനിൽനിന്ന് കടമെടുത്തതാണ് അതിൻ്റെ സ്ഥാപകതത്ത്വങ്ങൾ --- പക്ഷേ, അവ പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണത്തിൻ്റെ യുക്തിയെ മനുഷ്യസമൂഹവുമായ് ഒട്ടിച്ചു ചേർത്തു. "ജീവിതത്തിൽ രോഗത്തോടെയല്ലാ, ആരോഗ്യത്തോടെയിരിക്കുന്നതാണ്, ദുർബ്ബലമായല്ലാ, ബലമോടെയിരിക്കുന്നതാണ്, അനുയോജ്യമായിരിക്കയുന്നതാണ്, അനുയോജ്യമല്ലാതെയിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലതെന്ന് ഏതു ജീവിയും സമ്മതിക്കും. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ, തങ്ങളുടെ ഇനത്തിലുള്ളവയിൽ,
അതേതിനമായാലും, നല്ല മാതൃകകളായിരിക്കുന്നതാണ്, ചീത്തമാതൃകകളായിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത്. മനുഷ്യരുടെ കാര്യത്തിലും അതു തന്നെയാണ് ശരി." അനുയോജ്യമായതിനെ അനുയോജ്യമല്ലാത്തതിനുപരി, രോഗമുള്ളതിനുപരി അരോഗമായതിനെ തെരഞ്ഞെടുക്കന്നത് ത്വരിതപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നൂ യൂജെനിക്സിൻ്റെ ഉന്നം. അതു സാധിക്കാനായ് ബലമുള്ളവരെ സവിശേഷമായ്
വളർത്തിയെടുക്കണമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ നിർദ്ദേശിച്ചു. ഈയൊരു ലക്ഷ്യത്തിനായ് വിവാഹത്തെ അനായാസമായ് അട്ടിമറിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു ---- പക്ഷേ, അതിന് വേണ്ടത്ര സാമൂഹിക സമ്മർദ്ദം പ്രയോഗിക്കേണ്ടി വരും. "യൂജെനിക്സിൻ്റെ വീക്ഷണകോണിലൂടെയുള്ള അനുചിതമായ വിവാഹങ്ങൾ സാമൂഹികവുമായ് നിരോധിച്ചാൽ . . . വിരളമായ വിവാഹങ്ങളേ നടക്കൂ." ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ഭാവനയനുസരിച്ച്, മികച്ച കുടുംബങ്ങളുടെ മികച്ച ലക്ഷണങ്ങളുള്ള ഒരു രേഖ സമൂഹത്തിന് സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാനാകും ---- ഒരു തരം വിത്തുകാളപ്പുസ്തകം. ഈ "സുവർണ്ണപുസ്തക" [അദ്ദേഹം അങ്ങനെയാണതിനെ വിളിച്ചതേ] ത്തിൽനിന്ന് സ്ത്രീപുരുഷന്മാർ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടും. അവരിണചേർന്ന് മികച്ച സന്തതികളെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കും; വേട്ടപ്പട്ടികളുടെയും കുതിരകളുടെയും കാര്യത്തിലെന്നപോലെ.
⏫
ഹ്രസ്വമായിരുന്നൂ ഗാൾട്ടണിൻ്റെ പ്രഭാഷണം. പക്ഷേ, ആൾക്കൂട്ടം അസ്വസ്ഥരായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഗാൾട്ടണിൻ്റെ അനുമാനങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട്, മനോവിശ്ലേഷകനായ ഹെന്രി മോഡ്‌സ്ലെയ് ആക്രമണത്തിന് ആരംഭം കുറിച്ചു. കുടുംബങ്ങളിലെ മനോരോഗങ്ങൾ പഠിച്ചയാളാണ് മോഡ്‌സ്ലെയ്. ഗാൾട്ടൺ മുന്നോട്ടുവച്ചവയേക്കാൾ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാണ് പാരമ്പര്യക്രമവിന്യാസങ്ങൾ എന്ന നിഗമനത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നയാൾ. സാധാരണ പിതാക്കൾക്കും ഉന്മാദികളായ മക്കളുണ്ടാകുന്നുണ്ട്. സാമാന്യകുടുംബങ്ങളിലും അസാമാന്യസന്തതികളുണ്ടാകുന്നു. മിഡ്‌ലാൻഡ്സിൽനിന്നുള്ള ലോകമറിയാത്ത ഒരു കയ്യുറനിർമ്മാതാവിൻ്റെ ---
"അയൽക്കാരിൽനിന്ന് സവിശേഷവ്യതാസമൊന്നുമില്ലാത്ത മാതാപിതാക്കൾക്ക് പിറന്ന" --- മകന് ഇംഗ്ളീഷു ഭാഷയിലെ ഏറ്റവും പ്രമുഖനായ എഴുത്തുകാരനായ് വളരാനായി. "അദ്ദേഹത്തിന് അഞ്ചു സഹോദരന്മാരുണ്ടായിരുന്നു," മോഡ്‌സ്ലെയ് പരാമർശിച്ചു. "എന്നിട്ടും, ഒരു കുട്ടി, വില്യം, "മാത്രമാണ് അസാമാന്യശ്രേഷ്ഠതയിലേക്കുയർന്നത്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഒരു സഹോദരനും ഒരു രീതിയിലും വിശ്രുതനായില്ല." 'ന്യൂനതയാർന്ന' പ്രതിഭകളുടെ പട്ടിക നീണ്ടുനീണ്ടു പോയി. ന്യൂട്ടൺ രോഗിയും അശക്തനുമായ കുട്ടിയായിരുന്നു. കടുത്ത ആസ്തമയുള്ളവനായിരുന്നൂ ജോൺ കാൽവിൻ. ഡാർവ്വിന് ശരീരം തളർത്തുന്ന അതിസാരമുണ്ടായിരുന്നു; ഉന്മാദത്തോളമെത്തുന്ന അവസാദവും. ഹെർബർട് സ്‌പെൻസർ --- 'അത്യർഹമായതിൻ്റെ അതിജീവനം' എന്ന വാക്യമുണ്ടാക്കിയ തത്ത്വചിന്തകൻ ---, അതിജീവനത്തിനുള്ള സ്വന്തം അർഹതയുമായ് മല്ലിട്ട്, ജീവിതത്തിൻ്റെ ഭൂരിഭാഗവും നിരവധി രോഗങ്ങൾ ഹേതുവായ് ശയ്യാവലംബിയായിരുന്നു.
പക്ഷേ, മോഡ്‌സ്ലെയ് കരുതൽ നിർദ്ദേശിച്ചപ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർ തിടുക്കത്തിനാണ് പ്രേരിപ്പിച്ചത്. നോവലിസ്റ്റായ എഛ്. ജി. വെൽസിന് യൂജെനിക്സ് അപരിചിതമായിരുന്നില്ല. "ദ ടൈം മെഷീൻ" എന്ന തൻ്റെ 1895ലെ നോവലിൽ അദ്ദേഹം ഒരു ഭാവിമനുഷ്യരാശിയെ ഭാവന ചെയ്യുന്നുണ്ട്. നിഷ്കളങ്കതയും നന്മയും അഭിലഷണീയമായ ഗുണങ്ങളായ് തെരഞ്ഞെടുത്ത ഈ മനുഷ്യർ അവശതയെത്തുവോളം പരസ്പരം ഇണചേർന്ന് പെരുകുന്നു; യാതൊരുവിധ ജിജ്ഞാസയോ ഉത്സാഹമോ ഇല്ലാത്ത, വിളറിയ, ശിശുസമാനമായ ഒരു വംശമായ് ജീർണ്ണിക്കുന്നു. "യഥായോഗ്യമായ ഒരു സമൂഹത്തെ" വാർത്തെടുക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗമായ് പാരമ്പര്യത്തെ സമർത്ഥമായ് കൈകാര്യം ചെയ്യുകയെന്ന ഗാൾട്ടണിൻ്റെ ഉൾവിളിയോട് വെൽസ് യോജിച്ചു. പക്ഷേ, വിവാഹം വഴിയുള്ള, ബന്ധുക്കൾ തമ്മിലുള്ള, സവിശേഷമായ ഇണചേരൽ, ഉദ്ദേശ്യത്തിനു വിപരീതമായ്, കൂടുതൽ ദുർബ്ബലവും, ബുദ്ധിയില്ലാത്തതുമായ
തലമുറകളെ സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ടെന്ന് വെൽസ് വാദിച്ചു. അതിനുപകരം പരിഗണിക്കാവുന്ന ഭീകരമായ മറ്റൊരു പരിഹാരമാർഗ്ഗമുണ്ട്
--- ദുർബ്ബലരെ തെരഞ്ഞെടുത്ത് നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്യുക. "ഇണചേർന്നാൽ വിജയിക്കുന്നവയെ തെരഞ്ഞെടുക്കന്നതിലല്ല, പരാജയങ്ങളെ വന്ധ്യംകരിക്കുന്നതിലാണ് മനുഷ്യരാശിയുടെ മേന്മയ്ക്കുള്ള സാദ്ധ്യതയിരിക്കുന്നത്."
ബേയ്റ്റ്സണാണ്‌ ഒടുവിൽ സംസാരിച്ചത്. ആ യോഗത്തിലെ ഏറ്റവുമിരുണ്ടതും, ശാസ്ത്രീയവുമായ സ്വരം. ഇണചേർക്കാനുള്ള മികച്ച മാതൃകകളെ തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ ഗുണങ്ങൾ [പ്രതിഭാസരൂപം] ഉപയോഗിക്കാനാണല്ലോ ഗാൾട്ടൺ നിർദ്ദേശിച്ചത്. പക്ഷേ, ശരിയായ വിവരമടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് ഗുണങ്ങളിലല്ല, അവയെ നിർണ്ണയിക്കുന്ന ജീൻസംയുക്തത്തിലാണെന്ന് ബേയ്റ്റ്സൺ വാദിച്ചു --- അതായത് ജനിതകരൂപത്തിൽ. ഗാൾട്ടണെ വിമോഹിതനാക്കിയ കായീകമാനസിക ലക്ഷണങ്ങൾ --- തൂക്കവുമുയരവും ബുദ്ധിയും --- അടിത്തട്ടിലുള്ള ജനിതകഗുണങ്ങളുടെ വെറും ബാഹ്യഛായകൾ മാത്രമാണ്. യൂജെനിക്സിൻ്റെ യഥാർത്ഥ ശക്തി കുടികൊള്ളുന്നത് ജീനുകളുടെ സമർത്ഥമായ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിലാണ് --- ലക്ഷണങ്ങളെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിലല്ല. പരീക്ഷണങ്ങളിൽ വ്യാപൃതരായ ജനിതകകാരന്മാരുടെ "സൂക്ഷ്മദർശിനി" ഗാൾട്ടണ് പരിഹാസ്യമായ് തോന്നിയിരിക്കാം. പക്ഷേ, ഗാൾട്ടൺ അനുമാനിച്ചതിനേക്കാൾ അതിശക്തമായ ഒരുപകരണമാണത്. കാരണം, അതിന് പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പുറന്തോട് ഭേദിച്ച് അതിൻ്റെ പ്രക്രിയാധർമ്മത്തിലേക്കുതന്നെ തുളഞ്ഞുകയറാൻ പറ്റും. പാരമ്പര്യം അനുസരിക്കുന്നത് "അസാമാന്യമാംവിധം ലളിതമായൊരു കണിശനിയമ"ത്തെയാണെന്ന്, താമസിയാതെ, തെളിയിക്കപ്പെടുമെന്ന് ബേയ്റ്റ്സൺ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. ഈ നിയമങ്ങളെ ഉൽകൃഷ്ടജനിതകവിദഗ്ദ്ധൻ പഠിക്കുകയും --- പ്ലേറ്റോയുടെ മാതിരി --- അയാളതിനെ ഭേദിക്കുകയും ചെയ്താൽ, അയാൾക്ക് അഭൂതപൂർവ്വമായ ശക്തി ഉപലബ്ധമാകും. ജീനുകളെ സമർത്ഥമായ്
ഉപയുക്തമാക്കുന്നതിലൂടെ, ഭാവിയെ നിപുണതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യാനാകും.
ഗാൽട്ടണിൻ്റെ പ്രഭാഷണം അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിച്ചത്ര ആവേശമാർന്ന അംഗീകാരമുണ്ടാക്കിയില്ലായിരിക്കാം --- തൻ്റെ ശ്രോതാക്കൾ "നാല്പതുകൊല്ലം പിറകിലാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന്" അദ്ദേഹം പിന്നീട് പരാതിപ്പെടുകയുണ്ടായി. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം തൊട്ടതൊരു പച്ചഞരമ്പിലായിരുന്നുവെന്നത് സ്പഷ്ടമാണ്. പല വിക്റ്റോറിയൻ കുലീനരെയും പോലെ, ഗാൽട്ടണും ചങ്ങാതിമാർക്കും വംശീയജീർണ്ണത ഒരു പേടിയായിരുന്നു. (വെള്ളക്കാരുടെ വംശശുദ്ധി നിലനിർത്തുകയും, വിജാതീയ വംശങ്ങളുമായുള്ള ഇണചേരലിനെതിരെ പ്രതിരോധിക്കണമെന്നും, "പ്രാകൃതവംശ"ങ്ങളുമായുള്ള ഗാൾട്ടണിൻ്റെ മുഖാമുഖം [പതിനേഴും പതിനെട്ടും നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ കൊളോണിയൽ സ്വദേശികളുമായുള്ള ബ്രിട്ടൻ്റെ നേരിട്ടുള്ള അനുഭവത്തിൻ്റെ ഒരു ലക്ഷണം] അദ്ദേഹത്തെ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. 1867ലെ രണ്ടാം പരിഷ്കരണ നിയമം ബ്രിട്ടനിലെ ആൺതൊഴിലാളികൾക്ക് വോട്ടവകാശം നൽകിയിരുന്നു. 1906 ആയപ്പോഴേക്കും, ഏറ്റവും മെച്ചമായ് പരിരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന രാഷ്ട്രീയദുർഗ്ഗങ്ങൾ പോലും കടപുഴക്കപ്പെട്ടു --- പാർലിമെന്റിലെ ഇരുപത്തിയൊമ്പത് സീറ്റുകൾ ലേബർ പാർട്ടിക്ക് കിട്ടി. ഇംഗ്ലീഷ് കുലീന സമൂഹത്തിലാകെ അത് ആശങ്കയുടെ വിറയലുകൾ പടർത്തി. തൊഴിലാളി വർഗ്ഗം ശക്തിപ്പെടുന്നത് അവരുടെ ജനിതകശക്തീകരണത്തിനുള്ള പ്രകോപനമാകുമെന്ന് ഗാൾട്ടൺ വിശ്വസിച്ചു: അവർ പറക്കണക്കിന് കുട്ടികളെയുണ്ടാക്കും; ജനിതകശേഖരത്തിൽ മേൽക്കൈ നേടും; രാഷ്ട്രത്തെ സാമാന്യനിലവാരത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴക്കും. സാധാരണ മനുഷ്യന് [homme moyen] ജീർണ്ണത ബാധിക്കും. "ശരാശരി മനുഷ്യൻ" കൂടുതൽ അധമമാകും.
"പ്രസന്നയും ലോലയുമായൊരു സ്ത്രീ നിന്നെപ്പോലുള്ള മണ്ടന്മാരെ പെറ്റുപോറ്റും, ലോകം കീഴ്മേൽ മറിയും വരെ," 1860ൽ, മിൽ ഓൺ ദ ഫ്ളോസിൽ ജോർജ്ജ് എലിയട്ട് എഴുതിയിരുന്നു. മന്ദബുദ്ധികളുടെ നിരന്തര സൃഷ്ടി, ഗാൾട്ടണെ സംബന്ധിച്ച്, രാജ്യത്തിനെതിരെയുള്ള ഗൗരവമായൊരു ഭീഷണിയായ് നിലകൊണ്ടു. "ദാരിദ്രവും, വൃത്തികെട്ടതും, മൃഗീയവും, കുറിയതുമായ" ഒരു പ്രാകൃതികാവസ്ഥയെച്ചൊല്ലി തോമസ് ഹോബ്‌സണും ആകുലപ്പെട്ടിരുന്നു. ദരിദ്രവും, വൃത്തികെട്ടതും, ബ്രിട്ടീഷുമായ --- കുറിയതും കൂടിയായ, ജനിതകമേന്മയില്ലാട്ടാത്തവരെക്കൊണ്ട് നിറഞ്ഞുകവിയുന്നൊരു ഭാവിരാഷ്ട്രത്തെക്കുറിച്ചാണ് ഗാൾട്ടൺ വേവലാതിപ്പെട്ടത്. ആധിപൂണ്ടിരിക്കുന്ന സാമാന്യജനം സന്താനോൽപ്പാദന ജനം കൂടിയാണ്. അവരെ അവരുടെ വഴിക്കു വിട്ടാൽ, ബഹുലമായ, കുളിയും നനയുമില്ലാത്തൊരു വംശത്തെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടും (ഈ പ്രക്രിയയെ അദ്ദേഹം ദുർജ്ജനിതകം [kakogenics ---"മോശം ജീനി"ൽനിന്ന്] എന്നാണ് വിളിച്ചത്.
ഗാൽട്ടണിൻ്റെ ആന്തരവലയത്തിൽപ്പെട്ടവർക്ക് ആഴത്തിൽ തോന്നിയതും, എന്നാൽ പറയാൻ തന്റേടമില്ലാതിരുന്നതിനുമാണ് അദ്ദേഹം സ്വരം നൽകിയത്. അതായത്, ശക്തമായവയുടെ സവിശേഷ വളർത്തലിനൊപ്പം (ധനാത്മകമായ യൂജെനിക്സിനൊപ്പം) അശക്തമായവയുടെ വന്ധീകരണം (ഋണാത്മക യൂജെനിക്സ്) കൂടി ചേർന്നാലേ യൂജെനിക്സ് കാര്യക്ഷമമാകൂ എന്ന കാര്യം. 1911ൽ ഹാവ്‌ലക് എലിസ്, വന്ധീകരണത്തോടുള്ള തൻ്റെ
ഉൽക്കടാഭിലാഷത്തിന് സേവ ചെയ്യാൻ, മെൻഡലെന്ന ഏകാകിയായ ഉദ്യാനപാലകൻ്റെ പ്രതിച്ഛായ വക്രീകരിച്ചു: "ജീവൻ്റെ മഹോദ്യാനത്തിലെ കാര്യങ്ങൾ, നമ്മുടെ പൊതുപൂങ്കാവുകളിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമല്ല. ബാലിശവും മൂർഖവുമായ തങ്ങളുടെ ആശാപൂരണത്തിനായ് ചെടികൾ പിഴുതു മാറ്റുകയും, പൂക്കളെ ചവിട്ടിത്തേക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരുടെ തോന്ന്യവാസം നാം അടിച്ചമർത്താറുണ്ടല്ലോ. അതുമൂലം നാം നേടുന്നത് ഏവർക്കുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ആനന്ദവുമാണ്. . . ഒരു വ്യവസ്ഥാബോധം വളർത്തിയെടുക്കാനും, അനുതാപത്തെയും ദീർഘദൃഷ്ടിയെയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും, വംശീയമായ കളകളെ വേരോടെ പറിക്കാനുമാണ് ഞങ്ങൾ തുനിയുന്നത് . . . ഈ കാര്യത്തിൽ, ശരിക്കും, ഉദ്യാനത്തിലെ ഉദ്യാനപാലകൻ തന്നെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടാന്തവും മാർഗ്ഗദർശിയും."
⏫
ഗാൾട്ടൺ തൻ്റെ അവസാന സംവത്സരങ്ങളിൽ ഋണാത്മക യൂജെനിക്സുമായ് മല്ലിട്ടു. അതുമായ് അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും സന്ധിയിലായില്ല. "പരാജയങ്ങളുടെ വന്ധീകരണം" --- മാനവജനിതാകോദ്യാനത്തിലെ കളകളയലും, വേർതിരിക്കലും ---, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന ധാർമ്മീകമായ സർവ്വചേതങ്ങളോടേയും അദ്ദേഹത്തെ വേട്ടയാടി. പക്ഷേ, അവസാനം, യൂജെനിക്സിനെ ഒരു "ദേശീയമത"മാക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അഭിലാഷം, നിഷേധാത്മക യൂജെനിക്സിനെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മന:സാക്ഷിക്കുത്തിനെ മറികടന്നു. 1909ൽ അദ്ദേഹമൊരു മാസിക സ്ഥാപിച്ചു: യൂജെനിക്സ് റീവ്യൂ. അത് സവിശേഷ വളർത്തലിനെ മാത്രമല്ല, സവിശേഷ വന്ധീകരണത്തെയും ഔദ്യോഗികമായംഗീകരിച്ചു. 1911ൽ അദ്ദേഹം ഒരു ഭാവിസ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിചിത്രമായ ഒരു നോവലെഴുതി: "Kantsaywhere".**** അവിടെ,ഏകദേശം പാതിയോളം ജനം "അയോഗ്യം" എന്ന് മുദ്രയടിക്കപ്പെടുകയും, പ്രതുൽപ്പാദനത്തിൽനിന്ന് വിലക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തവരാണ് . നോവലിൻ്റെ ഒരു പ്രതി അദ്ദേഹം മരുമകൾക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു. അതു വായിച്ച് അങ്ങേയറ്റം ചമ്മിയ അവർ അതിൻ്റെ നല്ലൊരു ഭാഗം കത്തിച്ചു കളഞ്ഞു.
ഗാൾട്ടണിൻ്റെ മരണത്തിനു ശേഷം ഒരു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ്, 1912 ജൂലായ് 24ന്, ലണ്ടനിലെ സെസിൽ ഹോട്ടലിൽ, യൂജെനിക്സിൻ്റെ ഒന്നാം അന്താരാഷ്ട്രീയ സമ്മേളനത്തിന് തുടക്കമായി. പ്രതീകാത്മകമായിരുന്നൂ യോഗസ്ഥലം. എണ്ണൂറു മുറികൾ. തെയിംസിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ബൃഹത്തായ ഏകശിലാമുഖപ്പ്. യൂറോപ്പിലെ, ഏറ്റവും ഗാംഭീര്യമുള്ളതല്ലെങ്കിലും, ഏറ്റവും വലുപ്പമുള്ള ഹോട്ടലായിരുന്നൂ സെസിൽ. സാധാരണയായ്, നയതന്ത്രപരമോ, രാഷ്ട്രസംബന്ധിയോ ആയ കാര്യങ്ങൾക്കായ് കരുതിവെക്കാറുള്ള ഒരിടം. സമ്മേളനത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ പന്ത്രണ്ടു രാജ്യങ്ങളിൽനിന്ന് വിവിധ മേഖലകളിൽനിന്നുള്ള ഉജ്ജ്വല വ്യക്തികൾ ഹോട്ടലിൽ പറന്നിറങ്ങി: വിൻസ്റ്റൺ ചർച്ചിൽ; ലോർഡ് ബൽഫോർ; ലണ്ടനിലെ ലോർഡ് മേയർ; മുഖ്യന്യായാധിപൻ; അലക്സാണ്ടർ ഗ്രഹാം ബെൽ; ഹാർവാർഡ് സർവ്വകലാശാലാ പ്രസിഡണ്ടായ ചാൾസ് എലിയട്ട്; ഓക്സ്ഫോർഡിലെ വൈദ്യശാസ്ത്രപ്പ്രഫസർ വില്യം ഓസ്ലർ; ഭ്രൂണശാസ്ത്രകാരൻ ആഗസ്റ്റ് വെയ്‌സ്‌മൻ. ഡാർവ്വിൻ്റെ മകൻ ലിയോണാർഡ് ഡാർവ്വിൻ യോഗാദ്ധ്യക്ഷനായി. ചടങ്ങിൽ ഡാർവ്വിനൊപ്പം കാൾ പിയേഴ്‌സനാണ് വളരെയടുത്ത് സഹകരിച്ചത്. താഴികക്കുടം ചൂടിയ, വെണ്ണക്കല്ലരികുകളുള്ള, ഗാൾട്ടണിൻ്റെ വംശാവലി ശ്രദ്ധാർഹമായ് പ്രദർശിപ്പിച്ച ശാലയിലൂടെ നടന്നു വന്ന ശ്രോതാക്കൾ, സമർത്ഥമായ ജനിതകനിർവ്വഹണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രഭാഷണങ്ങളാൽ സൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു: കുട്ടികളുടെ ശരാശരി ഉയരം വർദ്ധിപ്പിക്കൽ; അപസ്മാരത്തിൻ്റെ പാരമ്പര്യം; മദ്യാസക്തരുടെ സംഭോഗ മാതൃക; കുറ്റവാസനയുടെ ജനിതകസ്വഭാവം.
ഇവയിലെല്ലാത്തിലുംവച്ച്, രണ്ടവതരണങ്ങൾ, അവയുടെ നടുക്കുന്ന ഉത്സാഹം ഹേതുവായ്, വേറിട്ടു നിന്നു. അവയിലൊന്ന്, "വംശശുദ്ധി"യെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ജർമ്മനിക്കാരുടെ, ആവേശവും കൃത്യതയുമാർന്ന പ്രദർശനമായിരുന്നു ---- വരുംകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഘോരമായൊരു പൂർവ്വസൂചന. വൈദ്യനും, ശാസ്ത്രജ്ഞനും, വംശശുദ്ധീസിദ്ധാന്തത്തെ ആവേശത്തോടെ അനുകൂലിക്കുന്നവനുമായ ആൽഫ്രഡ്‌ പ്ലീറ്റ്‌സ്, ജർമ്മനിയിൽ വംശശുദ്ധീകരണപരിശ്രമത്തിന് പ്രാരംഭം കുറിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി വികാരാധീനമായ് സംസാരിച്ചു. വ്യാപ്തിയിലും അഭിവാഞ്ഛയിലും ഏറെ വലുതായ രണ്ടാമത്തെ പ്രഭാഷണം അവതരിപ്പിച്ചത് അമേരിക്കയിൽനിന്നുള്ള പ്രതിനിധിസംഘമായിരുന്നു. യൂജെനിക്സ് ജർമ്മനിയിൽ കുടിൽ വ്യവസായമായിരുന്നെങ്കിൽ, അമേരിക്കയിലത് പൂർണ്ണതയെത്തിയ ദേശീയവ്യവഹാരമായ് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അമേരിക്കയിലെ പ്രസ്ഥാനത്തിൻ്റെ പിതാവ് ഹാർവാർഡിൽ പഠിച്ച കുലീനനായ ജീവശാസ്ത്രജ്ഞൻ
ചാൾസ് ഡാവൻപോർട്ടായിരുന്നു. 1910 ൽ അദ്ദേഹം യൂജെനിക്സ് കേന്ദ്രീകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ഗവേഷണകേന്ദ്രവും പരീക്ഷണ ശാലയും --- ദ യൂജെനിക്സ് റെക്കാർഡ് ആഫീസ് --- സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. ചാൾസ് ഡാവൻപോർട്ടിൻ്റെ 1911ലെ പുസ്തകമായ "യൂജെനിക്സുമായ് ബന്ധപ്പെട്ട പാരമ്പര്യം " പ്രസ്ഥാനത്തിൻ്റെ വേദപുസ്തകമായിരുന്നു. രാജ്യമെങ്ങുമുള്ള കാളേജുകളിൽ അത് ജനിതകശാസ്ത്രപാഠപുസ്തകമായ് വിനിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.
1912ലെ യോഗത്തിൽ ഡാവൻപോർട്ട് ഹാജരായിരുന്നില്ല.പക്ഷെ, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അരുമ ശിഷ്യൻ, അമേരിക്കൻ ബ്രീഡേഴ്സ് അസോസിയേഷൻ്റെ യുവാദ്ധ്യക്ഷനായ ബ്ലീക്കർ വാൻ വഗേനെൻ കരഘോഷമുയർത്തുംവിധം പ്രസംഗിച്ചു. വാൻ വഗേനെൻ്റെ സംസാരം നിറയെ അമേരിക്കൻ പ്രായോഗികത മുറ്റിനിന്നു. "ന്യൂനതയുള്ള ജാതികളെ" ഉന്മൂലനം ചെയ്യാൻ അമേരിക്കയിൽ നടക്കുന്ന പ്രവർത്തനശ്രമങ്ങളെപ്പറ്റി അദ്ദേഹം തീവ്രതയോടെ പറഞ്ഞു. ജനിതകപരമായ് അയോഗ്യരായവർക്കുള്ള തടങ്കൽപ്പാളയങ്ങൾക്കുള്ള --- കോളണികൾക്കുള്ള --- പദ്ധതികൾ ഒരുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. അപസ്മാരരോഗികൾ, കുറ്റവാളികൾ, ബധിരമൂകന്മാർ, ദുർബ്ബലമനസ്സുള്ളവർ, നേത്രവൈകല്യമുള്ളവർ, എല്ലു വികലമായവർ, കുള്ളന്മാർ, ഉന്മാദികൾ, ബഹുവ്യക്തിത്വമുള്ളവർ, അവസാദബാധിതർ എന്നീ അയോഗ്യപ്പയലുകളെ വന്ധീകരിക്കുന്നത് പരിഗണിക്കുന്ന കമ്മറ്റികളും രൂപപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞു.
"പത്തുശതമാനത്തോളം ജനത --- രക്തഗുണമേന്മയില്ലാത്തവരാണ്," വാൻ വഗേനെൻ സൂചിപ്പിച്ചു. "പ്രയോജനമുള്ള പൗരന്മാരുടെ മാതാപിതാക്കളാകാൻ ഒട്ടും യോഗ്യതയില്ലാത്തവർ . . . ഐക്യനാടുകളിലെ എട്ടു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ വന്ധീകരണം ആവശ്യമാക്കുന്നതോ, അധികാരപ്പെടുത്തുന്നതോ ആയ നിയമങ്ങളുണ്ട്." "പെൻസിൽവാനിയായിൽ, ഇദാഹോവിൽ, വിർജീനിയായിൽ ഗണ്യമായ രീതിയിൽ വന്ധീകരിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തികളുണ്ട് ... സ്വകാര്യമായും, സ്ഥാപനങ്ങളിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന സർജന്മാർ ആയിരക്കണക്കിന് ശസ്ത്രക്രിയകൾ നടത്തിയിരിക്കുകയാണ്. നിയമമനുസരിച്ച്, ഈ ശസ്ത്രക്രിയകളെല്ലാം നടത്തപ്പെട്ടത് രോഗഹേതുവായാണ്. അതിനാൽ, ഈ ശസ്ത്രക്രിയകളുടെ ദൂരഫലങ്ങളുടെ സാധുവായ രേഖകൾ ലഭിക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് വന്നിരിക്കുന്നു."
"ആശുപത്രിയിൽനിന്ന് വിട്ടയച്ചവരെ നിരീക്ഷിക്കാനും, സമയാസമയങ്ങളിൽ അവരുടെ വിവരം ശേഖരിക്കുവാനുമുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ," കാലിഫോർണിയാ സ്റ്റെയ്റ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ
പൊതുമേലധികാരി 1912ൽ ഉന്മേഷത്തോടെ പറഞ്ഞു."ഒരു ദോഷഫലവും ഞങ്ങളിതേവരെ കണ്ടിട്ടില്ല."
----------------------------------------------------------
*yin: സ്ത്രീതത്ത്വം; yang: പുരുഷതത്ത്വം
** സത്യത്തിൽ, അസാധാരണ ഉയരമുള്ള പിതാക്കളേക്കാൾ, ശരാശരിയിൽ, ഒരൽപ്പം ഉയരക്കുറവുണ്ടാകാനുള്ള പ്രവണത അവരുടെ മക്കൾക്കുണ്ടായിരുന്നു -- ജനസംഖ്യയിലെ ശരാശരി ഉയരത്തോട് അടുത്തു നിൽക്കുന്ന ഉയരം. ഏതോ ഒരദൃശ്യബലം പരമാവധിപ്പരിധികളെ എപ്പോഴും കേന്ദ്രത്തിലേക്ക് വലിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നും. ഈ കണ്ടുപിടുത്തം --- ശരാശരിയിലേക്കുള്ള കീഴ് ഗമനം എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടത് --- അളവുകളുടെ ശാസ്ത്രത്തിനു മേലും, വൈജാത്യമെന്ന സങ്കൽപ്പനത്തിനു മേലും ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തും. സ്ഥിതിവിവരശാസ്ത്രത്തിനുള്ള ഗാൾട്ടണിൻ്റെ സുപ്രധാന സംഭാവനയായിരിക്കുമിത്.
***Basset hound: നീണ്ട തടിയും, കുറിയ കാലും, തൂങ്ങിനിൽക്കുന്ന നീളൻ ചെവിയുമുള്ള, കായബലമുള്ള ഒരിനം വേട്ടപ്പട്ടി.
**** Kantsaywhere :"എവിടെയെന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ല" എന്നായിരിക്കണം ഉദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടത് .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ