ജീൻ 30 [3]

ഈയൊരു മാതൃക തലമുറകളിലുടനീളം കണ്ടു. പരിചയസമ്പന്നനായ ഒരു ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, X ക്രോമസോമാണ് ഗേ ജീൻ വഹിക്കുന്നതെന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. ഹാമറിന് അതു തന്റെ മനോനേത്രത്തിൽ സ്പഷ്ടമായ് കാണാമായിരുന്നു --- തലമുറകളിലൂടെ, ഒരു നിഴൽ സാന്നിദ്ധ്യം പോലെ, കടന്നുപോകുന്ന പാരമ്പര്യാർജ്ജിതമായ ഒരു ഘടകം; സിസ്റ്റിക് ഫൈബ്രോസിസ് പോലെയോ, ഹണ്ടിങ്ങ്ടണിന്റെ ഉൾപരിവർത്തനം വന്ന ജീനുകൾ പോലെയോ അതിനത്ര തീവ്രസാന്നിദ്ധ്യമില്ലെങ്കിലും, X ക്രോമസോമിന് പിന്നാലെ അതുണ്ടെന്നത് തീർച്ചയാണ്. ഒരു സാധാരണ കുടുംബവൃക്ഷത്തിലെ കാരണവർ ഗേ ആകാനുള്ള സാദ്ധ്യത തിരിച്ചറിയാൻ വിഷമമില്ല. (കുടുംബചരിത്രങ്ങൾ പൊതുവേ തെളിച്ചമില്ലാത്തവയാണ്. ഇന്നുള്ള ലൈംഗിക രഹസ്യങ്ങളേക്കാൾ ഇരുണ്ടതാണ് പുരാതന ചരിത്രങ്ങൾ --- പക്ഷേ, രണ്ടോ, മൂന്നോ തലമുറകളോളമുള്ള ലൈംഗിക സ്വത്വങ്ങളെക്കുറിച്ച് അറിവുള്ള കുടുംബങ്ങളുടെ വിവരങ്ങളാണ് ഹാമർ ശേഖരിച്ചത്). ആ കാരണവരുടെ സഹോദരന്മാരുടെ മക്കളെല്ലാം 'നേരെ'യുള്ളവരായിരിക്കും --- ആണ്മക്കൾക്ക് X ക്രോമസോം പകർന്നുകൊടുക്കാൻ പുരുഷന്മാർക്കാകില്ലല്ലോ (മനുഷ്യരിലെ ആണുങ്ങൾക്ക് X ക്രോമസോം കിട്ടേണ്ടത്അമ്മയിൽ നിന്നാണ്).   പക്ഷേ, ഇങ്ങേരുടെ പെങ്ങളിലൊരാളുടെ മകൻ ഗേ ആയിരിക്കാം; ആ മകന്റെ സഹോദരിയുടെ മകനും ഗേ ആയിരിക്കാം: കാരണം, ഒരാണിന്റെ X ക്രോമസോമിലെ ഒരു ഭാഗം അയാളുടെ സഹോദരിക്കും, അവളുടെ ആണ്മക്കൾക്കും കൂടി പൊതുവായുള്ളതാണല്ലോ. അങ്ങനെയങ്ങനെ, തലമുറകളിലൂടെ, ചതുരംഗപ്പലകയിലെ കുതിരയെപ്പോലെ മുമ്പോട്ടും വശത്തോട്ടുമായി, അതു നീണ്ടുപോകുന്നതാണ്: മൂത്ത കാരണവർ, അമ്മാവൻ, മരുമകൻ, മരുമകന്റെ സഹോദരന്മാർ . . .  അപ്രതീക്ഷിതമായ് ഹാമർ , ഈ വിധം, പ്രതിഭാസരൂപത്തിൽ നിന്ന് (ലൈംഗികാഭിമുഖ്യത്തിൽ നിന്ന്) ഒരു ജനിതകരൂപത്തിലേക്ക് (ക്രോമസോമിലെ സാദ്ധ്യതയുള്ള ഒരിടത്തിലേക്ക്) നീങ്ങി. ഗേ ജീൻ ഏതെന്ന് അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തിയില്ല; പക്ഷേ, ലൈംഗികാഭിവിന്യാസവുമായ് ബന്ധമുള്ള ഒരു ചിന്തു DNAയെ മാനവജനോമിൽ ശരിക്കും അടയാളപ്പെടുത്താമെന്ന് അദ്ദേഹം തെളിയിച്ചു.    

എങ്കിലും, X ക്രോമസോമിൽ എവിടെയാണിത്? ഹാമർ,ഇതിനു ശേഷം, നാൽപ്പതു ഗേ സഹോദരജോഡികളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ഇവരിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹം രക്തം ശേഖരിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. X ക്രോമസോമിലെ ഏതെങ്കിലുമൊരു ചെറിയ പരപ്പിലാണ്, വാസ്തവത്തിൽ, ഗേ ജീൻ ഉള്ളതെന്ന് ഒരു നിമിഷം സങ്കൽപ്പിക്കുക. അതെവിടെ ആയിരുന്നാലും, DNAയുടെ ആ പ്രത്യേക ഭാഗം ഈ നാൽപ്പതു സഹോദരന്മാർക്കും പൊതുവായിരിക്കുവാനുള്ള സാദ്ധ്യത, ഒരാൾ ഗേയും മറ്റെയാൾ 'നേരേ'യുമായിരിക്കുന്ന ജോഡിയിലുള്ളതിനേക്കാൾ, വളരെ കൂടുതലായിരിക്കും. മാനവജനോംപദ്ധതി  നിർവ്വചിച്ച 'വഴികാട്ടി'കളും, സൂക്ഷ്മമായ ഗണിതവിശ്ലേഷണവും ഉപയോഗിച്ച്, ഹാമർ, ശ്രേണീകരണം വഴി,  X ക്രോമസോമിലെ ദൂരം ചുരുക്കിക്കൊണ്ടു വന്നു. ക്രോമസോമിലുടനീളം ഹാമർ ഇരുപതോളം 'അടയാളങ്ങളി'ലൂടെ കടന്നു പോയി. ശ്രദ്ധേയമെന്നു പറയട്ടെ, X ക്രോമസോമിലെ ഒരു ചെറിയ ഭാഗം മുപ്പത്തിമൂന്നു സഹോദരന്മാരിൽ പൊതുവായിരുന്നു - Xq28 എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഭാഗം. പാതി സഹോദരന്മാരിൽ (അതായത്, ഇരുപതു പേരിൽ) മാത്രമേ ആ 'അടയാളം' പൊതുവായുണ്ടാകൂ എന്നായിരുന്നൂ പ്രത്യക്ഷീച്ചിരുന്നത്. പതിമൂന്നു സഹോദരന്മാരിൽക്കൂടി അതേ അടയാളമുണ്ടാകാനുള്ള സാദ്ധ്യത തുലോം തുച്ഛമായിരുന്നു --- ആയിരത്തിലൊന്നിൽ കുറവ്. കാര്യം മറിച്ചായതിനാൽ, Xq28ന് അരികിൽ എവിടെയെങ്കിലുമാകണം ആൺലിംഗസ്വത്വം നിശ്ചയിക്കുന്ന ജീൻ.      

*

നിമിഷനേരം കൊണ്ടാണ് Xq28 പ്രകമ്പനം സൃഷ്ടിച്ചത്. "ഫോൺ അടിച്ചടിച്ച് താഴെ വീണു," ഹാമർ ഓർക്കുന്നു. "ലാബിനു പുറത്ത് ടി. വി. ക്യാമറക്കാർ വരിവരിയായ് വന്നുനിന്നു. തപ്പാലും ഇ-തപ്പാലും നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു. ഡെയ്‌ലി ടെലഗ്രാഫ്, യാഥാസ്ഥിതിക ലണ്ടൻ പത്രം, എഴുതി: ശാസ്ത്രത്തിന് ഗേ ജീൻ കണ്ടുപിടിക്കാമെങ്കിൽ, "ഗേ ജീനിനെ ഇല്ലാതാക്കാനും ശാസ്ത്രത്തിനു കഴിയണം".  "അനവധി അമ്മമാർക്ക് കുറ്റബോധമുണ്ടാകും," മറ്റൊരു പത്രം പറഞ്ഞു. "ജനിതകസ്വേച്ഛാധിപത്യം!" ഇനിയൊരു തലക്കെട്ട് വലിയവായിലേ നിലവിളിച്ചു. ഭ്രൂണത്തെ പരിശോധിച്ച്, "പ്രതിഭാസരൂപം" നോക്കി, മാതാപിതാക്കൾ സ്വവർഗ്ഗപ്രേമാഭിമുഖ്യമുള്ള കുട്ടികളെ വേണ്ടെന്നു വെക്കുമെന്ന് നീതിശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ ആശങ്കപ്പെട്ടു. "ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു  ആൺവ്യക്തിയുടെ കാര്യത്തിനായ് അപഗ്രഥനം ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന ക്രോമസോമിലെ ഇടം ഹാമർ കണ്ടുപിടിച്ചുവെന്നത് ശരിയാണ്," ഒരാൾ എഴുതി. "പക്ഷേ, ചില പുരുഷന്മാരുടെ ലൈംഗിക അഭിവിന്യാസം  കണക്കാക്കാൻ, നിർണ്ണയവ്യതിയാനസാദ്ധ്യതയുള്ള ഉപായങ്ങൾ മാത്രമേ ഈ ഗവേഷണമടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള പരീക്ഷണഫലങ്ങൾക്ക് പ്രദാനം ചെയ്യാനാകൂ," മറ്റൊരാൾ എഴുതി. ഇടത്തുനിന്നും വലത്തുനിന്നും, അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, ഹാമർ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു. സ്വവർഗ്ഗരതിയെ ജനിതകശാസ്ത്രത്തിലേക്ക് ചുരുക്കുക വഴി ഹാമർ അതിന് ജീവശാസ്ത്രപരമായ ന്യായം നൽകിയെന്നാണ് ഗേവിരോധികൾ വാദിച്ചത്. "ഗേ പരിശോധന" എന്ന വന്യസങ്കൽപ്പത്തിന് ഹാമർ ഊർജ്ജം നൽകിയെന്ന് ഗേവക്താക്കൾ ആരോപിച്ചു; പരിശോധനക്കും, അതു വഴി, വിവേചനത്തിനുമുള്ള സംവിധാനങ്ങളെ മുമ്പോട്ടിറക്കിവിടാൻ പ്രേരകമായെന്നും.  

 ഹാമറിന്റെ തന്നെ സമീപനം നിഷ്പക്ഷവും, കർക്കശവും, ശാസ്ത്രീയവുമായിരുന്നു --- പലപ്പോഴും, രൂക്ഷവും. അദ്ദേഹം തന്റെ വിശ്ലേഷണം കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമാക്കി; Xq28ബന്ധത്തെ നിരവധി പരീക്ഷങ്ങൾക്ക് വിധേയമാക്കി. Xq28 കോഡിലാക്കുന്നത് ഗേ ജീനിനെ മാത്രമാണോ, അതോ "പെണ്ണത്ത"ത്തിനുള്ള ജീൻ കൂടിയാണോ എന്നദ്ദേഹം സ്വയം ചോദിച്ചു ('പെണ്ണത്ത ജീൻ' എന്നൊക്കെ ഒരു ശാസ്ത്രപ്രബന്ധത്തിൽ എഴുതാൻ ഒരു ഗേ മനുഷ്യനേ കഴിയൂ). അതില്ലെന്നു തന്നെയാണ് കണ്ടത്. ലിംഗത്വസംബന്ധമായ വ്യവഹാരത്തിലോ, ആണത്തത്തിന്റെ സാധാരണ ലക്ഷണങ്ങളിലോ സാരമായ മാറ്റമൊന്നും Xq28 ഉള്ളവർക്കില്ലായിരുന്നു.  ഇനിയിത്, സ്വീകരണസന്നദ്ധതയുള്ള, ഗുദസംഭോഗത്തിനുള്ള ജീനാണോ ('തലതിരിഞ്ഞ ജീനാണോ ഇത്?' അദ്ദേഹം സ്വയം ചോദിച്ചത് അങ്ങനെയാണ്)? അക്കാര്യത്തിലും , പരസ്പരബന്ധമൊന്നും കണ്ടില്ല. ഈ ജീനിനു അനുസരണക്കേടുമായ് ബന്ധമുണ്ടോ? അല്ലെങ്കിൽ, ദമനകാരിയായ സാമൂഹികാചാരങ്ങളെ എതിർക്കാനുള്ള ജീനാണോ? അതോ, എതിർപെരുമാറ്റത്തിനുള്ള ജീനോ? അനുമാനങ്ങൾ നിരവധി മറിച്ചു നോക്കി. എങ്ങും, എവിടെയും ഒരു ബന്ധവും കണ്ടില്ല. എല്ലാ സാദ്ധ്യതകളും തീർന്നപ്പോൾ, ഒരേ ഒരു നിഗമനം ബാക്കിയായി: Xq28ന് അരികിലുള്ള ഒരു ജീൻ, ആണുങ്ങളുടെ ലൈംഗിക സ്വത്വം ഭാഗികമായ്‌ നിർണ്ണയിക്കുന്നു.  

                                                                          *

 1993ൽ, സയൻസ് മാസികയിൽ, ഹാമറിന്റെ പ്രബന്ധം വന്നതിനു ശേഷം, പല സംഘങ്ങളും ഹാമറിന്റെ ആശയങ്ങൾ സ്ഥിരീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. 1995ൽ, ഹാമറിന്റെ തന്നെ സംഘം, ആദ്യ ഗവേഷണത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്ന കൂടുതൽ ബൃഹത്തായൊരു അപഗ്രഥനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. 1999ൽ, ക്യാനഡായിലെ ഒരു സംഘം ഹാമറിന്റെ പഠനത്തെ അനുകരിച്ചുകൊണ്ട് ചെറിയൊരു കൂട്ടം ഗേ സഹോദരന്മാരിൽ ഗവേഷണം നടത്തി. പക്ഷേ, അവർക്ക് Xq28ഉമായുള്ള(ഗേ ജീനിന്റെ) ബന്ധം കണ്ടെത്താനായില്ല. 2005ൽ, ഒരു പക്ഷേ, ഇന്നേവരെയുള്ളവയിൽ വെച്ചേറ്റവും വലിയ പഠനത്തിൽ, 456 സഹോദരജോഡികൾ പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. Xq28നോടുള്ള ബന്ധം കണ്ടുപിടിക്കാനായില്ലെങ്കിലും, ക്രോമസോം ഏഴ്, എട്ട്, പത്ത് എന്നിവയോടുള്ള ബന്ധം കണ്ടെത്താനായി. 2015ൽ, 409 സഹോദരജോഡികളുടെ വിശദമായ അപഗ്രഥനത്തിലൂടെ, Xq28ഉമായുള്ള ബന്ധം വീണ്ടും --- ദുർബ്ബലമായിട്ടാണെങ്കിലും --- സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ടു.  നേരത്തെ കണ്ടെത്തപ്പെട്ടിരുന്ന, ക്രോമസോം എട്ടുമായുള്ള ബന്ധം ആവർത്തിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. 

ലൈംഗിക സ്വത്വത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ജീനിനെ ആരും അന്നേ  വരേയ്ക്കും വേർതിരിച്ചെടുത്തില്ലാ എന്നതാണ് ഈ പഠനങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച രസകരമായ കാര്യം. ഒരു ജീനിന്റെ ബന്ധം അപഗ്രഥിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, ആ ജീനിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞൂവെന്നല്ല അർത്ഥം. അതു വഴി, എ ജീൻ ഇരിക്കാനുള്ള ക്രോമസോമിലെ ഇടം തിരിച്ചറിഞ്ഞുവെന്നേ അതിനർത്ഥമുള്ളൂ. ഏകദേശം ഒരു ദശാബ്ദത്തോളമുള്ള തീവ്രാന്വേഷണത്തിനു ശേഷം, ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞർ കണ്ടുപിടിച്ചത് 'ഗേ ജീൻ' അല്ല; മറിച്ച്, അതിന്റെ ചില ഇടങ്ങളാണ്. ഈ സ്ഥലങ്ങളിലിരിപ്പുള്ള ചില ജീനുകൾ ലൈംഗിക വ്യവഹാരത്തിന്റെ നിയന്ത്രകർ ആയിരിക്കാമെന്നത് പ്രലോഭനീയമായിരുന്നു --- എന്നാൽ, അവയിലൊരു ജീനിനും സ്വവർഗ്ഗരതിയുമായോ, എതിർലിംഗരതിയുമായോ ബന്ധമുണ്ടെന്ന് പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ തെളിഞ്ഞില്ല. ഉദാഹരണമായി, Xq 28 മേഖലയിലെ ഒരു ജീൻ ടെസ്റ്റോസ്റ്റിറോൺ പരിഗ്രാഹകനെ, ലൈംഗിക പെരുമാറ്റത്തിന്റെ നിയന്ത്രകനെന്നറിപ്പെടുന്നതിനെ, സ്വാധീനിക്കുന്ന പ്രോട്ടീനിനെ കോഡിലാക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, ലൈംഗിക സ്വത്വത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ജീനിനെ ആരും അന്നേ  വരേയ്ക്കും വേർതിരിച്ചെടുത്തില്ലാ എന്നതാണ് ഈ പഠനങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച രസകരമായ കാര്യം. ഒരു ജീനിന്റെ ബന്ധം അപഗ്രഥിക്കുന്നതുകൊണ്ട്, ആ ജീനിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞൂവെന്നല്ല അർത്ഥം. അതു വഴി, എ ജീൻ ഇരിക്കാനുള്ള ക്രോമസോമിലെ ഇടം തിരിച്ചറിഞ്ഞുവെന്നേ അതിനർത്ഥമുള്ളൂ. ഏകദേശം ഒരു ദശാബ്ദത്തോളമുള്ള തീവ്രാന്വേഷണത്തിനു ശേഷം, ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞർ കണ്ടുപിടിച്ചത് 'ഗേ ജീൻ' അല്ല; മറിച്ച്, അതിന്റെ ചില ഇടങ്ങളാണ്. ഈ സ്ഥലങ്ങളിലിരിപ്പുള്ള ചില ജീനുകൾ ലൈംഗിക വ്യവഹാരത്തിന്റെ നിയന്ത്രകർ ആയിരിക്കാമെന്നത് പ്രലോഭനീയമായിരുന്നു --- എന്നാൽ, അവയിലൊരു ജീനിനും സ്വവർഗ്ഗരതിയുമായോ, എതിർലിംഗരതിയുമായോ ബന്ധമുണ്ടെന്ന് പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ തെളിഞ്ഞില്ല. ഉദാഹരണമായി, Xq28 മേഖലയിലെ ഒരു ജീൻ ടെസ്റ്റോസ്റ്റിറോൺ പരിഗ്രാഹകനെ, ലൈംഗിക പെരുമാറ്റത്തിന്റെ നിയന്ത്രകനെന്നറിപ്പെടുന്നതിനെ, സ്വാധീനിക്കുന്ന പ്രോട്ടീനിനെ കോഡിലാക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ, Xq28ലെ, ഏറെ നാളായ് അന്വേഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന, 'ഗേ ജീൻ' ഈ ജീനാണോ എന്നത് അജ്ഞാതമായിത്തന്നെ നിലകൊണ്ടു.

‘ഗേ ജീൻ’, ഒരു പക്ഷേ, ഒരു ജീനേ ആയിരിക്കില്ല; ചുരുങ്ങിയ പക്ഷം, പരമ്പരാഗതമായ അർത്ഥത്തിലെങ്കിലും. അത്, ഒരു ജീനിനരികിലിരുന്ന് അതിനെ സ്വാധീനിക്കുന്ന DNAയുടെ ഒരു പരപ്പാകാം; അതല്ലെങ്കിൽ, ദൂരെയിരുന്ന് ആ ജീനിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന DNAയുടെ ഒരു ഖണ്ഡമാകാം. ഒരു പക്ഷേ, അതിരിക്കുന്നത് ഒരു ഇൻട്രോണിലാകാം --- ജീനുകളെ തടഞ്ഞ്, അവയെ ഘടകങ്ങളാക്കുന്ന DNA ശ്രേണിയിൽ. ഈ സ്വാധീനത്തിന്റെ തന്മാത്രാസ്വരൂപം എന്തുമാകട്ടെ, ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്: മാനവലൈംഗികസ്വരൂപത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്ന ഈ പരമ്പരാഗതഘടകത്തെ ഇന്നല്ലെങ്കിൽ, നാളെ നാം കണ്ടുപിടിച്ചിരിക്കും. Xq28നെ സംബന്ധിച്ച് ഹാമർ ശരിയായിരിക്കാം, തെറ്റായിരിക്കാം. അതൊന്നും സാരമില്ല. ലൈംഗിക സ്വത്വത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്ന നിരവധി നിർണ്ണായക ഘടകങ്ങൾ  മാനവജനോമിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന് ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം  സ്പഷ്ടമായ് സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ജീനുകളെ സ്ഥലചിത്രണം ചെയ്യാനും, തിരിച്ചറിയാനും, വർഗ്ഗീകരിക്കാനുമുള്ള കൂടുതൽ ശക്തമായ മാർഗ്ഗങ്ങൾ ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞർ കണ്ടുപിടിക്കുന്നതോടെ, നാം, അനിവാര്യമായും, ഈ നിർണ്ണായകങ്ങളെ കണ്ടെത്തുന്നതാണ്. ലിംഗത്വത്തിന്റെ കാര്യത്തിലെന്ന പോലെ, ഈ സ്വാധീനങ്ങളും ശ്രേണീബദ്ധമായിരിക്കാം --- മുകളിൽ മഹാനിയന്ത്രകൻ, കീഴെ സംയോജകരും, പരിവർത്തകരും. എന്നാൽ, ലിംഗത്വത്തിൽനിന്ന് വിരുദ്ധമായി, ലൈംഗിക സ്വത്വത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഒരൊറ്റ മഹാനിയന്ത്രകനായിരിക്കാൻ സാദ്ധ്യതയില്ല. ലൈംഗിക സ്വത്വം തീരുമാനിക്കുന്നത് കൊച്ചുകൊച്ചു സ്വാധീനങ്ങൾ ചെലുത്തുന്ന നിരവധി ജീനുകളായിരിക്കണം, പ്രത്യേകിച്ച്, പരിസ്ഥിതിയിൽ നിന്നുള്ള വിവരങ്ങൾ ക്രമീകരിച്ച്, ഏകോപിപ്പിക്കുന്ന ജീനുകൾ. 'നേർ' ലൈംഗികതക്കുള്ള ഒരു SRY ജീൻ ഉണ്ടാകില്ല 

                                                                     *

ഹാമറുടെ ലേഖനത്തിന്റെ പ്രസിദ്ധീകണത്തോടൊപ്പം, രണ്ടു ദശാബ്ദത്തോളം ധൈഷണിക മണ്ഡലത്തിൽനിന്ന് നിഷ്കാസിതമായ ഒരാശയം പൂർവ്വാധികം ശക്തിയോടെ പുനരാവിർഭവിച്ചു --- ജീനുകൾക്ക് വിഭിന്നമായ പെരുമാറ്റങ്ങൾക്കും, ആവേഗങ്ങൾക്കും, വ്യക്തിത്വങ്ങൾക്കും, കാമനകൾക്കും, മനോഭാവങ്ങൾക്കും കാരണമാകാമെന്ന ആശയം. ആംഗ്ലോ-ഓസ്ട്രിയൻ ജീവശാസ്ത്രജ്ഞനായ മക്ഫർലെയ്ൻ ബെർനെറ്റ്, 1971ൽ, ജീനുകൾ: സ്വപ്നങ്ങളും യാഥാർഥ്യങ്ങളും എന്ന തന്റെ പുസ്തകത്തിലെഴുതി: നമ്മുടെ മറ്റു പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കെന്നപോലെ, നമ്മുടെ ബുദ്ധിക്കും, മനോപ്രവണതയ്ക്കും , വ്യക്തിത്വത്തിനും അടിസ്ഥാനമേകുന്നത് ജീനുകളാണെന്നത് പകൽപോലെ സ്പഷ്ടമാണ്." എന്നാൽ, എഴുപതുകളുടെ മദ്ധ്യത്തോടെ, ബെർനെറ്റിന്റെ സങ്കല്പനം അത്ര 'സ്വയംസ്പഷ്ടം" അല്ലാതായി. എല്ലാറ്റിലും വച്ച് ജീനുകളാണ് നമ്മുടെ വ്യാവഹാരികസ്വത്വത്തെ  --- പ്രത്യേകംപ്രത്യേകമായുള്ള ഭാവ, രൂപ, സ്വത്വഭേദങ്ങളിലേക്ക്  ---  നയിക്കുന്നതെന്ന പരികല്പന, ഒരു മര്യാദയുമില്ലാതെ, പ്രപഞ്ചത്തിൽനിന്ന്  ചെണ്ടകൊട്ടി ആട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. "1930കൾ മുതൽ 1970കൾ വരെ, മനഃശാസ്ത്ര സിദ്ധാന്തങ്ങളെയും ഗവേഷണങ്ങളെയും ഭരിച്ചത് ... പാരിസ്ഥിതിക വീക്ഷണമാണ്,"നാൻസി സെഗാൾ, ഒരു മനഃശാസ്ത്രജ്ഞ, എഴുതി. "ഒരു മനുഷ്യൻ സാധാരണപഠനശേഷിയോടെ ജനിക്കുന്നുവെന്നതൊഴിച്ചാൽ, അയാളുടെ മറ്റെല്ലാ സ്വഭാവവും വ്യക്തിബാഹ്യമായ ശക്തികളുടെ സ്വാധീനമാണെന്നാണ് വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്." ഒരു ജീവശാസ്ത്രകാരൻ പറഞ്ഞതു പോലെ, "ഒരു  സംസ്കൃതിക്ക് എത്ര പ്രവർത്തന സംവിധാനങ്ങൾ വേണമെങ്കിലും ഡൌൺലോഡ് ചെയ്തിടാൻ പറ്റുന്ന ഒരു RAM (5) ആയിട്ടാണ് ഒരു 'ശിശു' വീക്ഷിക്കപ്പെട്ടത്". കുഞ്ഞുമനസ്സ് കളിമണ്ണാണ്. അതിനെ അനന്തമാം വിധം രൂപപ്പെടുത്താം. പരിതസ്ഥിതികളിൽ പരിവർത്തനം വരുത്തിയും, പെരുമാറ്റങ്ങളെ പുനർക്രമീകരിച്ചും, ഏതു രൂപം വേണമെങ്കിലും അതിനു നൽകാം (അമ്പരപ്പിക്കുന്ന ഈ ഒരു മൂഢവിശ്വാസത്തിന്റെ ബലത്തിലാണ് ജോൺ മണിയുടേതുപോലുള്ള പരീക്ഷണങ്ങൾ, സ്വഭാവാത്മകവും സാംസ്കാരാത്മകവുമായ ചികിത്സയിലൂടെ ലിംഗത്വത്തിൽ ആധികാരികമായ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ, നടന്നത്). 1970കളിൽ, മനുഷ്യരുടെ പെരുമാറ്റങ്ങൾ പഠിക്കാൻ എയിൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ ഗവേഷണത്തിനു ചേർന്ന മറ്റൊരു മനഃശാസ്ത്രജ്ഞൻ താൻ ചേർന്ന പുതിയ വകുപ്പിന്റെ വരട്ടുവാദ നിലപാടുകണ്ട് സ്തബ്ധനായി: "(മനുഷ്യസ്വഭാവത്തെ സ്വാധീനിക്കുകയും, പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന) പരമ്പരാഗത ലക്ഷണങ്ങളെക്കുറിച്ച് ന്യൂ ഹാവെനിലേക്ക് ഞങ്ങൾ എന്തൊക്കെ കേട്ടറിവുകൾ കൊണ്ടുവന്നോ, അതൊക്കെയും എയിൽ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിക്ക് ഞങ്ങൾ ഫീസു കൊടുത്ത്  ശുദ്ധീകരിച്ച  അസംബന്ധങ്ങളായിരുന്നു."  പരിസ്ഥിതി എല്ലാം പരിസ്ഥിതികളെക്കുറിച്ചു മാത്രമായിരുന്നു.   

സ്വദേശിയുടെ തിരിച്ചു വരവിന്റെ  --- മനസികാവേഗങ്ങളുടെ മുഖ്യപ്രേരകശക്തിയായി ജീൻ പുനരാവിർഭവിച്ചതിന്റെ --- ആസൂത്രണം അത്ര അനായാസമായിരുന്നില്ല. ഭാഗികമായി, മാനവജനിതകശാസ്ത്രത്തിലെ ചിരപുരാതനമായ ആ പണിക്കുതിരയെ (ഏറെ ആക്ഷേപിക്കപ്പെട്ട, ഏറെ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ട ഇരട്ടകളുടെ പഠനത്തെ) അടിസ്ഥാനപരമായ്  പുനരാവിഷ്‌കരിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമായി വന്നു. നാസികളുടെ കാലംമുതൽക്കേ, ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു (ഇരട്ടകളോടുള്ള  മെൻഗലിന്റെ കമ്പം ഓർക്കുമല്ലോ).പക്ഷേ, അവയെല്ലാം ആശപരമായ സ്തംഭനത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു. ഒരേ കുടുംബത്തിൽനിന്നുള്ള സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളെ പഠിക്കുന്നതിൽ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന് ജനിതകകാരന്മാർക്ക് അറിയാമായിരുന്നു: പ്രകൃതി, പരിപാലനം എന്നീ കെട്ടുപിണഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഇഴകളെ അഴിച്ചെടുക്കന്നതിന്റെ അസാദ്ധ്യത. ഒരേ വീട്ടിൽ, ഒരേ മാതാപിതാക്കൾ വളർത്തുന്ന, പലപ്പോഴും ഒരേ ക്ലാസിൽ, ഒരേ അദ്ധ്യാപകരാൽ  ശിക്ഷിതരാകുന്ന, ഒരേ രീതിയിൽ ഉടുപ്പും ആഹാരവും പരിപാലനവും ലഭിക്കുന്ന ഇരട്ടകളിൽ ജീനുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രഭാവവും, പരിതസ്ഥിതിയുണ്ടാക്കുന്ന സ്വാധീനവും വേർതിരിക്കാൻ വ്യക്തമായ മാർഗ്ഗമൊന്നുമില്ല.

സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളെ അങ്ങനെയല്ലാത്ത ഇരട്ടകളോട് താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത് ഈ പ്രശ്നത്തെ ഭാഗികമായി പരിഹരിച്ചു. സർവ്വസമാനരല്ലാത്ത ഇരട്ടകൾ വളരുന്നത് ഒരേ ചുറ്റുപാടിലാണെങ്കിലും, അവർക്ക് പകുതി ജീനുകൾ മാത്രമാണല്ലോ, പൊതുവേ, പൊതുവായുള്ളത്. പക്ഷേ, ഈ താരതമ്യത്തിൽ അന്തർനിഹിതമായ ഒരു കുറവുണ്ടെന്ന് വിമർശകർ വാദിച്ചു: സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളെ മാതാപിതാക്കന്മാർ പരിചരിക്കുന്നത്, ഒരു പക്ഷേ, ഒരേ രീതിയിലാകും; എന്നാൽ മറ്റുള്ള ഇരട്ടകളെ അങ്ങനെയായിരിക്കില്ലാ അവർ പരിചരിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണമായി, സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളിൽ, അങ്ങനെയല്ലാത്ത ഇരട്ടകളുമായി ഒത്തുനോക്കുമ്പോൾ, സമാനരീതിയിലുള്ള പോഷണക്രമവും,വളർച്ചാക്രമവുമാണ് കാണപ്പെട്ടത്. ഇത് പ്രകൃതി മൂലമോ, പരിപോഷണം മൂലമോ? ഇതു കൂടാതെ, പരസ്പരം തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്നതിനു വേണ്ടി, സർവ്വസമാന ഇരട്ടകൾ ബോധപൂർവ്വം എതിരായ പ്രതികരണങ്ങൾ പ്രദർശിപ്പിക്കാം. എന്റെ അമ്മയും അവരുടെ ഇരട്ടയും ബോധപൂർവ്വം എതിരായ നിറങ്ങളിലുള്ള ലിപ്സ്റ്റിക്കുകളാണ് അണിയാറുണ്ടായിരുന്നത് --- ഈ അസമാനത ജീനുകൾ കോഡിലാക്കിയതാണോ, അതോ, ജീനുകളോടുള്ള പ്രതിപ്രവർത്തനമാണോ?  

                                                                          *

1979. മിനസോട്ടയിലെ ഒരു സ്വഭാവമനഃശാസ്ത്രജ്ഞൻ, തോമസ് ബൂഷാഡ്, ഈ ദുർഘടത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കൊരു വഴി കണ്ടെത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ തപ്പാൽപെട്ടിയിൽ, ഒരു ഫെബ്രുവരി വൈകുന്നേരം, ഒരു വിദ്യാർത്ഥി ഒരു പത്രലേഖനം നിക്ഷേപിക്കുകയുണ്ടായി. അസാധാരണമായൊരു കഥ: ഒഹൈയോവിൽനിന്നുള്ള ഒരു ജോഡി സർവ്വസമാന ഇരട്ടകൾ ജനനത്തിലേ പരസ്പരം വേർപിരിഞ്ഞു. വ്യത്യസ്ത കുടുംബങ്ങളാണ് അവരെ ദത്തെടുത്തത്. മുപ്പതാമത്തെ വയസ്സിൽ അസാധാരണമായ ഒരു പുനഃസമാഗമം അവർക്കുണ്ടായി. അപൂർവ്വമാണ് ഇത്തരം സഹോദരന്മാർ എന്നത് വ്യക്തം --- ദത്തെടുക്കപ്പെട്ട സർവ്വസമാന ഇരട്ടകൾ; വളർന്നതോ പരസ്പരം അകന്നും. പക്ഷേ, അത്, മാനവജീനുകളുടെ സ്വാധീനം പഠിക്കാനുള്ള പ്രബലമായൊരു മാർഗ്ഗമാണ്. ഈ ഇരട്ടകളിലെ ജീനുകൾ സർവ്വസമാനമായിരിക്കേണ്ടതാണ്; പക്ഷേ, അവരുടെ പരിതസ്ഥിതികളാകട്ടേ, അങ്ങേയറ്റം വ്യത്യസ്തവും. പിറവിയിലേ വേർപെട്ട ഇരട്ടകളെ, ഒരേ കുടുംബത്തിൽത്തന്നെ വളർന്ന ഇരട്ടകളോട് താരതമ്യപ്പെടുത്തി, ബൂഷാഡിന് ജീനിന്റെയും പരിതസ്ഥിതിയുടെയും സ്വാധീനങ്ങളുടെ ഇഴ പിരിക്കാൻ കഴിയേണ്ടതാണ്. അത്തരം ഇരട്ടകളിലെ സാദൃശ്യങ്ങൾക്ക് പരിപാലനവുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമുണ്ടാകില്ല. അവർ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത് പരമ്പരാഗതസ്വാധീനങ്ങളെ, അതായത് പ്രകൃതിയെ മാത്രമേ ആകൂ.    

1979. അത്തരം ഇരട്ടകളെ ബൂഷാഡ് തന്റെ പഠനത്തിനായി തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ തുടങ്ങി. എൺപതുകളുടെ അവസാനമായപ്പോൾ, ഒന്നിച്ചു വളർന്നതും, അല്ലാത്തതുമായ ഇരട്ട സഹോദരങ്ങളുടെ ലോകത്തിലേക്കുംവച്ച്  ഏറ്റവും വലിയ സംഘത്തെ അദ്ദേഹം അണിനിരത്തി. MISTRA (അകന്നു വളർന്ന ഇരട്ടകളുടെ മിനസോട്ടാപഠനം)(6) എന്നാണ് അദ്ദേഹം ഇതിനെ വിളിച്ചത്.  

1990. ബൂഷാഡിന്റെ സംഘം സയൻസ് മാസികയിൽ സമ്പൂർണ്ണമായൊരു അപഗ്രഥനപാഠം മുഖ്യലേഖനമായി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു(7). അകന്നു വളർന്ന 56 സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചും, സമാനരല്ലാത്ത വെവ്വേറെ വളർന്ന 30 ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചുമുള്ള വിവരങ്ങളാണ് സംഘം ശേഖരിച്ചിരുന്നത്. ഇതിനു പുറമേ, ഒന്നിച്ചു വളർന്ന 331 (സർവ്വസമാനമായവയും, അല്ലാത്തവയും) ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഴയൊരു പഠനത്തിൽനിന്നുള്ള വിവരങ്ങളും ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യത്തെ ഇരട്ടക്കൂട്ടം വിവിധ സാമൂഹികസാമ്പത്തിക പശ്ചാത്തലത്തിൽനിന്നുള്ളവരായിരുന്നു. ഒരേ ജോഡിയിലെ രണ്ടു പേർക്കുമിടയിൽ പലപ്പോഴും പൊരുത്തക്കേടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു(ഒരാൾ ദരിദ്രകുടുംബത്തിൽ വളർന്നതാണെങ്കിൽ, മറ്റെയാൾ വളർന്നത് ധനിക കുടുംബത്തിലായിരുന്നു). അവർ വളർന്നുവന്ന ദേശവും വംശവും, പൊതുവേ, വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചുറ്റുപാടുകൾ എന്തെന്നറിയാൻ ബുഷാഡ് ഈ ഇരട്ടകളോട് അവരുടെ വീട്, വിദ്യാലയം, ഉദ്യോഗസ്ഥലം, പെരുമാറ്റങ്ങൾ, ഇഷ്ടങ്ങൾ, ഭക്ഷണം, സ്വാധീനങ്ങൾ, ജീവിതശൈലികൾ എന്നിവകളെക്കുറിച്ചുള്ള സൂക്ഷ്മമായ രേഖകളുണ്ടാക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. ഏതു 'സംസ്കാരഗണ"ത്തിൽപ്പെടുമെന്നറിയാൻ ബൂഷാഡിന്റെ സംഘം, കുടുംബത്തിൽ ടെലസ്കോപ്പുണ്ടോ, വലിയ നിഘണ്ഡുവുണ്ടോ, മൗലികമായ ചിത്രങ്ങളുണ്ടോ എന്ന് സമർത്ഥമായ് രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.  

സയൻസ് മാസികയിലെ പ്രബന്ധങ്ങളിൽ, സാധാരണ,  നിരവധി ഗണിതചിത്രങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. എന്നാൽ, ഈ ലേഖനം  അക്കാര്യത്തിൽ അസാധാരണമായിരുന്നു. ഒരേയൊരു പട്ടികയായാണ് അതിന്റെമർമ്മം അവതരിക്കപ്പെട്ടത്. മിനസോട്ടാസംഘം പതിനൊന്നു വർഷങ്ങളോളമാണ് ഇരട്ടകളെ വിശദമായ ശാരീരികവും മാനസികവുമായ നിരവധി പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് വിധേയമാക്കിയത്. ഓരോ പരീക്ഷണത്തിലും, ഇരട്ടകൾക്കിടയിലെ സാദൃശ്യങ്ങൾ സ്ഥിരവും ശ്രദ്ധേയവുമായിരുന്നു. ദേഹലക്ഷണങ്ങളുടെ പൊരുത്തം പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, തള്ളവിരലിലെ വിരലടയാളരേഖകളുടെ എണ്ണം ഏറെക്കുറെ ഒരേപോലിരുന്നു. അവയുടെ പരസ്പരസാദൃശ്യമൂല്യം 0.96 ആയിരുന്നു (മൂല്യം 1, പൂർണ്ണമായ പൊരുത്തം അല്ലെങ്കിൽ സർവ്വസമാനത സൂചിപ്പിക്കുന്നു). IQ പരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ ലഭിച്ചത്, മുൻകാല പഠനങ്ങളെ സ്ഥിരീകരിച്ചുകൊണ്ട്, ശക്തമായ, 0.70 പൊരുത്തമായിരുന്നു. സ്വതന്ത്രമായ നിരവധി പരീക്ഷണങ്ങൾക്ക് ഇരട്ടകളെ പൊതുവേ വിധേയമാക്കിയപ്പോൾ, വ്യക്തിത്വത്തിലെ അതിനിഗൂഢമായ പല വശങ്ങളിലും, ഇഷ്ടങ്ങളിലും, പെരുമാറ്റങ്ങളിലും, മനോഭാവങ്ങളിലും, വികാരങ്ങളിലും 0.50നും 0.60നുമിടയിലായുള്ള ഉറച്ച പൊരുത്തമാണ് പ്രകടമായത് --- ഒന്നിച്ചു വളർന്ന സർവ്വസമാന ഇരട്ടകൾക്കിടയിലെ അതേ പൊരുത്തം (മനുഷ്യജാതിയിലെ ഉയരവും ഭാരവും തമ്മിലുള്ള പരസ്പരബന്ധം 0.60നും 0.70നും ഇടയിലാണെന്നും, വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥിതിയും വരുമാനവും തമ്മിലുള്ളത് ഏകദേശം 0. 50 ആണെന്നുമുള്ളതോർത്താൽ, ഈ പാരസ്പര്യം എത്ര ഉയർന്നതാണെന്നറിയാം. വ്യക്തമായും ജനിതകപരമായ ടൈപ്പു I പ്രമേഹത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇരട്ടകൾ തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തം വെറും 0.35 ആണ്). 

മിനസോട്ടാഗവേഷണം മൂലം ലഭിച്ച ഏറ്റവും രസകരമായ പരസ്പരബന്ധം ഏറ്റവും അപ്രതീക്ഷിതമായതുകൂടിയായിരുന്നു. സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ മനഃസ്ഥിതി, അകന്നു വളർന്ന ഇരട്ടകളുടേതും ഒന്നിച്ചു വളർന്ന ഇരട്ടകളുടേതും, ഒന്നായിരുന്നു: പുരോഗമനവാദികൾ പുരോഗമനവാദികൾക്കൊപ്പം; യാഥാസ്ഥിതികർ യാഥാസ്ഥിതകർക്കൊപ്പം. വിശ്വാസവും മതാത്മകതയുംകൂടി ശ്രദ്ധേയമായ രീതിയിൽ പൊരുത്തം പ്രകടമാക്കി: ഇരട്ടകളിലൊന്ന് വിശ്വാസിയെങ്കിൽ, മറ്റേതും വിശ്വാസി തന്നെ; ഒന്ന് അവിശ്വാസിയെങ്കിൽ, മറ്റേതും അവിശ്വാസിയെന്നു കണ്ടു. യാഥാസ്ഥികതയുടെ, "അധികാരത്തെ വണങ്ങാനുള്ള സന്നദ്ധത"യുടെ കാര്യത്തിലും, സാരമായ രീതിയിൽ പരസ്പരബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. "നിശ്ചയദാർഢ്യം, നേതൃത്വവാഞ്ഛ, ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റൽ" തുടങ്ങിയ ലക്ഷണങ്ങളുടെ കാര്യവും അതുപോലെതന്നെ.    

മനുഷ്യസ്വഭാവത്തിനും വ്യക്തിത്വത്തിനും മേലുള്ള ജീനുകളുടെ പ്രഭാവത്തെ, ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റു പഠനങ്ങളും ആഴത്തിലുള്ളതാക്കിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. പുതുമ തേടുക,  വീണ്ടുവിചാരമില്ലായ്‌മ എന്നിവയിലുള്ള പൊരുത്തവും ശ്രദ്ധേയമായ തോതിലാണെന്ന് കണ്ടു. തീവ്രമായ വിധം വ്യക്തിഗതമെന്ന് വിചാരിച്ചേക്കാവുന്ന അനുഭവങ്ങളും ഇരട്ടകൾക്ക് പൊതുവായിരുന്നു. "സഹാനുഭൂതി, പരോപകാരം, നീതിബോധം, സ്നേഹം, വിശ്വാസം, സംഗീതം, സാമ്പത്തികപ്രവണത, എന്തിന്, രാഷ്ട്രീയം പോലും ഭാഗികമായി സ്ഥിരലക്ഷണങ്ങളായിരുന്നു," ഒരു നിരീക്ഷകൻ അമ്പരന്നെഴുതി. "ഒരു സംഗീതവിരുന്നാസ്വദിക്കുകയെന്ന സൗന്ദര്യാനുഭവത്താൽ പുളകിതമാകാനുള്ള  കഴിവിൽപ്പോലും വിസ്‌മയകരമാം വിധം ഉയർന്ന ജനിതകഘടകമുണ്ടെന്ന് കണ്ടു." വ്യത്യസ്തമായ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിൽനിന്നുള്ള, വിഭിന്ന സാമ്പത്തികമേഖലകളിൽനിന്നുള്ള രണ്ടു സഹോദരന്മാർ ഒരു രാത്രി ഒന്നിച്ച് ചോപ്പിന്റെ പിയാനോ സംഗീതം കേട്ടപ്പോൾ കണ്ണീർ വാർത്തത് ഒരുമിച്ചാണ്. തങ്ങളുടെ ജനോം മീട്ടിയ പൊതുവായ, ഏതോ സൂക്ഷ്മതന്ത്രിയോട് അവർ പ്രതികരിക്കുകയാണെന്ന പ്രതീതിയുണ്ടായി.

                                                                                    *       

 

      

            

   

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(5) RAM --- Random Access Memory... അതിവേഗം വിവരങ്ങൾ വീണ്ടെടുക്കാൻ കമ്പ്യൂട്ടറിലുള്ള ഹ്രസ്വകാലസ്മൃതിശേഖരം.  

(6) MISTRA: Minnesotta Study  of Twins Reared Apart 
(7) ഈ ലേഖനത്തിന്റെ മുൻ പതിപ്പുകൾ 1984ലും, 1987ലും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതാണ്. 

               

 

ജീൻ 30 [2]

 (ഇതുപോലുള്ള ചില ശ്രദ്ധേയമായ സംഗതികൾ, വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം, ബെയ്‌ലി കേൾക്കും: 1971ൽ, ഇരട്ടകളായ രണ്ടു കനേഡിയൻ സഹോദരന്മാർ ജനിച്ച് ആഴ്ചകൾക്കു ശേഷം പരസ്പരം വേർപിരിഞ്ഞു. അവരിലൊരാളെ ഒരമേരിക്കൻ ധനിക കുടുംബം ദത്തെടുത്തു. മറ്റേയാളെ, ക്യാനഡായിൽ, ഏറെ വ്യത്യസ്തമായ ചുറ്റുപാടുകളിൽ, അയാളുടെ പെറ്റമ്മ തന്നെയാണ് പോറ്റിയത്. കണ്ടാൽ പൂർണ്ണമായും സദൃശരായിരുന്ന ഇവർക്ക് പരസ്പരം അറിയില്ലായിരുന്നു --- കനഡയിലെ ഒരു ഗേ ബാറിൽ വച്ച് യാദൃച്ഛികമായ് അന്യോന്യം കണ്ടു മുട്ടുന്നതു വരെ.)

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത വെറും ജീൻ മാത്രമല്ലെന്ന് ബെയ്‌ലി കണ്ടു. കുടുംബം, ചങ്ങാത്തം, വിദ്യാലയം, മതം, സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥിതി തുടങ്ങിയവയും ലൈംഗിക വ്യവഹാരത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ സ്വാധീനങ്ങളാകുന്നുണ്ട് --- 48 ശതമാനത്തോളം തവണ, സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളിൽ ഒരാൾ 'ഗേ' ആയിരിക്കുകയും, മറ്റെയാൾ 'നേരെ' ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്ര രീതിയിലാണ് ഈ സ്വാധീനം. ലൈംഗികവ്യവഹാരത്തിന്റെ വ്യക്തമായ മാതൃക വെളിക്കു വരാൻ, ഒരു പക്ഷേ, ബാഹ്യവും ആന്തരികവുമായ നിമിത്തങ്ങൾ ആവശ്യമായിരിക്കണം. സ്വവർഗ്ഗരതിയെ ചൂഴ്ന്നു നിൽക്കുന്ന സാർവ്വത്രികവും നിരോധകവുമായ സാംസ്കാരിക വിശ്വാസങ്ങൾ ഒരിരട്ടയെ 'നേർ'സ്വത്വം തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ ശക്തമായ് സ്വാധീനിച്ചുവെന്നതും, മറ്റേ ഇരട്ടയെ സ്വാധീനിച്ചില്ലെന്നതും നിസ്സംശയമാണ്. ഇരട്ടകളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം, പക്ഷേ, ഒരു കാര്യത്തിന് തർക്കരഹിതമായ തെളിവേകി: ടൈപ്പ് I പ്രമേഹപ്രവണതക്ക് ജീൻ കാരണമാകുന്നതിനേക്കാൾ ശക്തമായി സ്വവർഗ്ഗ രതിക്ക് ജീൻ കാരണമാണ് (പ്രമേഹത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ, ഇരട്ടകൾക്കിടയിലെ ഐക്യത്തിന്റെ തോത് 30 ശതമാനം മാത്രമാണ്).  മാത്രമല്ല, ഉയരത്തെ ജീനുകൾ  എത്ര ശക്തമായ് സ്വാധീനിക്കുന്നുവോ (ഇക്കാര്യത്തിൽ ഐക്യം ഏകദേശം 55 ശതമാനമാണ്), അത്ര തന്നെ ശക്തമായാണ് അവ സ്വവർഗ്ഗരത്യാഭിമുഖ്യത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നത്.

സ്വവർഗ്ഗരതി "തെരഞ്ഞെടുപ്പും" "വ്യക്തിതാല്പര്യവു"മാണെന്ന 1960കളിലെ വാഗ്ധോരണിയെ ബെയ്‌ലി ആഴത്തിൽ മാറ്റിമറിച്ചു; അത്തരം സംഭാഷണങ്ങളെ ജീവശാസ്ത്രത്തിലേക്കും, ജനിതകശാസ്ത്രത്തിലേക്കും, പാരമ്പര്യത്തിലേക്കും തിരിച്ചു വിട്ടു. ഉയരത്തിലുള്ള വ്യത്യാസവും, ഡിസ്ലെക്സിയയോ, ടൈപ്പു I പ്രമേഹമുണ്ടാകുന്നതോ  ഉണ്ടാകുന്നതും 'തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ' അല്ലെന്ന് നാം കരുതുന്നുവെങ്കിൽ, ലൈംഗിക സ്വത്വവും തെരഞ്ഞെടുപ്പാണെന്ന് നമുക്കു കരുതുക വയ്യ.      

ഇനി,ഈ 'ഗേ ജീൻ' ഒരു ജീൻ ആണോ, പല ജീനുകളാണോ? ഏതാണീ ജീൻ? എവിടെയാണീ ജീൻ? 'ഗേ ജീനി'നെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഹാമറിന് കൂടുതൽ വിശാലമായ പഠനം ആവശ്യമായി. വിശേഷിച്ച്,  നിരവധി തലമുറകളുടെ ലൈംഗിക അഭിവിന്യാസത്തെ പിന്തുടരുന്നത് സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ പഠനം. അത്തരമൊരു പഠനത്തിന് ഹാമറിന് പുതിയൊരു ധനസഹായം വേണ്ടിയിരുന്നു --- പക്ഷേ, മെറ്റാലോതയോനിൻ നിയന്ത്രണം പഠിക്കുന്ന ഒരു സർക്കാർ ഗവേഷകന്, മാനവലൈംഗികതയെ സ്വാധീനിക്കുന്ന ജീനിനെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഏതു പാതാളത്തിൽ നിന്നാണ് പണം കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക? 

*

1991 ആദ്യം. ഹാമറിന്റെ വേട്ടയ്ക്ക് അനുകൂലമായ രണ്ടു സംഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായി. ഒന്ന്, മാനവജനോംപദ്ധതിയുടെ പ്ര്യഖ്യാപനം. അടുത്ത ഒരു ദശാബ്ദം കഴിഞ്ഞേ മാനവജനോംശ്രേണി കൃത്യമായ് അറിയപ്പെടുകയുള്ളൂവെങ്കിലും, അതിലെ സുപ്രധാനമായ 'വഴികാട്ടികൾ' സ്ഥലചിത്രണം ചെയ്യപ്പട്ടത് ജീൻ വേട്ട ഏറെ സുഗമമാക്കി. ഹാമറിന്റെ ആശയം (സ്വവർഗ്ഗരതിയുടെ ജീനുകളുടെ ഇടം കണ്ടെടുത്തുകയെന്നത്) 1980കളിൽ, പ്രവർത്തനസമ്പ്രദായമനുസരിച്ച്, പ്രയോഗത്തിൽ കൊണ്ടു വരിക പ്രയാസമായിരുന്നു. ഒരു ദശാബ്ദത്തിനു ശേഷം, ജനിതക അടയാളങ്ങൾ വഴിവിളക്കുകളെപ്പോലെ ക്രോമസോമുകൾ നീളെ തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നതായ് കണ്ടെത്തപ്പെട്ടതിനാൽ, ആശയപരമായെങ്കിലും, അതു സാദ്ധ്യമായി. 

രണ്ടാമത്തേത്, AIDS ആയിരുന്നു. 1980കളുടെ അവസാനം, ഈ രോഗം ഗേ സമൂഹത്തെ ആകെ തകർത്തു കളഞ്ഞിരുന്നു. സാമൂഹ്യപ്രവർത്തകരുടെയും  രോഗികളുടെയും കൂടെക്കൂടെയുള്ള പൗരനിസ്സഹകരണവും ആക്രമണോത്സുകമായ പ്രതിഷേധവും കൊണ്ട്, NIHന്, ഒടുവിൽ, AIDS സംബന്ധമായ ഗവേഷണത്തിന് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ഡോളറുകൾ നീക്കിവെക്കേണ്ടി വന്നു. AIDSഗവേഷണത്തിന്റെ പിറകിലിരുന്ന് ഗേ ജീനിനെ വേട്ടയാടാനാണ് ഹാമർ തന്ത്രപരമായ് നീങ്ങിയത്. AIDS രോഗികളായ ഗേ പുരുഷന്മാരിൽ ശ്രദ്ധേയമാം വിധം കാപോസിസ് സാർകോമ(3) (മുമ്പ് ഈ ക്യാൻസർ അപൂർവ്വവും, നിരുപദ്രവുമായിരുന്നു) ആവർത്തിച്ചുണ്ടാകുന്നതായി ഹാമറിന് അറിയാമായിരുന്നു. ഈ രോഗം മൂർച്ഛിക്കുന്നതിനുള്ള കാരണം സ്വവർഗ്ഗരതിയുമായ് ബന്ധപ്പെട്ടതായിരിക്കണമെന്ന് ഹാമർ അനുമാനിച്ചു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ആ  കാരണവുമായ് ബന്ധപ്പെട്ട ജീനിനെ കണ്ടുപിടിച്ചാൽ, മറ്റേ ജീനിനെയും കണ്ടുപിടിക്കാമല്ലോ. ഈ ഊഹം ഒരുജ്ജ്വല പരാജയമായിരുന്നു. കാപോസിസ് സാർകോമ പരത്തുന്നത് ഒരു വൈറസ് ആണെന്ന് പിന്നീട് കണ്ടെത്തുകയുണ്ടായി --- സംഭോഗം വഴി പകരുന്ന ഈ രോഗം, മുഖ്യമായും, രോഗപ്രതിരോധശേഷി കുറഞ്ഞവരിലാണ് ഉടലെടുക്കുന്നത്. അതിനാലാണ് അത് AIDSനൊപ്പം സംഭവിക്കുന്നത്. പക്ഷേ, ഹാമറിന്റെ നീക്കം തന്ത്രപരമായ് ഉജ്ജ്വലമായിരുന്നു. 1991ൽ, NIH ഹാമറിന്, തന്റെ പുതിയ പരീക്ഷണപദ്ധതിക്കു (പ്രൊട്ടോക്കോളിനു) വേണ്ടി, $ 75,000 അനുവദിച്ചു കൊടുത്തു --- സ്വവർഗ്ഗരതിസംബന്ധമായ ജീനുകളെ കണ്ടെത്താനുള്ള ഗവേഷണത്തിന്. 

 

പ്രോട്ടോകോൾ # 92 - C - 0078 ആരംഭിക്കുന്നത് 1991ലെ ശരൽക്കാലത്താണ്. 1992 ആയപ്പോഴേക്കും ഹാമർ 114 ഗേ പുരുഷന്മാരെ തന്റെ ഗവേഷണത്തിലേക്ക് ആകർഷിച്ചു. ഇവരിൽ ബന്ധുക്കളായവരെ ഉപയോഗിച്ച് വിശദമായ കുടുംബവൃക്ഷങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഹാമർ പദ്ധതിയിട്ടു --- ലൈംഗികാഭിമുഖ്യം കുടുംബങ്ങളിലുള്ളതാണോ എന്നു തീരുമാനിക്കാൻ; അതിന്റെ പാരമ്പര്യ മാതൃക വിവരിക്കാൻ; ആ ജീനിന്റെ ഇടം രേഖപ്പെടുത്താൻ. സഹോദരജോഡികളിലെ രണ്ടുപേരും ഗേ ആണെങ്കിൽ, ഗേജീനിനെ സ്ഥലചിത്രണം ചെയ്യുക ഏറെ എളുപ്പമാകുമെന്ന് ഹാമറിന് അറിയാമായിരുന്നു. ഇരട്ടകൾക്ക് ഒരേ തരം ജീനുകളാണുള്ളതെങ്കിലും, സഹോദരർക്കു ജനോമിലെ ചില ഭാഗങ്ങൾ  മാത്രമേ പൊതുവായുള്ളൂ. ഗേ സഹോദരന്മാരെ കിട്ടിയാൽ, ഹാമറിന് അവരിലെ ജനോമിൽ പൊതുവായുള്ള ഉപഭാഗം കണ്ടുപിടിക്കാനും, അങ്ങനെ, ഗേ ജീനിനെ വേർതിരിക്കാനും കഴിയും. അതിന്, ഹാമറിന്, കുടുംബവൃക്ഷങ്ങൾ മാത്രം പോരാ; അത്തരം സഹോദരൻമാരിൽനിന്നുള്ള ജീൻ മാതൃകകൾ വേണം. ആ വിധമുള്ള സഹോദരന്മാരെ വാഷിങ്ങ്ടണിലേക്ക് വിമാനം വഴി കൊണ്ടുവരാനും, വാരാന്ത്യ വേതനമായി അവർക്ക് $ 45 നൽകാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബജറ്റ് മതിയായി.

1992ലെ ഗ്രീഷ്മത്തിനവസാനം. ഏകദേശം ഒരായിരം കുടുംബാംഗങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ഹാമർ ശേഖരിച്ചു; 114 ഗേ പുരുഷന്മാരിൽ ഓരോരുത്തരുടെയും കുടുംബവൃക്ഷം പടുത്തുയർത്തി. ജൂണിൽ, ഈ വിവരങ്ങളുടെ ആദ്യാവലോകനത്തിനായി അദ്ദേഹം തന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിനു മുമ്പിലിരുന്നു. ആദ്യനിമിഷത്തിൽത്തന്നെ അദ്ദേഹത്തിൽ നിന്ന് സംഗതികൾ ശരിയാണെന്നതിന്റെ ഒരു സംതൃപ്‌ത നിശ്വാസമുതിർന്നു. ബെയ്‌ലിയുടെ ഗവേഷണത്തിലെന്നതുപോലെ, ഹാമറിന്റെ ഗവേഷണത്തിലും ഐക്യാനുപാതം താരതമ്യേന ഉയർന്നതായിരുന്നു --- 20 ശതമാനത്തിനടുത്ത്, സാമാന്യജനസംഖ്യയിലെ നിരക്കായ 10 ശതമാനത്തിന്റെ ഇരട്ടി. ഗവേഷണം ശരിക്കുമുള്ള വിവരം തന്നിരിക്കുന്നു . . . പക്ഷേ, ഈ സംതൃപ്തി ഹ്രസ്വായുസ്സായിരുന്നു. അക്കങ്ങൾ അരിച്ചു പെറുക്കിയ ഹാമറിന് മറ്റൊരുൾക്കാഴ്ച്ചയും ലഭിച്ചില്ല. ഗേ സഹോദരർക്കിടയിലെ ഐക്യത്തിനപ്പുറത്ത്, വ്യക്തമായ മറ്റൊരു മാതൃകയോ, പ്രവണതയോ അദ്ദേഹത്തിന് കാണാനായില്ല.

ഹാമർ തകർന്നു പോയി. അദ്ദേഹം അക്കങ്ങളെ ഗണങ്ങളും ഉപഗണങ്ങളുമാക്കിത്തിരിച്ചു. പക്ഷേ, പ്രയോജനമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. കടലാസു കഷണങ്ങളിൽ വരച്ചു വച്ചിരുന്ന കുടുംബവൃക്ഷങ്ങൾ വലിച്ചെറിയാൻ അദ്ദേഹം മുതിരുമ്പോഴാണ്, ഒരു പ്രവണത അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത് --- മനുഷ്യനേത്രങ്ങൾക്കു മാത്രംസാദ്ധ്യമാകുന്നത്ര സൂക്ഷ്മമായൊരു നിരീക്ഷണം. വൃക്ഷങ്ങൾ വരക്കുന്ന നേരം, യാദൃച്ഛികമായി, അദ്ദേഹം ഓരോ കുടുംബത്തിലെയും പിതൃഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ബന്ധുക്കളെ ഇടത്തും, മാതൃഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ബന്ധുക്കളെ വലത്തുമായാണ് പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരുന്നത്. ഗേ പുരുഷന്മാരെ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരുന്നത് ചുകപ്പിലായിരുന്നു. കടലാസുകൾ കാശാക്കിയപ്പോൾ, അദ്ദേഹം, സഹജമായ്‌, ഒരു പ്രവണത തിരിച്ചറിഞ്ഞു: ചുകപ്പിൽ അടയാളപ്പെടുത്താത്ത പുരുഷന്മാരെല്ലാം ഇടതുവശത്ത് കൂടിയിരിക്കുന്നു; ചുകപ്പന്മാർ വലത്തും. ഗേ പുരുഷരുടെ അമ്മാവന്മാരെല്ലാം ഗേ തന്നെയെന്നും  കണ്ടു --- പക്ഷേ, മാതൃഭാഗത്തുനിന്നുള്ള അമ്മാവന്മാർ മാത്രം. ഗേ ബന്ധുക്കളെത്തേടി ഹാമർ കുടുംബവൃക്ഷങ്ങൾ കയറിയിറങ്ങുന്നതിനൊപ്പം --- ഒരു ഗേ റൂട്സ് പ്രോജക്റ്റ്(4) എന്നാണ് അദ്ദേഹം പിന്നീടിതിനെ വിളിച്ചത് --- ഈ പ്രവണതയും വർദ്ധിച്ചു വന്നു. മാതൃഭാഗത്തുനിന്നുള്ള ബന്ധുക്കളിലെ ഐക്യനിരക്ക് ഉയർന്നതായിരുന്നു --- പിതൃബന്ധുക്കളുടേത്, എന്നാൽ, അങ്ങനെയായിരുന്നില്ല. അമ്മാവിമാർ വഴിയുള്ള മാതൃബന്ധുക്കളിലെ ഐക്യമാകട്ടേ, മറ്റു ബന്ധുക്കൾക്കിടയിലുള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതലായിക്കണ്ടു.

(3) Kaposi's Sarcoma: എയ്‌ഡ്‌സ്‌ മൂലമുണ്ടാകുന്ന, ചർമ്മത്തിൽ മുഴകൾ വരുന്ന, ക്യാൻസർ.

(4) Roots Project: അനാഥ ബാലികാബാലന്മാരെ മെച്ചപ്പെടുത്താനുള്ള പദ്ധതി.  

ജീൻ 30

 

അവസാന നാഴിക 

അറിയപ്പെടാത്ത ഇരട്ടകളെ വെറുതേ വിടുന്നതാണ് നല്ലത്, ഉറങ്ങുന്ന നായ്ക്കളെപ്പോലെ.

--- വില്യം റൈറ്റ്, 'അങ്ങനെ ജനിച്ചവർ'

 

പാരമ്പര്യം, മുൻഗണന, വക്രത, തെരഞ്ഞെടുപ്പ് എന്നിവകളെ സംബന്ധിച്ച ദേശീയ ചർച്ചകൾക്കുള്ള പ്രകോപനമല്ലാ, സാധാരണ ഗതിയിൽ, അവ്യക്തമായ ജനനേന്ദ്രിയത്തോടെ ജനിക്കുന്ന രണ്ടായിരത്തിലൊരു കുഞ്ഞിന്റെ ലിംഗ രൂപം പ്രകൃതിസഹജമാണോ, ആർജ്ജിതമാണോ എന്ന കാര്യം.  എന്നാൽ, ലൈംഗിക സ്വത്വം (സംഭോഗപങ്കാളികളുടെ കാര്യത്തിലുള്ള മുൻഗണനയും തെരഞ്ഞെടുപ്പും) സഹജമാണോ, ആർജ്ജിതമാണോ എന്നത്, തീർച്ചയായും, ദേശീയതലത്തിൽ ചർച്ചചെയ്യപ്പെടുന്നതാണ്. 1950കളിലും '60കളിലും, കുറച്ചു കാലത്തേക്ക്, ഈ ചർച്ചയ്‌ക്കൊരു അവസാനതീർപ്പുണ്ടായതായി തോന്നി. ലൈംഗികമായ പ്രാഥമ്യം (അതായത്, 'ഋജുത്വ'ത്തിനെതിരേ  'സ്വവർഗ്ഗരതി') സഹജമല്ല, ആർജ്ജിതമാണെന്ന സിദ്ധാന്തമാണ്  സൈകയാട്രിസ്റ്റുകളുടെ ഇടയിൽ പ്രബലമായ് നിലനിന്നിരുന്നത്. മാനസികമായ പിരിമുറക്കത്തിൽനിന്നുള്ള ഉൽക്കണ്ഠയുടെ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ആവിഷ്‌കരണമായാണ് സ്വവർഗ്ഗരതി ചിത്രീകരിക്കപ്പട്ടത്. 1956ൽ, സൈക്കയാട്രിസ്റ്റ് സാൻഡോർ ലോറൻഡ് എഴുതി: "സ്വവർഗ്ഗരതി ശീലമാക്കിയവർ, എല്ലാ വക്രബുദ്ധികളെയും പോലെ, മനോരോഗികളാണെന്നത് മിക്ക മനസികാപഗ്രഥന വിദഗ്ദ്ധരും ഒരുപോലെ സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്." അറുപതുകളുടെ അവസാനം മറ്റൊരു സൈക്കയാട്രിസ്റ്റ് എഴുതി: "സ്വവർഗ്ഗസ്നേഹിയുടെ യഥാർത്ഥ ശത്രു [അവന്റെ] വക്രതയല്ല; അവനു സഹായം ലഭിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാണ്; ഒപ്പം, ചികിത്സ ഒഴിവാക്കാൻ അവനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന മാനസികമായ ആത്മപീഡനരതിയും." 

 

1962. സ്വവർഗ്ഗപ്രേമികളായ പുരുഷന്മാരെ നേർവഴിക്കു കൊണ്ടുവരാനുള്ള ശ്രമങ്ങളുടെ പേരിൽ വിഖ്യാതനായ ന്യൂയോർക്ക് സൈക്കയാട്രിസ്റ്റ്, ഇർവിങ് ബീബർ, ലോകത്തെ ഭീമമായ് സ്വാധീനിച്ച, പുസ്തകമെഴുതി: ആൺസ്വവർഗ്ഗസ്നേഹികളെക്കുറിച്ചൊരു മനോവിശ്ലേഷണപഠനം.  വികലമായ കുടുംബബന്ധങ്ങളാണ് ആൺസ്വവർഗ്ഗപ്രേമത്തിനു ഹേതുവെന്നാണ് അദ്ദേഹം വാദിച്ചത്. മകനോട് "ഒട്ടിപിടിക്കുന്ന", [ലൈംഗികമായി] അടുപ്പമുള്ള", എന്നാൽ പരസ്യമായ് വശീകരിക്കാത്ത,സ്നേഹം കൊണ്ട് വീർപ്പുമുട്ടിക്കുന്ന ഒരമ്മ; സ്നേഹമില്ലാതെ, അകന്നു നിൽക്കുന്ന, "വൈകാരികമായ് ശത്രുത"യുള്ള ഒരച്ഛൻ. ഇത്തരത്തിലൊരു ചേരുവ മാരകമാണ്. ഈ വക ശക്തികളോട് ആൺകുട്ടികൾ പ്രതികരിക്കുന്നത് മനസികപിരിമുറക്കം കാണിച്ചും, ആത്മനാശകവും, വൈകല്യമുളവാക്കുന്നതുമായ സ്വഭാവം പ്രദർശിപ്പിച്ചുമാണ് ("എതിർലിംഗത്തോടുള്ള വ്യവഹാരത്തിൽ, പോളിയോ രോഗിയുടെ കാലുകൾക്കെന്നപോലെ, വൈകല്യം സംഭവിച്ചവനാണ് സ്വവർഗ്ഗപ്രേമി" എന്ന 1973ലെ ബീബറുടെ പ്രസ്താവന പ്രസിദ്ധമാണ്). ഇത്തരം ആൺകുട്ടികളിൽ, അമ്മയുമായ് താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കാനും, അച്ഛനെ ഷണ്ഡീകരിക്കാനുമുള്ള അവരുടെ ഉപബോധത്തിലുള്ള വാഞ്ഛ, സാമാന്യ സാമൂഹ്യമര്യാദയ്‌ക്കു ബാഹ്യമായ ഒരു ജീവിതശൈലിയെ പുണരുന്നതിനോടുള്ള ഇഷ്ടമായ്, ഒടുവിൽ, പ്രകടമാകുന്നു. ലൈംഗികമായ് "പോളിയോ ബാധിതനായവൻ" രോഗാതുരമായ ഒരു ജീവിതശൈലി തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നുവെന്ന് ബീബർ വാദിച്ചു; പോളിയോ രോഗികൾ രോഗാതുരമായൊരു സഞ്ചാരശൈലി കൈക്കൊള്ളുന്നതു പോലെ. 1980കളുടെ അന്ത്യത്തോടെ, സ്വവർഗ്ഗപ്രേമം എന്നത് വഴിപിഴച്ച ഒരു ജീവിതശൈലി തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നതാണെന്ന വരട്ടു വാദമായ് ഖരീഭവിച്ചു. 1992ൽ, അന്നത്തെ വൈസ് പ്രസിഡണ്ടായിരുന്ന ഡാൻ ക്വയിലിനെ, "സ്വവർഗ്ഗരതി, ജീവശാസ്ത്രപരമായ ഒരവസ്ഥ എന്നതിലുപരി, ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ്" എന്നു പ്രസ്താവിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചത് ഈ വാദമാണ്. 

1993, ജൂലായ്. "ഗേ ജീൻ" എന്നു പൊതുവേ വിളിക്കപ്പെട്ട ജീൻ കണ്ടുപിക്കപ്പെടുന്നു. അതോടെ, ജീനുകൾ, സ്വത്വം, തെരഞ്ഞെടുപ്പ് എന്നിവയെ സംബന്ധിച്ച, ജനിതകശാസ്ത്രത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ അത്യന്തം ചൂടുപിടിച്ച, ജനകീയസംവാദത്തിനത് പ്രേരണയായി. പൊതുജനാഭിപ്രായത്തെ സ്വാധീനിക്കാനും, ചർച്ചയുടെ വ്യവസ്ഥകളെ ഏറെക്കുറെ അട്ടിമറിക്കാനും ജീനിനുള്ള കഴിവിനെ ഉദാഹരിക്കുന്നതായിരുന്നൂ ആ കണ്ടുപിടുത്തം. പീപ്പിൾ മാസിക (സമൂലസാമൂഹികമാറ്റത്തിനു വേണ്ടി അത്രയുറക്കെ മുറവിളി കൂട്ടുന്ന മാസികയല്ലാ അതെന്ന് ശ്രദ്ധിക്കണം)യിൽ കോളമെഴുതുന്ന കരോൾ സാർലെർ അക്കൊല്ലം ഒക്റ്റോബറിൽ എഴുതി: "മൃദുലസ്വഭാവിയായ, ആർദ്രതയുള്ള ഒരാൺകുട്ടി വളർന്നു വരുമ്പോൾ, അതേ സ്വഭാവമുള്ള മറ്റൊരാൺകുട്ടിയെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത (സാദ്ധ്യത മാത്രമാണെന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക) ഉണ്ടെന്നതിനാൽ, അവനെ ഗർഭത്തിലേ നശിപ്പിക്കുവാൻ തീരുമാനിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെക്കുറിച്ചെന്തു പറയണം? അവൾ  വികലയും വിഭക്തയുമായ ഒരു രാക്ഷസിയാണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും. ആ കുട്ടിയുടെ ജീവിതം --- പ്രസവിക്കാൻ അവൾ നിർബന്ധിതയാൽ --- അവൾ നരകമാക്കും. ഒരു കുട്ടിക്കും അങ്ങനെയൊരമ്മ ഉണ്ടാക്കരുതെന്നേ നാം പറയൂ."       

സംവാദം തലകീഴായതിനുള്ള ഉദാഹരണമാണ് "മൃദുലസ്വഭാവിയായ, ആർദ്രതയുള്ള" എന്ന പദപ്രയോഗം (കുട്ടിയുടെ സഹജമായ പ്രവണതയെ ചിത്രീകരിക്കാനാണ്, അല്ലാതെ, പ്രായപൂർത്തിയായ ഒരാളുടെ വഴിതെറ്റിയ ഇഷ്ടത്തെ ചിത്രീകരിക്കാനല്ല ഈ പ്രയോഗം). ലൈംഗികമായ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെ വികാസത്തിൽ ജീനുകൾ  ഉൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്നു വന്നതോടെ, സ്വവർഗ്ഗപ്രേമിയായ കുട്ടി, "സാധാരണ" കുട്ടിയായ് മാറി. വിദ്വേഷം നിറഞ്ഞ അവന്റെ ശത്രുക്കൾ അസാധാരണ രാക്ഷസന്മാരായി.  

*

സാമൂഹികമാറ്റത്തിനുള്ള ത്വരയേക്കാളുപരി, മടുപ്പാണ് ഗേ ജീൻ അന്വേഷിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രേരണയായത്. നാഷണൽ ക്യാൻസർ ഇൻസ്റ്റിട്യൂട്ടിലെ ഗവേഷകൻ, ഡീൻ ഹാമർ, വിവാദമുണ്ടാക്കാൻ പുറപ്പെട്ടതായിരുന്നില്ല. എന്തിന്, പരസ്യമായ് ഗേ ആയിരുന്ന അദ്ദേഹം,  തന്നെത്തന്നെ തിരയുകയുമായിരുന്നില്ല. ഒരു തരത്തിലുമുള്ള സ്വത്വത്തിന്റെയും --- ലൈംഗികമായാലും, അതല്ലാത്തതായാലും --- ജനിതകശാസ്ത്രത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന് പ്രത്യേകിച്ച് താൽപ്പര്യമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. "തറ മുതൽ മച്ചു വരെ കുപ്പികളും ഫ്ലാസ്കുകളും കുഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന, പൊതുവേ ശാന്തമായ, ഒരമേരിക്കൻ സർക്കാർ ലാബിൽ", അദ്ദേഹം മെറ്റാലോതയോനിൻ (MT) എന്ന ജീനിന്റെ നിയന്ത്രണം നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്, സ്വസ്ഥവും സുരക്ഷിതവുമായിരിക്കുകയായിരുന്നു. വിഷമയമായ ചെമ്പ്, നാകം മുതലായ സാന്ദ്രത കൂടിയ ലോഹങ്ങളോട് സംവേദനം ചെയ്യാൻ കോശങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതാണ് MT.    

1991ലെ ഉഷ്ണകാലം. ഹാമർ ഓക്സ്ഫോർഡിലേക്ക്‌ പറക്കുന്നു --- ജീൻ നിയന്ത്രണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ശാസ്ത്രസെമിനാറിൽ സംസാരിക്കാൻ. അദ്ദേഹം സാധാരണ ചെയ്യാറുള്ള ഗവേഷണപ്രഭാഷണമാണത്. പതിവു പോലെ, ഇത്തവണയും പ്രഭാഷണം നല്ല രീതിയിൽ സ്വീകാര്യമായി.  പക്ഷേ, ചർച്ചകൾക്കായി വേദി തുറന്നു കൊടുത്തപ്പോൾ ഉയർന്നു വന്ന ചോദ്യങ്ങൾ, ഒരു ദശാബ്ദത്തിനു മുമ്പ് താൻ ചെയ്ത പ്രഭാഷണത്തെ തുടർന്നുണ്ടായ അതേ ചോദ്യങ്ങളായിട്ടാണ് അദ്ദേഹത്തിന് അനുഭവപ്പെട്ടത്. പഴയ അനുഭവത്തിൻ്റെ ഈ പുനരാവർത്തനം അദ്ദേഹത്തെ അത്യന്തം വിഷാദവാനാക്കി. അടുത്ത പ്രഭാഷകൻ, മറ്റൊരു ലാബിൽനിന്നുള്ള, മത്സരാർത്ഥിയായിരുന്നു. അയാളാകട്ടേ, ഹാമറിന്റെ ഗവേഷണത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുകയും, കൂടുതൽ മുമ്പോട്ടു കൊണ്ടുപോവുകയുമാണുണ്ടായത്. അത് ഹാമറിനുണ്ടായ വിരസതയും വിഷാദവും ഘനീഭവിപ്പിച്ചു. "ഇനിയുമൊരു പത്തുകൊല്ലം കൂടി ഞാൻ ഇതേ ഗവേഷണത്തിൽത്തന്നെ തുടരുകയാണെങ്കിൽപ്പോലും,  എനിക്ക് ആകെ പ്രതീക്ഷിക്കാൻ കഴിയുക, നമ്മുടെ [ജനിതക] മാതൃകയുടെ ഒരു ത്രിമാന രൂപം നിർമ്മിക്കാമെന്നതു മാത്രമാണ്. അത് അത്ര വലിയൊരു ജീവിതലക്ഷ്യമായ് [എനിക്കു] തോന്നിയില്ല."

പരിപാടിയിലെ ഇടവേളയിൽ ഹാമർ, സ്വപ്നാടനത്തിലെന്നപോലെ, മഥിക്കപ്പെടുന്ന മനസ്സോടെ, പുറത്തേക്കിറങ്ങി; ഹൈ സ്ട്രീറ്റിലെ ഗുഹപോലുള്ള ബ്ലാൿവെൽ പുസ്തകക്കടയുടെ മുമ്പിലെത്തിയപ്പോൾ, അവിടെ  നിന്നു. പുസ്തകശാലയുടെ കേന്ദ്രീകൃതമായിരിക്കുന്ന മുറികൾ ഓരോന്നിലേക്കായി, ജീവശാസ്ത്രഗ്രന്ഥങ്ങൾ മറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട്, അദ്ദേഹം ഇറങ്ങിപ്പോയി. രണ്ടു പുസ്തകങ്ങൾ അദ്ദേഹം വാങ്ങിച്ചു. അവയിലൊന്ന് ഡാർവ്വിന്റെ "മനുഷ്യോൽപ്പത്തി: ലൈംഗികതയുമായ് ബന്ധപ്പെട്ട നിർദ്ധാരണം" എന്ന പുസ്തകമായിരുന്നു. ഡാർവ്വിന്റെ, 1871ൽ പ്രസിദ്ധീകൃതമായ, ഈ പുസ്തകം മനുഷ്യൻ വന്നത് ആൾക്കുരങ്ങു പോലുള്ളൊരു പൂർവ്വികനിൽനിന്നാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടതിന്റെ പേരിൽ വിവാദങ്ങളുടെ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റുയർത്തിയിരുന്നു (ജീവോൽപ്പത്തിയിൽ, മനുഷ്യോൽപ്പത്തിയുടെ പ്രശ്നം ഡാർവ്വിൻ തൊടാതെ വിട്ടിരുന്നു; മനുഷ്യോൽപ്പത്തിയിൽ അദ്ദേഹം ഇതേ പ്രശ്നത്തെ നേർക്കുനേർനിന്ന് നേരിട്ടു).        

 സാഹിത്യബിരുദവിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് 'യുദ്ധവും സമാധാനവും' ഏതുപോലെയാണോ, അതുപോലെയാണ് ജീവശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർക്ക് 'മനുഷ്യോൽപ്പത്തി'. മിക്കവാറും എല്ലാ ജീവശാസ്ത്രകാരന്മാരും ഈ പുസ്തകം വായിച്ചതായി അവകാശപ്പെടും; അല്ലെങ്കിൽ, അതിന്റെ അടിസ്ഥാന പ്രമേയമെന്തെന്ന് അറിയാമെന്നു ഭാവിക്കും. പക്ഷേ, ചുരുക്കം ചിലരേ അതിന്റെ താളുകൾ തുറന്നു നോക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ. ഹാമറും അതു വായിച്ചിരുന്നില്ല. ലൈംഗികത, സംഭോഗപങ്കാളികളുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ്, അധികാരപരമായപെരുമാറ്റങ്ങൾക്കും സാമൂഹികസംവിധാനത്തിനും മേലുള്ള അതിന്റെ സ്വാധീനം എന്നിവക്കു വേണ്ടി പുസ്തകത്തിന്റെ സാരമായൊരു ഭാഗം ഡാർവ്വിൻ ചെലവഴിച്ചതു കണ്ട് ഹാമർ വിസ്‌മയിച്ചു പോയി. ലൈംഗിക പെരുമാറ്റത്തെ പാരമ്പര്യം ശക്തമായ് സ്വാധീനിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഡാർവ്വിന് വ്യക്തമായ് അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. എങ്കിലും, ലൈംഗിക വ്യവഹാരത്തിന്റേയും ഇഷ്ടങ്ങളുടേയും ജനിതകസ്വാധീനങ്ങൾ --- "ലൈംഗികതയുടെ അന്തിമഹേതു" --- അദ്ദേഹത്തിന് അജ്ഞാതമായിത്തന്നെ നിലകൊണ്ടു.   

ഇക്കാലത്ത്, പക്ഷേ, ലൈംഗിക വ്യവഹാരങ്ങൾ, അല്ലെങ്കിൽ ഏതു പെരുമാറ്റവും, ജീനുകളുമായ് ബന്ധമുള്ളതാണെന്ന ചിന്ത പ്രചാരത്തിലില്ലായിരുന്നു. ഹാമർ വാങ്ങിയ രണ്ടാമത്തെ പുസ്തകം റിച്ചാർഡ് ലെവോൺടിനിന്റേതായിരുന്നു: 'നമ്മുടെ ജീനുകളില്ലാത്തവ: ജീവശാസ്ത്രം, പ്രത്യയശാസ്ത്രം, മനുഷ്യപ്രകൃതി'. 1948ൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട ഈ പുസ്തകത്തിലെ വീക്ഷണം ഡാർവ്വിന്റേതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. മനുഷ്യസ്വഭാവത്തിലെ ഭൂരിഭാഗവും ജീവശാസ്ത്രപരമായ് നിർണ്ണയിക്കപ്പെട്ടതാണെന്ന ആശയത്തെ ലെവോൺടിൻ, പ്രസ്തുത പുസ്തകത്തിലൂടെ, ആക്രമിക്കുകയുണ്ടായി. ജനിതകപരമായ് നിശ്‌ചയിക്കപ്പെട്ടതെന്ന് നാം കരുതുന്ന മനുഷ്യസ്വഭാവഘടകങ്ങൾ, ലെവോൺടിനിന്റെ വാദമനുസരിച്ച്, വസ്തുനിഷ്ഠമല്ല; അവ തന്ത്രപരമായ് ഉപയോഗപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടി മെനഞ്ഞവയാണ് --- അധികാരവ്യവസ്ഥകളെ ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള  സംസ്കൃതിയുടെയും സമൂഹത്തിന്റെയും നിർമ്മിതികളാണ്. "സ്വവർഗ്ഗരതിക്ക് ജനിതകാടിസ്ഥാനമുണ്ടെന്നുള്ളതിന് അംഗീകൃതമായ തെളിവുകളൊന്നുമില്ല --- കെട്ടുകഥ മാത്രമാണത്,"ലെവോൺടിൻ എഴുതി. ജീവോൽപ്പത്തിയെ സംബന്ധിച്ച് ഡാർവ്വിൻ പൊതുവേ ശരിയായിരുന്നു --- മനുഷ്യസ്വത്വവികാസത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ അല്ല.   

ഇവയിൽ ഏതു സിദ്ധാന്തമാണ് ശരി? ചുരുങ്ങിയത് ഹാമറിനെ സബന്ധിച്ചെങ്കിലും, ലൈംഗിക അഭിവിന്യാസം വളരെയേറെ അടിസ്ഥാനപരമാകയാൽ, തീർത്തും സാംസ്കാരികപ്രേരണകൾകൊണ്ടു മാത്രം അതു നിർമ്മിക്കിക്കപ്പെടുകയില്ല. "എന്തുകൊണ്ടാണ് ലെവോൺടിൻ, പ്രബലനായൊരു ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞൻ, സ്വഭാവം പരമ്പരാഗതമായ് ആർജ്ജിക്കപ്പെടില്ലെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നത്?" ഹാമർ ആലോചനയിലായി. "സ്വഭാവത്തെ ജീനുകൾ സ്വാധീനിക്കുന്നില്ലെന്ന് പരീക്ഷണശാലയിൽ തെളിയിക്കാൻ പറ്റാത്തതുകൊണ്ട്, അതിനെതിരെ അദ്ദേഹമൊരു രാഷ്ട്രീയവാദം എഴുതിയാണോ? ഒരു പക്ഷേ, യഥാർത്ഥ ശാസ്ത്രത്തിന് ഇവിടെയൊരിടമുണ്ടായിരിക്കണം." ലൈംഗികവ്യവഹാരത്തിന്റെ ജനിതകശാസ്ത്രത്തെ സംബന്ധിച്ച ഒരതിവേഗതീവ്രപഠനത്തിന് ഹാമർ തുനിഞ്ഞിറങ്ങി. പര്യവേക്ഷണത്തിനായ് അദ്ദേഹം തന്റെ ലാബിലേക്ക് തിരിച്ചു. കഴിഞ്ഞകാലത്തു നിന്ന്, പക്ഷേ, പഠിക്കാൻ ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. 1966 മുതൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട ശാസ്ത്രമാസികകളുടെ വിവരശേഖരത്തിൽ, "സ്വവർഗ്ഗരതി", "ജീൻ' എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ലേഖനങ്ങൾ പരതിയപ്പോൾ  ഹാമറിന് കിട്ടിയത് 14 എണ്ണമായിരുന്നു. അതിനു വിരുദ്ധമായ്, മെറ്റാലോതയോനിനു വേണ്ടി തിരഞ്ഞപ്പോൾ കിട്ടിയതോ, 654ഉം. 

എങ്കിലും, ശാസ്ത്രസാഹിത്യത്തിൽ പാതിമറഞ്ഞിരുന്ന, പ്രലോഭനീയമായ, ചില സൂചനകൾ ഹാമറിന് ലഭിച്ചു; 1980കളിൽ, ഒരു മനഃശാസ്ത്രപ്രഫസർ, ജെ. മൈക്കേൽ ബെയ്‌ലി, ഇരട്ടകളെ നിരീക്ഷിക്കുന്ന ഒരു പരീക്ഷണത്തിലൂടെ, ലൈംഗിക അഭിവിന്യാസത്തിന്റെ ജനിതകശാസ്ത്രം പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ബെയ്‌ലിയുടെ സമ്പ്രദായം ചിരസമ്മതമായ ഒന്നായിരുന്നു: ലൈംഗിമായ ആഭിമുഖ്യം ഭാഗികമായെങ്കിലും പരമ്പരാഗതമെങ്കിൽ, നല്ലൊരു ശതമാനം സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളിൽ, അങ്ങനെയല്ലാത്ത ഇരട്ടകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്‍തമായി, രണ്ടു പേരും 'ഗേ' ആയിരിക്കേണ്ടതാണ്. 'ഗേ മാസികകളിലും പത്രങ്ങളിലും തന്ത്രപരമായ് പരസ്യം ചെയ്യുക വഴി, ബെയ്‌ലി 110 ആൺ ഇരട്ടകളെ തെരഞ്ഞെടുത്തു. ഈ ജോഡികളിലെ ഒന്നെങ്കിലും ഗേ ആയിരുന്നു (ഇന്നിത് പ്രയാസമുള്ളതാണെന്ന് തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ, 1978ൽ ഈ പരീക്ഷണം നടത്തുന്നത് സങ്കൽപ്പിക്കുക. അക്കാലത്ത്, ആണുങ്ങൾ അങ്ങനെ പരസ്യമായ് വെളിപ്പെട്ടിരുന്നില്ല; സ്വവർഗ്ഗസംഭോഗം ചില സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ശിക്ഷ കിട്ടുന്ന കുറ്റവുമായിരുന്നു). 

ഇരട്ടകൾക്കിടയിൽ ബെയ്‌ലി സ്വവർഗ്ഗാഭിമുഖ്യത്തിനുള്ള ഐക്യം തിരഞ്ഞു. ഫലം അമ്പരപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. സർവ്വസമാനഇരട്ടകളുടെ 56 ജോഡികളിലെ  52 ശതമാനത്തിൽ രണ്ടിരട്ടകളും ഗേ ആയിരുന്നു(2). സർവ്വസമാനല്ലാത്ത 54 ജോഡി ഇരട്ടകളിലെ, രണ്ടു പേരും ഗേ ആയിരുന്നത് 22 ശതമാനമായിരുന്നു. സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളിലെ തോതു വച്ചു നോക്കുമ്പോൾ, ഈ അനുപാതം കുറവാണെങ്കിലും, സാമാന്യജനത്തിൽ കണ്ടു വരുന്ന പത്തു ശതമാനം സ്വവർഗ്ഗപ്രേമികളേക്കാൾ ഇത് തുലോം കൂടുതലാണ്. 

(2) ഗർഭപാത്രപരിസ്ഥിതിയും, ഗർഭകാലവികകാസവേളയിലെ സ്വാധീനങ്ങളും ഒന്നാകുന്നതാകാം ഈ യോജിപ്പിനു കാരണം. പക്ഷേ, ഇതേ പരിതഃസ്ഥിതികളിലുടലെടുക്കുന്ന, സർവ്വസമാനരല്ലാത്ത ഇരട്ടകളിൽ ഈ ഐക്യത്തിന്റെ തോത് കുറവാണെന്നത് അത്തരം വാദങ്ങൾക്കെതിരാണ്. സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ഈ ഐക്യത്തിന്റെ തോത്, സ്വവർഗ്ഗപ്രേമികളായ സഹോദരരിലുള്ളതിനേക്കാൾ കുറവാണെന്നത്, (സർവ്വസമാന ഇരട്ടകളിലേതിനേക്കാൾ കുറവാണിതെങ്കിലും) സംഗതി ജനിതകപരമാണെന്ന വാദത്തിന് ആക്കം കൂട്ടുന്നു. ലൈംഗികാഭിമുഖ്യം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് പരിസ്ഥിതിപരവും ജനിതകപരവുമായ ഘടകങ്ങളുടെ ഒരു മിശ്രണമാണെന്ന് ഭാവിപഠനങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തിയേക്കാം; പക്ഷേ, ജീനുകളാണ് പ്രധാന ഘടകങ്ങളെന്നത് നിലനിൽക്കാനാണ് സാദ്ധ്യത. 

   

ജീൻ 29 [6]

 അത്ര അസാധാരണമായ കാര്യമൊന്നുമായിരുന്നില്ലാ ഡേവിഡ് റെയ്മറിന്റേത്. 1970കൾക്കും '80കൾക്കും മദ്ധ്യേ, ഇത്തരം മറ്റു ലൈംഗിക പുനർനിയോഗങ്ങൾ ( മാനസികവും സാമൂഹികവുമായ പരുവപ്പെടുത്തലിലൂടെ ക്രോമസോം പ്രകാരം ആൺകുട്ടികളായവരെ പെൺകുട്ടികളാക്കി മാറ്റാനുള്ള ശ്രമം) വർണ്ണിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അവയിലോരോന്നും സംഘർഷഭരിതവും, സംഘർഷം ഉളവാക്കുന്നതുമാണ്. അവയിൽ ചിലതിലൊക്കെ ലിംഗത്വപരമായ ഡിസ്‌ഫോറിയ(6), ഡേവിഡിന്റെ കാര്യത്തിലുണ്ടായിരുന്നത്ര തീവ്രമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും, ഇരകളായ സ്ത്രീ/പുരുഷന്മാരെ ആകുലതയും, കോപവും, അസംതൃപ്തിയും, അസ്വസ്ഥതയും, ദിശാബോധമില്ലായ്മയും, പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നതുവരെ, കൂടെക്കൂടെ വേട്ടയാടിയിരുന്നു. വളരെ പ്രസക്തമായൊരു സംഭവം ഉദാഹരിക്കാം. ഒരു സ്ത്രീ (അവരെ C എന്നു വിളിക്കാം) മിനസോട്ടയിലെ റോച്ചെസ്റ്ററിലുള്ള ഒരു സൈക്കയാട്രിസ്റ്റിനെ കാണാനെത്തി. തൊങ്ങലുകൾ വച്ചുപിടിപ്പിച്ച, പൂക്കളുള്ള ബ്ലൗസും, പശുത്തോലുകൊണ്ടുള്ള പരുപരുക്കൻ ജാക്കറ്റും ധരിച്ചാണ് ആ സ്ത്രീ വന്നത്. "തുകലും നാടകളും ചേർന്ന രൂപം"  എന്നാണ് അവൾ തന്നെത്തന്നെ വിശേഷിപ്പിച്ചത്. തന്റെ ദ്വന്ദാവസ്ഥയിലെ പലതിനെച്ചൊല്ലിയും അവൾക്ക് അസ്വസ്ഥതകളില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ, "അടിസ്ഥാനപരമായ് താനൊരു സ്ത്രീ" ആണെന്നതിനോട് പൊരുത്തപ്പെടാൻ  അവൾക്കു വിഷമമുണ്ടായിരുന്നു.  1940കളിലാണ് അവളുടെ ജനനം. വളർത്തപ്പെട്ടത് പെൺകുട്ടിയായിട്ടാണ്. സ്‌കൂളിൽ താനൊരു മരംകേറ്റക്കാരിയായിരുന്നുവെന്ന് അവൾ ഓർക്കുന്നുണ്ട്. ശാരീരികമായ് താനൊരു ആണാണെന്ന ചിന്ത ഒരിക്കലും അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, ആണുങ്ങളുമായ് ഒരു ബന്ധുത്വമുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിരുന്നു ("ഒരു പുരുഷന്റെ തലച്ചോറാണെനിക്കുള്ളതെന്ന് എനിക്കു തോന്നാറുണ്ട്"). പ്രായം ഇരുപതുകളിലെത്തിയപ്പോൾ, അവൾ ഒരു പുരുഷനെ വിവാഹം കഴിച്ചു;  അവനൊപ്പം താമസിച്ചു --- മറ്റൊരു സ്ത്രീയും ഭർത്താവും അവളും ഉൾപ്പെട്ട ഒരു പ്രണയത്രയം യാദൃച്ഛികമായ് ഉണ്ടാകുന്നതു വരെ. അതവളിൽ സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ചുള്ള വന്യസ്വപ്നങ്ങളുടെ സുഫ്‍രണങ്ങൾ ഉണർത്തി. അവളുടെ ഭർത്താവ് അപരയായ സ്ത്രീയെ വിവാഹം കഴിച്ചപ്പോൾ, C അവനെ വിട്ടു; നിരവധി സ്വവർഗ്ഗ (ലെസ്ബിയൻ) ബന്ധങ്ങളിലേർപ്പെട്ടു. അവൾ ഒരു പള്ളിയിൽ ചേർന്നു; അവിടെ, പരിപോഷകമായ ഒരു ആത്മീയ സമുദായം കണ്ടെത്തി. പക്ഷേ, പള്ളിയിലെ അച്ചൻ അവളെ, സ്വവർഗ്ഗരതിയുടെ പേരിൽ, ആക്ഷേപിച്ചു; "നേർവഴിക്ക് വരാൻ" ചികിത്സ തേടണമെന്ന് ഉപദേശിച്ചു.   

നാൽപ്പത്തിയെട്ടാമത്തെ വയസ്സിൽ, കുറ്റബോധവും ഭയവും പ്രേരിപ്പിക്കുകയാൽ, അവൾ ഒടുവിൽ മാനസിക ചികിത്സ തേടി. വൈദ്യപരിശോധനാവേളയിൽ, അവളുടെ കോശങ്ങളെ ക്രോമസോം പരിശോധനക്കയച്ചു. അവളുടെ കോശങ്ങളിലുണ്ടായിരുന്നത് XY ക്രോമസോമുകളായിരുന്നു. ജനിതകാത്മകമായ് പറയുകയാണെങ്കിൽ, C ആണായിരുന്നു. ക്രോമസോം പ്രകാരം ആണായിരുന്നുവെങ്കിലും, താൻ ജനിച്ചത് അസ്പഷ്ടവും അവികസിതവുമായ ജനനേന്ദ്രിയത്തോടെയായിരുന്നുവെന്ന് അവൾ പിന്നീട് മനസ്സിലാക്കി. അവളെ പെണ്ണാക്കുന്നതിനുവേണ്ടി അവളുടെ അമ്മ ഒരു പുനർനിർമ്മാണ ശസ്ത്രക്രിയക്ക് സമ്മതിച്ചതാണ്. ആറു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ അവളുടെ ലൈംഗിക പുനർനിയോഗം ആരംഭിച്ചു.  പ്രായപൂർത്തിയായപ്പോൾ, അവൾക്ക്, "ഹോർമോൺ അസന്തുലിതാവസ്ഥ" നീക്കാനെന്ന നാട്യേന, ഹോർമോണുകൾ നൽകി. ബാല്യത്തിലോ, കൗമാരത്തിലോ തന്റെ ലിംഗസ്വത്വത്തെക്കുറിച്ച് Cക്ക് സംശയത്തിന്റെ ഒരു പൊടിപോലുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

ജനിതകവും ലിംഗത്വവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച് കരുതലോടെ ചിന്തിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചാണ് C യുടെ സംഭവം ഉദാഹരിക്കുന്നത്. ഡേവിഡ് റെയ്മറിന്റേതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ് C യുടെ സംഗതി. ലിംഗത്വസംബന്ധമായ തന്റെ ധർമ്മത്തെക്കുറിച്ച് അവൾക്ക് ആശയക്കുഴപ്പമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പൊതുസ്ഥലങ്ങളിൽ അവൾ പെണ്ണുടുപ്പുകൾ ധരിച്ചു; ഒരു പുരുഷനുമൊത്താണ് വിവാഹജീവിതം നിലനിർത്തിയത് (തൽക്കാലത്തേക്കാണെങ്കിലും); നാല്പത്തിയെട്ടാം വയസ്സു വരെ, സാംസ്കാരികവും സാമൂഹികവുമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾക്കനുസൃതമായാണ് ഒരു സ്ത്രീയെന്ന നിലയിൽ വർത്തിച്ചു പോന്നത്. എങ്കിലും, തന്റെ ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് കുറ്റബോധമുണ്ടായിട്ടുകൂടി, അവളുടെ സ്വത്വത്തിന്റെ നിർണ്ണായകമായ വശങ്ങൾ (ബന്ധുത്വം, മനോരാജ്യം, കാമന, പ്രണയാവേഗം) ആണത്വവുമായി കെട്ടുപിണഞ്ഞു നിന്നു. സാമൂഹികമായ പ്രവൃത്തികളിലൂടെയും അനുകരണങ്ങളിലൂടെയും താൻ ആർജ്ജിച്ച ലിംഗത്വത്തിന്റെ പ്രധാനലക്ഷണങ്ങളെല്ലാം പഠിക്കാൻ Cക്ക് കഴിഞ്ഞുവെന്നത് ശരിയാണ്. പക്ഷേ, തന്റെ ജനിതകസ്വത്വത്തിന്റെ മാനസിക-ലൈംഗിക ചോദനകൾ മറക്കാൻ അവൾക്കു കഴിഞ്ഞില്ല. 

ജനന സമയത്ത് ജനനേന്ദ്രിയം ഘടനാപരമായ് അവികസിതമായതിനാൽ, സ്ത്രീ ലിംഗത്വം നൽകപ്പെട്ട, എന്നാൽ "ജനിതകമായ് ആണുങ്ങളായ"വരെ (അതായത്, XY ക്രോമസോമുകളോടെ ജനിച്ച കുട്ടികളെ) ക്കുറിച്ചുള്ള ദീർഘമായൊരു പഠനത്തിലൂടെ, 2005ൽ, കൊളംബിയാ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഒരു സംഘം ഗവേഷകർ ഇത്തരം കേസുകൾ സ്ഥിരീകരിച്ചു.  ചില കേസുകളൊന്നും റെയ്‌മറുടേയോ, Cയുടേയോ അത്ര വേദനാജനകമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും, സ്ത്രീലിംഗത്വം ചുമത്തപ്പെട്ട ഭൂരിഭാഗം ആണുങ്ങളും, ബാല്യകാലത്തിൽ തങ്ങൾക്ക് മിതമായതു മുതൽ തീവ്രമായതു വരെയുള്ള ലിംഗത്വസംബന്ധിയായ ഡിസ്‌ഫോറിയ അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞു. പലർക്കും ഉൽക്കണ്ഠാരോഗമുണ്ടായി; വിഷാദരോഗം പിടിപെട്ടു; ആശയകുഴപ്പങ്ങളുണ്ടായി. പലരും കൗമാരത്തിൽ, അല്ലെങ്കിൽ യൗവ്വനത്തിൽ, ആൺലിംഗത്വത്തിലേക്ക് സ്വേച്ഛയാ തിരിച്ചു പോന്നു. അവ്യക്തമായ ജനനേന്ദ്രിയത്തോടെ പിറന്ന,  "ജനിതകപരമായ് ആണുങ്ങളായവർ, ആൺകുട്ടികളായ്, പെൺകുട്ടികളായല്ല, വളർത്തപ്പെട്ടപ്പോൾ, അവരിലൊരാൾക്കും ലിംഗത്വപരമായ ഡിസ്‌ഫോറിയയുള്ളതായോ, യൗവ്വനത്തിൽ അവർ ലിംഗത്വം മാറിയതായോ പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടില്ലാ എന്നതാണ് ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായത്.  

ഈ കേസു റിപ്പോർട്ടുകൾ കൊണ്ട് ഒരു കാര്യത്തിൽ തീരുമാനമായി (ചിലർക്കിടയിൽ അതങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും): പരിശീലനങ്ങളോ, സൂചനകളോ, പെരുമാറ്റശക്തീകരണമോ, സാമൂഹികവൃത്തികളോ, സാംസ്കാരിക ഇടപെടലുകളോ കൊണ്ട് ലിംഗത്വത്തെ സൃഷ്ടിക്കാനോ, അല്ലെങ്കിൽ കാര്യപരിപാടികളിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കുവാനോ പൂർണ്ണമായും, എന്തിന്, സാരമായ രീതിയിൽപ്പോലും സാദ്ധ്യമല്ല. ലൈംഗിക വ്യക്തിത്വവും, ലിംഗസ്വത്വവും രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ ജീനുകളാണ്, മറ്റേത് ഘടകങ്ങളേക്കാളും, പരാമപ്രധാനമെന്ന് ഇന്ന് വളരെ വ്യക്തമായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് --- ചില പരിമിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ, സാംസ്‌കാരികവും, സാമൂഹികവും, ഹോർമോൺ സംബന്ധമായതുമായ കാര്യപരിപാടികളിലൂടെ ലിംഗത്വത്തിന്റെ ചില ലക്ഷണങ്ങൾ പിടിച്ചെടുക്കാമെങ്കിൽക്കൂടി. ഹോർമോണുകളും, അന്തിമമായി, ജീനുകളുടെ പരോക്ഷമോ പ്രത്യക്ഷമോ ആയ ഉൽപ്പന്നങ്ങളാണ്. അതിനാൽ, കേവലം പെരുമാറ്റ ചികിത്സകൊണ്ടും സാംസ്കാരികശക്തീകരണത്താലും ലിംഗത്വത്തെ പുനഃസൃഷ്ടിക്കാമെന്നത് വ്യാമോഹമാണ്. വാസ്തവം പറഞ്ഞാൽ, വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിൽ ഇന്ന് വർദ്ധിച്ചു വരുന്ന ഒരു സമ്മതാഭിപ്രായമുണ്ട്: അത്യപൂർവ്വം കേസുകളൊഴിച്ചാൽ, കുട്ടികൾക്കു മേൽ, ശരീരഘടനാസംബന്ധിയായ് അവരിൽ എന്തു വൈജാത്യവും വ്യതിയാനവുമുണ്ടെങ്കിലും, ആരോപിക്കേണ്ടത് അവരുടെ ക്രോമസോമിലെ (ജനിതക) ലിംഗമാണ്; അവർക്കു, വേണമെങ്കിൽ, അതു ജീവിതത്തിൽ പിന്നീട് മാറ്റാവുന്നതാണ്. ഇതെഴുതുന്നതു വരെ, ഈ കുട്ടികളിലാരും അവരുടെ ജനിതക ലിംഗം ഇതേവരെ മാറ്റിയിട്ടില്ല. 

*

ഒരേയൊരു ജനിതക സ്വിച്ചാണ് മനുഷ്യസ്വത്വത്തിന്റെ അതിഗാഢമായ ദ്വന്ദങ്ങളിലൊന്നിനെ ഭരിക്കുന്നതെന്ന ഈ ആശയത്തെ, മനുഷ്യരുടെ ലിംഗസ്വത്വം വിടവുകളില്ലാത്ത ഒരു വർണ്ണരാജിയിട്ടാണ് യഥാർത്ഥ ലോകത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതെന്ന വസ്തുതയുമായ് എങ്ങനെ സമരസപ്പെടുത്താൻ കഴിയും? വേറിട്ടു നിലകൊള്ളുന്ന കറുപ്പും വെളുപ്പുമായ അർദ്ധചന്ദ്രന്മാരായിട്ടല്ലാ (7), ആയിരമായിരം ധൂസരമായ നിറങ്ങളിലാണ് ലിംഗത്വം ഉള്ളതെന്ന് മിക്കവാറും എല്ലാ സംസ്കൃതികളും അംഗീകരിച്ചതാണ്. സ്ത്രീവിദ്വേഷത്തിന്റെ പേരിൽ കീർത്തി നേടിയ ഓസ്ട്രിയയിലെ തത്ത്വചിന്തകൻ ഓട്ടോ വെയ്‌നിംഗർ പോലും ഇക്കാര്യം സമ്മതിക്കുന്നു: "എല്ലാ സ്ത്രീകളും എല്ലാ പുരുഷന്മാരും അന്യോന്യം കർക്കശമായ്  വേർതിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുവെന്നത് ശരിയായ സംഗതിയാണോ? ലോഹങ്ങൾക്കും അലോഹങ്ങൾക്കുമിടയിൽ അവസ്ഥാന്തര രൂപങ്ങളുണ്ട്;  അതുപോലെ, രാസസംയുക്തങ്ങൾക്കും മൂലകങ്ങൾക്കുമിടയിലുണ്ട്; ജന്തുക്കൾക്കും സസ്യങ്ങൾക്കുമിടയിലുണ്ട്; ക്രിപ്റ്റോഗാമുകൾക്കും ഫാനെറോഗാമുകൾ(8)ക്കുമിടയിലുമുണ്ട്; സസ്തനികൾക്കും പക്ഷികൾക്കുമിടയിലുമുണ്ട്. ഒരു വശത്തുള്ളതെല്ലാം പുല്ലിംഗവും, മറുവശത്തുള്ളതെല്ലാം സ്ത്രീലിംഗവും എന്ന തരത്തിലുള്ള വ്യതിരിക്തമായ ഒരു വിഭജനരേഖ പ്രകൃതിയിൽ കണ്ടെത്തുക ഒരു അസാദ്ധ്യതയാണെന്ന്, ഇതിനാൽ, പറഞ്ഞറിയിക്കേണ്ടതില്ല."  

ജനിതകപരമായി, പക്ഷേ, യാതൊരു വൈരുദ്ധ്യവും നിലവിലില്ല. പെരുമാറ്റത്തിന്റെയും, സ്വത്വത്തിന്റെയും, ശരീരധർമ്മത്തിന്റെയും അവിരാമമായ രേഖയുമായി പരിപൂർണ്ണ സാമഞ്ജസ്യത്തിലാണ് ജീനുകളിലെ മഹാ നിയന്ത്രകരും അവയുടെ ശ്രേണീ സംവിധാനവും. നിഷ്ക്രിയം/സക്രിയം എന്ന രീതിയിൽ SRY ജീൻ ലിംഗനിർണ്ണയത്തെ നിയന്ത്രിക്കുവെന്നതിൽ സംശയമില്ല. SRY സക്രിയമായാൽ, ശരീരഘടനയിലും ധർമ്മത്തിലും ജീവി ആണാകുന്നു; അത് നിഷ്ക്രിയമായാൽ ജീവി ശരീരഘടനാപരമായും ശരീരധർമ്മങ്ങളിലും പെണ്ണാകുന്നു.   

എന്നാൽ, ലിംഗത്വവും, ലിംഗസ്വത്വവും സാദ്ധ്യമാക്കുന്നതിന് SRYക്ക് മറ്റു നിരവധി ലക്ഷ്യങ്ങളെ സ്വാധീനിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അവയെ സജീവവും നിർജ്ജീവവുമാക്കണം; ചില ജീനുകളെ സക്രിയമാക്കണം; ചിലവയെ ദമനം ചെയ്യണം. ഒരാളിൽനിന്ന് മറ്റൊരാളിലേക്ക് വടി കൈമാറിക്കൊണ്ടുള്ള ഒരോട്ടമത്സരം പോലെയാണിത്. ലിംഗത്വം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഈ ജീനുകൾ, അവയുടെ അവസരം വരുമ്പോൾ, വ്യക്തിയിൽ നിന്നും, പരിസ്ഥിതിയിൽ നിന്നുമുള്ള സന്ദേശങ്ങൾ (ഹോർമോണുകൾ, പെരുമാറ്റങ്ങൾ, സ്വാധീനങ്ങൾ, സാമൂഹിക വൃത്തികൾ, സാംസ്കാരികമായ നിർദ്ദിഷ്ട ജോലികൾ, ഓർമ്മകൾ) സമന്വയിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ലിംഗത്വം എന്നു നാം വിളിക്കുന്നത്, അപ്പോൾ, വിശദമായൊരു ജനിതക-വികാസ നിർഝരിയാണ്. ആ ശ്രേണിയുടെ ഏറ്റവും മുകളിൽ SRY ഇരിക്കുന്നു; അതിനു കീഴിൽ പരിവർത്തകർ, സംയോജകർ, പ്രേരകന്മാർ, വിവർത്തകർ എന്നിവരും. ഈ ജനിതക-വികാസ നിർഝരിയാണ് ലിംഗത്വം വ്യക്തപ്പെടുത്തുന്നത്. മുമ്പത്തെ ഒരുപമയിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയാൽ, ലിംഗത്വം വ്യക്തമാക്കുന്ന പാചകചേരുവക്കുറിപ്പിലെ ഒറ്റ വരികളാണ് ജീനുകൾ. അതിലാദ്യത്തെ വരിയാണ് SRY. "നാലു കപ്പു മാവെടുത്തു കൊണ്ട് തുടങ്ങുക," എന്നു പറയുന്നതു പോലെ. മാവുകൊണ്ടു തുടങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ, കേക്കുണ്ടാക്കാൻ പറ്റില്ല.  ആ ആദ്യ വരിയിൽ നിന്നാണ്  അനന്തമായ വ്യതിയാനങ്ങൾ ഉരുത്തിരിഞ്ഞു പടരുന്നത്   --- ഫ്രഞ്ചു ബേക്കറിയിലെ മൊരിഞ്ഞ റൊട്ടി മുതൽ ചൈനാട്ടൗണിലെ, ചന്ദ്രോത്സവത്തിന് തിന്നുന്ന, മുട്ടനിറഞ്ഞ കേക്കു വരെ.  

*

ഈ ജനിതക-വികാസ നിർഝരിക്കുള്ള പ്രബലമായ തെളിവാണ് ഭിന്നലിംഗ(വ്യക്തി)ത്വം. ശരീരഘടനയും ധർമ്മവും നോക്കിയാൽ, ലിംഗരൂപം തീർത്തും ദ്വിവിധമാണ്. ഒരേയൊരു ജീനാണ് ലിംഗ രൂപം നിർണ്ണയിക്കുന്നത്. തദ്‌ഫലമായി, ആണിനും പെണ്ണിനുമിടയിൽ നാം കാണുന്ന ഘടനാപരവും, ധർമ്മപരമായുമുള്ള തെളിവാർന്ന ദ്വിരൂപങ്ങൾ  സംജാതമാകുന്നു. എന്നാൽ, ലിംഗ(വ്യക്തി)ത്വവും, ലിംഗ സ്വത്വവും ദ്വിവിധമേയല്ല. SRYഓടുള്ള (അല്ലെങ്കിൽ, ഏതെങ്കിലും ആൺഹോർമോണിനോടോ, സൂചനയോടോ ഉള്ള) മസ്തിഷ്കത്തിന്റെ പ്രതികരണം നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു ജീനിനെ (അത്, TGY എന്നിരിക്കട്ടെ) സങ്കൽപ്പിക്കുക. TGYജീനിന്റെ, മസ്തിഷ്കത്തിനു മേലുള്ള SRYയുടെ സ്വാധീനത്തെ നന്നായ് ചെറുക്കുന്ന, ഒരു വകഭേദം ചിലപ്പോൾ ഒരു കുട്ടി പരമ്പരാഗതമായി ആർജ്ജിച്ചുവെന്നു വരാം. അതിൻഫലമായി, കുട്ടിയുടെ ശരീരം ആണിന്റേതായിരിക്കും; പക്ഷേ, അവന്റെ മസ്തിഷ്കത്തിന് ആ ആൺസൂചന വായിക്കാനോ, മനസ്സിലാക്കാനോ കഴിയില്ല. അത്തരമൊരു മസ്തിഷ്കം അതിനെ സ്വയം, മാനസികമായി, പെണ്ണാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയേക്കും; അല്ലെങ്കിൽ, താൻ ആണുമല്ല, പെണ്ണുമല്ലായെന്ന് കരുത്തിയേക്കും; അതുമല്ലെങ്കിൽ, മൂന്നമതൊരു ലിംഗത്തിൽപെട്ടതാണെന്ന് സങ്കൽപ്പിച്ചേക്കും. 

ഈ വക സ്ത്രീപുരുഷന്മാർക്ക് സ്വത്വത്തിന്റേതായ  ഒരു തരം സ്വയർ ലക്ഷണമാണുള്ളത്.  അവരുടെ ക്രോമസോം ലിംഗത്വവും, ശരീരഘടനാലിംഗത്വവും ആൺ (അല്ലെങ്കിൽ, പെൺ) ലിംഗത്വമാണ്. എന്നാൽ, അവരുടെ ക്രോമസോമിന്റെ/ ശരീരഘടനയുടെ അവസ്ഥ അതിനു സമാനമായൊരു സൂചന തലച്ചോറിൽ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്നില്ല.  എലികളിൽ, പെൺഭ്രൂണത്തിന്റെ മസ്തിഷ്കത്തിലെ ഒരു ജീൻ മാറ്റുക വഴി,  അത്തരമൊരവസ്ഥ സംജാതമാക്കാൻ കഴിയുമെന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഭ്രൂണത്തെ, തലച്ചോറിലേക്ക് "സ്ത്രീത്വം" സൂചിപ്പിക്കുന്നത് തടയുന്ന മരുന്നിന് വിധേയമാക്കിയാലും ഈ അവസ്ഥയുണ്ടാകും. ഇങ്ങനെ മാറ്റം വരുത്തിയ ജീനോടു കൂടിയ, അല്ലെങ്കിൽ അത്തരം മരുന്നു നൽകപ്പെട്ട, പെൺചുണ്ടെലികൾക്ക് "പെണ്ണത്വ"ത്തിന്റേതായ എല്ലാ ശാരീരികഘടനാ ലക്ഷണങ്ങളും, സ്ത്രീശരീരധർമ്മസംബന്ധിയായ ലക്ഷണങ്ങളും ഉണ്ടായി . പക്ഷേ, അവയുടെ പ്രവൃത്തികളെല്ലാം, പെണ്ണുമായ്‌ സംഭോഗത്തിലേർപ്പെടുന്നതടക്കം,  ആൺചുണ്ടെലികളുടേതായിരുന്നു. ഈ ജീവികൾ ശരീരം കൊണ്ട് പെണ്ണും, എന്നാൽ, പെരുമാറ്റത്തിൽ ആണുമാണ്. 

*   

ജീനുകളും പരിതഃസ്ഥിതികളും തമ്മിൽ പൊതുവായ  ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സുപ്രധാനമായൊരു തത്ത്വത്തെയാണ് ഈ ജനിതകനിർഝരിയുടെ ശ്രേണീസംവിധാനം ഉദാഹരിക്കുന്നത്. അന്തമില്ലാത്ത ചർച്ചയാണ് കൊണ്ടുപിടിച്ച് നടക്കുന്നത്: പ്രകൃതിയോ, പരിപാലനമോ? ജീനുകളോ, ചുറ്റുപാടുകളോ? കടുത്ത ശത്രുതയോടെയുള്ള ഈ യുദ്ധം ദീർഘകാലമായ് നീണ്ടു പോവുകയാൽ, ഇരുവശങ്ങളും കീഴടങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്.  സ്വത്വത്തെ  നിർണ്ണയിക്കുന്നത് പ്രകൃതിയും പരിപോഷണവും കൂടിയാണെന്നാണ് അവരിപ്പോൾ നമ്മോട് പറയുന്നത്; ജീനുകളും പരിസ്ഥിതിയും കൂടി; ആന്തരിക സന്ദേശങ്ങളും ബാഹ്യസന്ദേശങ്ങളും കൂടി. പക്ഷേ, ഇതും ഒരസംബന്ധമാണ് --- വിഡ്ഢികൾക്കിടയിലെ ഒരു സമാധാന സന്ധി.  ലിംഗസ്വത്വത്തെ നിശ്ചയിക്കുന്ന ജീനുകൾ ശ്രേണിയായിട്ടാണ് സംഘടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതെങ്കിൽ, --- ഏറ്റവും മുകളിൽ SRYയും, അതിനു കീഴെ സന്ദേശങ്ങളുടെ ആയിരക്കണക്കിനു കൊച്ചരുവികളുമായിട്ടാണ് സംവിധാനമെങ്കിൽ --- പ്രകൃതിയാണോ, പരിപോഷണമാണോ പ്രബലമായിരിക്കുന്നതെന്ന കാര്യം തീർത്തും ഉറപ്പിക്കാൻ പറ്റുന്നതല്ല. അതാ സംവിധാനത്തിന്റെ പരിശോധിക്കാൻ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന തട്ടേതാണെന്നതിനെയാണ് ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നത്. 

ഈ നിർഝരിയുടെ മുകളറ്റത്ത് പ്രകൃതിയാണ് ശക്തമായും, ഏകപക്ഷീയമായും പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. അവിടെ ലിംഗത്വം വളരെ ലളിതമാണ് --- ഒരു വിദഗ്ദ്ധ ജീൻ, അവിടെ, നിഷ്ക്രിയവും സക്രിയവുമാകുന്നു. ആ സ്വിച്ചിനെ നമുക്ക് തിരിക്കാനും മറിക്കാനും കഴിഞ്ഞാൽ --- ജനിതകപരമായോ, ഔഷധം വഴിയോ --- ആണുങ്ങളുടെയും പെണ്ണുങ്ങളുടെയും ഉൽപ്പാദനത്തെ നമുക്ക് നിയന്ത്രിക്കാം. ആ മനുഷ്യർ  പൂർണ്ണമായ ആൺ/പെൺ സ്വത്വത്തോടെ ആവിർഭവിക്കും; അവരുടെ ശരീരത്തിലെ ഭൂരിഭാഗവും പൂർണ്ണമായിരിക്കും. എന്നാൽ, ഈ വ്യവസ്ഥയുടെ അടിഭാഗത്ത് തീർത്തും ജനിതകപരമായൊരു വീക്ഷണത്തിന് പ്രസക്തിയില്ല; അത്,  ലിംഗത്വത്തെയോ, ലിംഗസ്വത്വത്തെയോ സംബന്ധിച്ച സവിശേഷമായൊരു വികസിത ധാരണ നമുക്കു തരുന്നില്ല. ഇവിടെ, സന്ദേശങ്ങൾ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പ്രവഹിക്കുന്ന ഈ അഴിമുഖസമതലത്തിൽ, ചരിത്രവും സമൂഹവും, സംസ്കാരവും ജനിതകവുമായ് തിരകളെപ്പോലെ കൂട്ടിയിടിക്കുകയാണ്. ചില തിരകൾ പരസ്പരം കൂട്ടിമുട്ടി ഇല്ലാതാകുന്നു; മറ്റു ചിലവ പരസ്പരം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. ഒരു ശക്തിയും ഒറ്റക്ക് അത്ര പ്രബലമല്ല --- പക്ഷേ, ഒന്നിച്ചുള്ള അവയുടെ ശക്തി, ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വത്വമെന്ന് നാം വിളിക്കുന്ന, സവിശേഷവും തിരയിളകുന്നതുമായ ദൃശ്യത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.  

   

 

(6) dysphoria: ജീവിതത്തോട് പൊതുവായുള്ള അസ്വസ്ഥത, അല്ലെങ്കിൽ അസംതൃപ്തി.

(7) യിൻ-യാങ് (ആൺ-പെൺ ) ചൈനീസ്  പ്രതീകം. 

(8) cryptogam: വിത്തില്ലാത്ത, ആൽഗ പോലുള്ള ചെടികൾ; phanerogam: വിത്തുള്ള ചെടികൾ 

ജീൻ 29 [5]

 *

ലൈംഗിക വ്യവസ്ഥ , സെക്സ്, മൊത്തം അങ്ങെനെയെങ്കിൽ വെറും ഒരേയൊരു ജീൻ മാത്രമാണോ? സ്വയർ രോഗമുള്ള സ്ത്രീകളുടെ എല്ലാ ശരീരകോശങ്ങളിലും ആൺ ക്രോമസോമുകളാണുള്ളത്. എന്നാൽ, ആണത്വനിർണ്ണയജീൻ ഉൾപ്പരിവർത്തനത്താൽ നിഷ്ക്രിയമായതിനാൽ, Y ക്രോമസോം, അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ, വരിയുടക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു[ഇപ്പറയുന്നത്, നിന്ദ്യമായ അർത്ഥത്തിലല്ല; തീർത്തും ജീവശാസ്ത്രപരമായ അർത്ഥത്തിലാണ്). സ്വയർ ലക്ഷണമുള്ള സ്ത്രീകളുടെ കോശങ്ങളിൽ Y ക്രോമസോമിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യമുള്ളതു കൊണ്ട്, സ്ത്രീശരീരഘടനാവികാസത്തിൽ ചിലത്  തടസ്സപ്പെടുന്നുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചു പറഞ്ഞാൽ, മുലകൾ ശരിയായി രൂപപ്പെടുന്നില്ല; അണ്ഡാശയങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനം അസ്വാഭാവികമാണ്; അതിനാൽ, ഈസ്ട്രജന്റെ അളവ് കുറവുമാണ്. ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും, ശാരീരിക ധർമ്മങ്ങളിൽ അവർക്ക് യാതൊരു ഭംഗവുമില്ല. സ്ത്രീശരീരഘടനയിലെ മിക്കതും തീർത്തും കുറ്റമറ്റ രീതിയിൽ വികസിച്ചിരിക്കുന്നതും കാണാം: യോനിക്കും, യോനീമുഖത്തിനും പിഴവുകളൊന്നുമില്ല; മൂത്രവാഹിനികളെ അവയോട് ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്, നൂറു ശതമാനവും, ശരിയായ രീതിയിലാണ്. വിസ്മയകരമായൊരു സംഗതി, സ്വയർ രോഗമുള്ള സ്ത്രീകളുടെ ലിംഗസ്വത്വത്തിലും യാതൊരു കുഴപ്പവുമില്ലെന്നതാണ്: ഒരു ജീൻ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നിഷ്ക്രിയമാകുന്നതോടെ, അവർ സ്ത്രീകൾ "ആയിത്തീരുക"യാണ്. മുതിർന്നവരിൽ ദ്വിതീയ ലൈംഗിക ലക്ഷണങ്ങൾ വികസിക്കാൻ ഈസ്ട്രജൻ ആവശ്യമാണെന്നത് ശരി തന്നെ; ശരീരപരമായ ചില വശങ്ങൾ ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനും ഈസ്ട്രജൻ വേണം. പക്ഷേ , സ്വയർ ലക്ഷണമുള്ള സ്ത്രീകൾക്ക്, പൊതുവേ, തങ്ങളുടെ ലിംഗത്വത്തെയോ, ലിംഗസ്വത്വത്തെയോ സംബന്ധിച്ച് യാതൊരു തരത്തിലുമുള്ള ആശയക്കുഴപ്പമില്ല. ഒരു സ്ത്രീ ഇങ്ങനെയെഴുതി: "സ്ത്രീകളുടെ ലിംഗവ്യക്തിത്വവുമായാണ് ഞാൻ, തീർച്ചയായും, താദാത്മ്യപ്പെടുന്നത് --- കുറച്ചു കാലം ഞാൻ ആൺകുട്ടികളുടെ കൂടെ ഫുട്ബാൾ കളിച്ചിരുന്നു (എനിക്കൊരു ഇരട്ട സഹോദരനുണ്ടെങ്കിലും, ഞങ്ങളെക്കണ്ടാൽ ഒരുപോലെയേ അല്ല). എങ്കിലും, ഞാൻ, നിശ്ചയമായും, ആൺകുട്ടികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ കൂടിയ പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു. അവരുമായ് ഞാൻ അത്രയ്ക്കങ്ങ്‌ ഒത്തുപോയിരുന്നില്ല. ഞങ്ങളുടെ കളിക്കൂട്ടത്തിന് 'പൂമ്പാറ്റകൾ' എന്നു പേരിടാനാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്."

സ്വയർ രോഗമുള്ള സ്ത്രീകൾ "ആൺ ശരീരത്തിൽ തളക്കപ്പെട്ട പെണ്ണുങ്ങൾ" അല്ല;  അവർ, ക്രോമസോമനുസരിച്ച് ആണായ (ഒരു ജീനൊഴിച്ച്), "പെൺശരീരത്തിൽ" തളക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകളാണ്. SRY എന്ന ആ ഒരൊറ്റ ജീനിലുള്ള ഉൾപ്പരിവർത്തനം (പൊതുവേ) ഒരു സ്ത്രീശരീരം സൃഷ്ടിക്കുന്നു; അതിലും നിർണ്ണായകമായ കാര്യം, പൂർണ്ണമായൊരു സ്ത്രീസ്വത്വം നിർമ്മിക്കുന്നു. മേശയിൽ ചാരിനിന്നു കൊണ്ട് ഒരു സ്വിച്ചിടുന്നതു പോലെ അനായാസവും, സാധാരണവുമായ കാര്യം.  

*

ഈ വിധം ഏകപക്ഷീയമായാണ് ജീനുകൾ ലിംഗഘടന തീരുമാനിക്കുന്നതെന്നിരിക്കേ, ലിംഗസ്വത്വത്തെ എങ്ങനെയാണ് ഇവ ബാധിക്കുന്നത്? 2004 മേയ് 5നു രാവിലെ, വിന്നിപ്പെഗ്ഗുകാരനായ, മുപ്പത്തിയെട്ട് വയസ്സുള്ള ഡേവിഡ് റെയ്മർ എന്നൊരാൾ  ഒരു  പലചരക്കു കടയുടെ പാർക്കിങ് സ്ഥലത്ത് വച്ച് ഒരു കുറുകിയ കുഴൽത്തോക്കു കൊണ്ട് സ്വയം ഹത്യ നടത്തി. ബ്രൂസ് റെയ്മർ എന്ന പേരിലായിരുന്നൂ, 1965ൽ, ഇയാളുടെ ജനനം. ക്രോമസോം അനുസരിച്ചും, ജീനുകൾ പ്രകാരവും, ആൺകുട്ടി. പിടിപ്പുകെട്ട ഒരു സർജ്ജൻ നടത്തിയ ഭയാനകമായൊരു സുന്നത്തിന് ഇയാൾ ഇരയാവുകയുണ്ടായി. അതു വഴി, കൊച്ചിലേ തന്നെ, അയാളുടെ ലിംഗം സാരമായ രീതിയിൽ താറുമാറായി. ശാസ്ത്രക്രിയ വഴി അതു വീണ്ടും നേരേയാക്കാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ, ബ്രൂസിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ ജോൺ മണിയുടെ അടുത്തേക്കോടി. ഹോപ്കിൻ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ സൈക്കയാട്രിസ്റ്റ് ആയിരുന്നൂ, ജോൺ മണി. ലിംഗ(വ്യക്തി)ത്വത്തിലും, ലൈംഗികപെരുമാറ്റത്തിലുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ താൽപ്പര്യം ലോകപ്രസിദ്ധമായിരുന്നു. മണി കുട്ടിയെ നോക്കി; ഒരു പരീക്ഷണത്തിന്റെ ഭാഗമെന്ന നിലയിൽ, കുട്ടിയെ ഷണ്ഡനാക്കാൻ മാതാപിതാക്കളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു; കുട്ടിയെ പെൺകുഞ്ഞായി വളർത്തണമെന്നും. കുട്ടിക്കൊരു "സാധാരണ" ജീവിതം നൽകാൻ പരവശപ്പെട്ട അച്ഛനുമമ്മയും അത് സമ്മതിച്ചു; കുട്ടിയുടെ പേര് ബ്രെൻഡ എന്നാക്കി മാറ്റി. 

തന്റെ പരീക്ഷണത്തിന്  യൂണിവേഴ്സിറ്റിയുടേയോ, ആശുപത്രിയുടേയോ അനുവാദം മണി വാങ്ങിയിരുന്നില്ല. അറുപതുകളിൽ, ഗവേഷകർക്കിടയിൽ, പൊതുവേ നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു സിദ്ധാന്തം പരീക്ഷിക്കാനാണ് മണി തുനിഞ്ഞത്. ലിംഗസ്വത്വം പ്രകൃതിസഹജമല്ലാ, അത് സാമൂഹിക വൃത്തികളിലൂടെയും സാംസ്കാരികമായ അനുകരണങ്ങളിലൂടെയും നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്നതാണെന്ന ആശയം ("നിങ്ങളെന്തു ചെയ്യുന്നുവോ, അതാണ് നിങ്ങൾ; പരിപോഷണത്തിന് പ്രകൃതിയെ മറികടക്കാനാകും") അക്കാലത്ത് പ്രമുഖമായ്‌ നിലനിന്നിരുന്നു. മണി ഈ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ, ഉച്ചസ്വരത്തിൽ ഘോഷിക്കുന്ന , വക്താവായിരുന്നു. ലിംഗമാറ്റത്തിൽ താനൊരു ഹെൻട്രി ഹിഗ്ഗിൻസ് (5) ആണെന്ന ഭാവേന, മണി "ലൈംഗിക പുനർനിയോഗ" ത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവായി. പെരുമാറ്റചികിത്‌സയിലൂടെയും, ഹോർമോൺ ചികിത്സയിലൂടെയുമുള്ള ലിംഗസ്വത്വത്തിന്റെ ഈ പുനഃക്രമീകരണം ദശാബ്ദങ്ങൾ ചെലവിട്ടാണ് അദ്ദേഹം കണ്ടുപിടിച്ചത്. ഈ പ്രക്രിയയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ കക്ഷികൾക്ക്, സകാരാത്മകമായ രീതിയിൽ, സ്വത്വമാറ്റം സംഭവിക്കേണ്ടതാണ്.  'ബ്രെൻഡ'യ്ക്ക് പെണ്ണുടുപ്പുകൾ നൽകപ്പെട്ടു; അവൾ പെൺകുട്ടിയെപ്പോലെ പരിചരിക്കപ്പെട്ടു. അവൾ മുടി നീട്ടിവളർത്തി. അവൾക്ക് പെൺപാവകളെ കിട്ടി; തയ്യൽ യന്ത്രവും.  അവൾക്ക് ലിംഗമാറ്റമുണ്ടായ കാര്യം, ഒരിക്കലും, അവളുടെ അദ്ധ്യാപകരറിഞ്ഞില്ല; ചങ്ങാതികളും.   

ബ്രെൻഡയ്ക്ക് ഒരു സർവ്വസമാന ഇരട്ട സഹോദരനുണ്ടായിരുന്നു. ബ്രയൻ. അവൻ വളർന്നത് ആൺകുട്ടിയായിട്ടാണ്. ബ്രെൻഡയും ബ്രയനും, അവരുടെ ബാല്യകാലത്ത്, ബാൾട്ടിമോറിലുള്ള മണിയുടെ ക്ലിനിക് പതിവായി സന്ദർശിക്കുമായിരുന്നു. ബ്രെൻഡ കൗമാരത്തിലെത്തിയതോടെ, അവളെ പെണ്ണാക്കുന്നതിനു വേണ്ടി, മണി അവൾക്ക് ഈസ്ട്രജൻ മരുന്നുകൾ നൽകി. ശസ്ത്രക്രിയ വഴി അവളിലൊരു കൃത്രിമ യോനി വച്ചുപിടിപ്പിച്ച്,  അവളെ ശരീരഘടനയിലും പൂർണ്ണമായും സ്ത്രീയാക്കാനുള്ള  തയ്യാറെടുപ്പുകളും പൂർത്തിയാക്കി. ലിംഗപരമായ ഈ പുനർനിയോഗത്തിന്റെ അസാധാരണ വിജയം വിളംബരം ചെയ്യുന്ന, ഏറെ ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ട, തുടർച്ചയായ നിരവധി ലേഖനങ്ങൾ മണി പ്രസിദ്ധം ചെയ്തു. തന്റെ പുതിയ സ്വത്വവുമായ്  ബ്രെൻഡ തികഞ്ഞ ശാന്തതയോടെയാണ് പൊരുത്തപ്പെട്ടു വരുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു. അവളുടെ ഇരട്ട, ബ്രയൻ, ഒരു "പരുക്കൻ"" കുട്ടിയാണെങ്കിൽ, ബ്രെൻഡ "ചുറുചുറുക്കുള്ള ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടി"യാണ്; സ്ത്രീത്വത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിവരാൻ ബ്രെൻഡയ്ക്ക് തടസ്സങ്ങളൊന്നുമുണ്ടാവില്ല, എന്നൊക്കെയാണ് മണി പ്രഖ്യാപിച്ചത്. "ജനനസമയത്ത് ലിംഗസ്വത്വം വേണ്ടത്ര അപൂർണ്ണമായിട്ടാണ് വേർതിരിഞ്ഞു വരുന്നത്; അതിനാൽ, ജനിതകപരമായ ഒരാണിനെ പെണ്ണായി പുനർനിയോഗിക്കുന്നതിൽ വിജയിക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യതയുണ്ട്."

വാസ്തവത്തിൽ, സത്യം ഇതിൽനിന്നൊക്കെ എത്രയോ വിദൂരമായിരുന്നു. നാലാമത്തെ വയസ്സിൽ ബ്രെൻഡ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ധരിച്ചിരുന്ന തന്റെ വെള്ളയും റോസും കലർന്ന വസ്ത്രം കത്രികകൊണ്ട് ഛിന്നഭിന്നമാക്കി. പെൺകുട്ടിയെപ്പോലെ മിണ്ടാനും നടക്കാനും ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോഴൊക്കെ, അവൾ കോപിഷ്ഠയായി. തന്റേതല്ലാത്ത, തനിക്കനുയോജ്യമല്ലാത്ത, ഒരു സ്വത്വത്തിൽ തളക്കപ്പെട്ടുപോയ അവൾ ആശങ്കാകുലയായി; വിഷാദത്തിലായി; ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി; വേദനയിലുമായി. പലപ്പോഴും, അവൾ ക്രോധത്താൽ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. സ്‌കൂൾ റിപ്പോർട്ടിൽ ബ്രെൻഡ വിശേപ്പിക്കപ്പെട്ടത് ഇങ്ങനെയാണ്: "ആൺകുട്ടിയുടെ ശീലങ്ങളുള്ള പെൺകുട്ടി", "മറ്റുള്ളവരെ ഭരിക്കുന്നവൾ", "സമൃദ്ധമായ കായികോർജ്ജമുള്ളവൾ". പാവകൾക്കൊപ്പം, പെൺകുട്ടികൾക്കൊപ്പവും, കളിക്കാൻ അവൾ കൂട്ടാക്കിയില്ല. പകരം, അവൾ തന്റെ സഹോദരന്റെ കളിപ്പാട്ടങ്ങൾകൊണ്ടാണ് കളിച്ചത് (ഒരേയൊരു തവണ മാത്രമാണ് അവൾ തന്റെ തയ്യൽ യന്ത്രത്തിനൊപ്പം കളിച്ചത്; അച്ഛന്റെ പണിയായുധപെട്ടിയിൽനിന്ന് സ്ക്രൂ ഡ്രൈവർ മോഷ്ടിച്ച്, ആ യന്ത്രത്തിന്റെ സ്ക്രൂവെല്ലാം ഓരോന്നായി ഇളക്കിമാറ്റി, അതിനെ അതീവശ്രദ്ധയോടെ പൊളിച്ചടുക്കാൻ). സ്‌കൂളിൽ, ബ്രെൻഡ ഉപയോഗിച്ചത് പെൺമൂത്രപ്പുര തന്നെയാണ്; പക്ഷേ, അവളുടെ സഹപാഠികളെ അമ്പരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്, കാലുകൾ അകറ്റി, നിന്നുകൊണ്ടാണ് അവൾ മൂത്രമൊഴിച്ചത്.

പതിനാലു വയസ്സായപ്പോൾ, ബ്രെൻഡ ഈ വിലക്ഷണ പ്രഹസനത്തിന് വിരാമമിട്ടു. അവൾ യോനീ ശസ്ത്രക്രിയ നിരസിച്ചു; ഈസ്ട്രജൻ ഗുളികകൾ കഴിക്കുന്നത് നിർത്തി; മുലകളെടുത്തു മാറ്റുന്ന മാസ്റ്റെക്റ്റമിക്ക് വിധേയയായി; ആണത്വത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാൻ ടെസ്റ്റോസ്റ്റെറോൺ കുത്തി വച്ചു. അവൾ --- അവൻ --- പേരും മാറ്റി; ഡേവിഡ് ആയി. 1990ൽ അയാൾ ഒരു സ്ത്രീയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. പക്ഷേ, ആ ബന്ധം തുടക്കത്തിലേ വഷളായി. ബ്രൂസ്/ ബ്രെൻഡ/ ഡേവിഡ് ---  പെൺകുട്ടിയിൽനിന്ന് പുരുഷനായ് മാറിയ ആൺകുട്ടി --- സർവ്വനാശകരമായഭീതിക്കും, ക്രോധത്തിനും, വിഷാദത്തിനും, നിഷേധത്തിനുമിടയിൽ തെന്നിത്തെറിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. അയാൾക്ക് തന്റെ ജോലി നഷ്ടമായി; വിവാഹം പരാജയമായി; 2004ൽ, ഭാര്യയുമായുള്ള കടുത്ത വഴക്കിനു പിന്നാലെ, ഡേവിഡ് ആത്മഹത്യ ചെയ്തു  

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(5) ഹെൻട്രി ഹിഗ്ഗിൻസ്: ബർണാർഡ് ഷായുടെ 'പിഗ്മാലിയൻ' നാടകത്തിലെ ഉച്ചാരണ വിദ്വാൻ. കോക്‌നിക്കാരിയായ എലിസബത്ത് ഡൂലിറ്റിലിനെ ശരിയായി ഇംഗ്ലീഷു പറയുന്നത് പഠിപ്പിക്കാൻ തനിക്കാകുമെന്ന് ഈ വിദ്വാൻ അവകാശപ്പെട്ടു. 

 

ജീൻ 29 [4]

 *

1980കളുടെ ആദ്യം. പീറ്റർ ഗുഡ് ഫെലോ എന്നു പേരുള്ള ലണ്ടനിലെ ഒരു   ജനിതക ശാസ്ത്രജ്ഞൻ Y ക്രോമസോമിലെ ലിംഗനിർണ്ണയ ജീനിനായുള്ള വേട്ട തുടങ്ങി. ഇയാളൊരു ഫുട്ബാൾ ഭ്രാന്തനായിരുന്നു; അടുക്കും ചിട്ടയുമില്ലാത്ത ഒരു കൃശഗാത്രൻ. കിഴക്കൻ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ആളുകളെപ്പോലെ സ്വരാക്ഷരങ്ങൾ വലിച്ചുനീട്ടിയാണ് സംസാരിക്കുക. വസ്ത്രധാരണം കണ്ടാൽ, 'പരുക്കൻ നവകാൽപ്പനികനായ് മാറിയതു' പോലെ തോന്നും. Y ക്രോമസോമിലെ ചെറിയൊരിടത്തിലേക്ക് അന്വേഷണം പരിമിതപ്പെടുത്താൻ ഗുഡ് ഫെലോ, ബോട്സ്റ്റെയ്‌നും ഡേവിസും കണ്ടെത്തിയ ജീൻ-സ്ഥലചിത്രണ രീതി ഉപയോഗിക്കാനാണ് ഉദേശിച്ചത്. പക്ഷേ, ഒരു "സാധാരണ" ജീനിനെ, അതിൻ്റെ "പ്രതിഭാസരൂപ" വകഭേദമില്ലാതെ, അല്ലങ്കിൽ, അതുമായ് ബന്ധമുള്ള ഒരു രോഗമില്ലാതെ, എങ്ങനെയാണ് സ്ഥലചിത്രണം ചെയ്യുക? രോഗഹേതുകമായ ജീനും ജനോമിലെ വഴികാട്ടികളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം നോക്കിക്കണ്ടാണ്, സിസ്റ്റിക് ഫൈബ്രോസിസ്, ഹണ്ടിങ്ടൺ രോഗം എന്നിവയുടെ ജീനുകളുടെ സ്ഥലങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയത്. ആ രണ്ടു കേസുകളിലും, പ്രസ്തുത ജീൻ വഹിക്കുന്ന രോഗബാധിതരായ സഹോദരങ്ങൾ വഴികാട്ടികളെയും വഹിച്ചിരുന്നു; രോഗബാധിതരല്ലാത്ത സഹോദരങ്ങൾ അവ വഹിച്ചിരുന്നില്ല താനും. എന്നാൽ, ഗുഡ് ഫെലോയ്ക്ക് എവിടെനിന്നാണ്  ജനിതകപരമായ് സംപ്രേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന, ചില സഹോദരങ്ങൾ വഹിക്കുകയും, മറ്റുള്ളവർ വഹിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന,  വിഭിന്നമായൊരു ലിംഗത്വം --- ഒരു മൂന്നാം ലിംഗം --- ഉള്ള ഒരു മനുഷ്യകുടുംബത്തെ കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക? 

*

അത്തരം മനുഷ്യർ, വാസ്തവത്തിൽ, ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവരെ തിരിച്ചറിയുകയെന്നത്, പ്രതീക്ഷിച്ചതിലുമധികം, കുഴക്കുന്ന ഒരു ജോലിയായിരുന്നു. 1955ൽ, ഹോർമോണുകളിൽ ഗവേഷണം നടത്തുകയായിരുന്ന ഒരിംഗ്ളീഷുകാരൻ, ജെറാൾഡ് സ്വയർ, സ്ത്രീകളിലെ വന്ധ്യതയെക്കുറിച്ച് പഠിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം വളരെ അപൂർവ്വമായൊരു ലക്ഷണം കണ്ടെത്തുകയുണ്ടായി. ഇതിന്, പിന്നീട്, 'സ്വയർ രോഗം/ലക്ഷണം' എന്ന പേരുണ്ടായി. ഈ ലക്ഷണം മനുഷ്യരെ ജീവശാസ്ത്രപരമായ് സ്ത്രീകളാക്കും; എന്നാൽ, ക്രോമസോമപരമായ് ആണാക്കും. 'സ്വയർ രോഗ'മുള്ള  "സ്ത്രീകൾ", ശരീരഘടനയിലും, ധർമ്മങ്ങളിലും ബാല്യകാലം മുഴുവൻ സ്ത്രീയായിരിക്കും; പക്ഷേ, പ്രായപൂർത്തിയാകുമ്പോൾ അവർ ലൈംഗികമായ പക്വതയിലെത്തില്ല. ഇവരുടെ കോശങ്ങൾ പരിശോധിച്ചപ്പോൾ, ഈ “സ്ത്രീ”കളുടെ എല്ലാ കോശങ്ങളിലും XY ക്രോമസോമുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ക്രോമസോം നോക്കുകയാണെങ്കിൽ ഓരോ കോശവും ‘ആൺ’ആയിരുന്നു’. എന്നാൽ, ഈ കോശങ്ങളിൽ നിന്ന് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തിയാകട്ടെ, ശരീര ഘടനയിലും, ധർമ്മങ്ങളിലും, മനസ്സിലും സ്ത്രീ ആയിരുന്നു. സ്വയർ ലക്ഷണമുള്ള സ്ത്രീ ജനിക്കുന്നത്, അവളുടെ എല്ലാ കോശങ്ങളിലും, ആൺ ക്രോമസോം ക്രമത്തോടെ (XYക്രോമസോം) യാണെങ്കിലും, എന്തുകൊണ്ടോ അവൾ തൻ്റെ ശരീരത്തോട് "ആണത്വം" സൂചിപ്പിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടുപോയി.     

ആണത്വം വെളിവാക്കുന്ന മഹാനിയന്ത്രക ജീൻ ഉൾപ്പരിവർത്തനത്താൽ നിർജ്ജീവമാക്കപ്പെട്ടതാകണം സ്വയർ രോഗത്തിനു നിദാനം. അതുമൂലമാകാം പെണ്ണത്വം ഉണ്ടായത്. MITയിൽ, ഡേവിഡ് പേജിൻ്റെ ശിക്ഷണത്തിലുള്ള സംഘം, ലിംഗം തിരിഞ്ഞുപോയ ഇത്തരം സ്ത്രീകളെ ഉപയോഗിച്ച്, Y ക്രോമസോമിലുള്ള ആപേക്ഷികമായ് വളരെ ചെറിയതായ ഒരിടത്തിൽ   ആൺ-നിർണ്ണയജീനുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തി. പിന്നീടുള്ള ജോലിയായിരുന്നൂ ശ്രമകരം ---- ആ ഇടത്തിലെ നിരവധി ജീനുകൾ ഓരോന്നായി അരിച്ചു പെറുക്കി യഥാർത്ഥ ജീനിനെ കണ്ടുപിടിക്കുക. ഗുഡ് ഫെലോ സാവകാശം, നിരന്തരമായ പുരോഗതി പ്രാപിക്കുമ്പോഴാണ്, ഹൃദയം പിളർക്കുന്ന ആ വാർത്ത കേട്ടത്: ആൺ-നിർണ്ണയ ജീൻ പേജ് കണ്ടെത്തിയെന്ന്, 1989ലെ ഉഷ്ണകാലത്ത്, അയാൾക്ക് അറിവ് കിട്ടി. ആ ജീനിനെ, Y ക്രോമസോമിലുള്ളതാകകൊണ്ട്, ZFY എന്നാണ് പേജ് വിളിച്ചത്.  

തുടക്കത്തിൽ, ZFY ആണ് യഥാർത്ഥ ജീനെന്ന് തോന്നി. Yക്രോമസോമിന്റെ വലതുഭാഗത്താണ് അതിന്റെ സ്ഥാനം. നിരവധി ജീനുകൾക്കുള്ള ഒരു മഹാനിയന്ത്രകനായ് (മാസ്റ്റർ സ്വിച്ചായി) അതിനു വർത്തിക്കാനാകുമെന്ന്  അതിൻ്റെ DNA ശ്രേണി സൂചിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ, ഗുഡ് ഫെലോ സൂക്ഷ്മമായ്‌ നിരീക്ഷിച്ചപ്പോൾ, കാര്യം അത്ര പന്തിയല്ലെന്നു കണ്ടു. സ്വയർ രോഗമുള്ള 

സ്ത്രീകളിലെ ZFY ശ്രേണീകരിച്ചപ്പോൾ, അത് സാധാരണമെന്നാണ് അയാൾ കണ്ടത്. ഈ സ്ത്രീകളിൽ ആൺ സൂചന തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന യാതൊരു ഉൾപ്പരിവർത്തനവും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.      

ZFY അയോഗ്യമായതോടെ, ഗുഡ് ഫെലോ തൻ്റെ ഗവേഷണത്തിലേക്കു മടങ്ങി. പേജിന്റെ സംഘം കണ്ടെത്തിയ ഇടത്തു തന്നെയാകണം ആണത്വത്തിനുള്ള ജീൻ. അവർ അതിനടുത്തെത്തിയിരിക്കണം. തലനാരിഴക്കാകണംഅവരത്  കാണാതെ പോയത്. 1989ൽ, ZFYക്ക് തൊട്ടടുത്ത് ഗുഡ് ഫെലോ, ശരിക്കുള്ളതെന്ന് തോന്നിച്ച, മറ്റൊരു ജീനിനെ കണ്ടു. ഇൻട്രോണുകളില്ലാത്ത,വിശേഷതയൊന്നുമില്ലാത്ത, ഇറുകിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്ന  ഒരു കൊച്ചു ജീൻ: SRY. തുടക്കം മുതൽക്കു തന്നെ, ഇതാണ് ശരിക്കുമുള്ള ജീനെന്ന തോന്നലുളവാക്കി. സാധാരണമായ SRY പ്രോട്ടീനുകൾ വൃഷണങ്ങളിൽ സമൃദ്ധമായ് കാണപ്പെടുന്നതാണ്. ലിംഗനിർണ്ണയ ജീനിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇതു സ്വാഭാവികമാണ്. സഞ്ചി മൃഗങ്ങളടക്കമുള്ള മറ്റു മൃഗങ്ങളിലും Y ക്രോമസോമിൽ ഈ ജീനിന്റെ വകഭേദങ്ങൾ കാണാം. ആൺജന്തുക്കൾക്ക് മാത്രമാണ്, അതിനാൽ, ഈ ജീൻ പരമ്പരാഗതമായ് കിട്ടുക. പരസ്പര ബന്ധമുള്ള മനുഷ്യരെ അപഗ്രഥിച്ചപ്പോഴാണ് SRY ശരിക്കുമുള്ള ജീനാണെന്നതിനുള്ള തർക്കമില്ലാത്ത തെളിവു കിട്ടിയത് --- സ്വയർ ലക്ഷണമുള്ള സ്ത്രീകളിൽ ഈ ജീൻ നിശ്ചയമായും ഉൾപരിവർത്തിതമായിരുന്നു; എന്നാൽ, ആ രോഗം ബാധിക്കാത്ത ബന്ധുക്കളിൽ അത് പരിവർത്തിതമായിരുന്നില്ല. 

പക്ഷേ, സംഗതി കുറ്റമറ്റതാക്കാൻ ഗുഡ് ഫെലോയ്ക്ക് ഒരവസാന പരീക്ഷണം കൂടി നടത്തേണ്ടിയിരുന്നു --- അത്യന്തം നാടകീയമായ ഒരു തെളിവു കിട്ടാൻ. "ആണത്വ"ത്തെ നിശ്‌ചയിക്കുന്ന ഏക ജീൻ SRY ആണെങ്കിൽ, പെൺജന്തുക്കളിൽ ഈ ജീനിനെ സജീവമാകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചാൽ എന്തു സംഭവിക്കും? പെണ്ണിന് ആണാകേണ്ടി വരുമോ? ഗുഡ് ഫെലോ SRYയുടെ ഒരധിക പകർപ്പ് പെണ്ണെലികളിൽ ചെലുത്തി. അവയുടെ സന്തതികളെല്ലാം ഓരോ കോശത്തിലും XX ക്രോമസോമുകളുമായാണ് (അതായത്, ജനിതകപരമായ് സ്ത്രീലിംഗമായാണ് ) പിറന്നത്. അതു പ്രതീക്ഷിച്ചതായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഈ ചുണ്ടെലികൾ വളർന്നു വന്നപ്പോൾ അവയുടെ ശരീരഘടന ആണിന്റേതായി മാറി. അവയ്ക്ക് ഒരു (ആൺ) ലിംഗവും വൃഷണവുമുണ്ടായി; പെണ്ണെലികളുമായ് സംഭോഗത്തിലേർപ്പെട്ടു; ഒരാണെലിയുടെ എല്ലാ സവിശേഷതകളും കാട്ടി. ഒരേയൊരു ജനിതകസ്വിച്ചിടുക വഴി, ഗുഡ് ഫെലോ ഒരു ജീവിയുടെ ലിംഗത്വം മാറ്റിമറിച്ചു --- സ്വയർ ലക്ഷണത്തിൻ്റെ നേരെതിരു സൃഷ്ടിച്ചു.    

ജീൻ 29 [3]

സ്റ്റീവൻസിൻ്റെ ഉറ്റ സഹഗവേഷകൻ എഡ്മണ്ട് വിൽ‌സൺ, ഒരു കോശജീവശാസ്ത്രകാരൻ, അവരുടെ ഗവേഷണഫലത്തെ സ്ഥിരീകരിച്ചു. അയാൾ അവരുടെ സാങ്കേതിക പാദങ്ങളെ കൂടുതൽ ലളിതമാക്കിക്കൊണ്ട്, ആൺ ക്രോമസോമിനെ Y എന്നും, പെൺ ക്രോമസോമിനെ X എന്നും വിളിച്ചു. ക്രോമസോം ഭാഷയനുസരിച്ച്, ആൺ ക്രോമസമുകൾ XYയും, പെൺ ക്രോമസോമുകൾ XXഉമായി. Yക്രോമസോമുള്ള ബീജം അണ്ഡവുമായ് സങ്കലനത്തിലാകുമ്പോൾ, XY സംയുക്തമുണ്ടാവുകയും, ആണത്വം  തീരുമാനിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അണ്ഡവുമായ്‌ X ക്രോമസോമുള്ള ബീജം സങ്കലനത്തിലേർപ്പെടുമ്പോൾ, ഫലം XX ആകുന്നു; അതു  വഴി പെണ്ണത്വം തീരുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ഇടതു-വലതു വൃഷണങ്ങളല്ലാ ലിംഗനിർണ്ണയത്തിനു ഹേതു; അതുപോലെയുള്ള മറ്റൊരു ആകസ്മികമായ പ്രക്രിയയാണ്. അണ്ഡവുമായ് ആദ്യം സംഗമിച്ച്  അതിനെ ബീജസങ്കലനം ചെയ്യുന്ന ജനിതകച്ചരക്കിൻ്റെ പ്രകൃതമാണ് ലിംഗനിർണ്ണയഹേതു. 

*

സ്റ്റീവൻസും വിത്സണും കണ്ടുപിടിച്ച XY വ്യവസ്ഥക്ക് പ്രധാനപ്പെട്ടൊരു അനന്തരഫലമുണ്ടായി: ആണത്വം നിശ്ചയിക്കുന്ന എല്ലാ സന്ദേശവും വഹിക്കുന്നത് Y ക്രോമസോമാണെങ്കിൽ, ഭ്രൂണത്തെ ആണാക്കാനുള്ള ജീനുകളെ ആ ക്രോമസോം വഹിക്കുന്നുണ്ടാകണമല്ലോ. തുടക്കത്തിൽ, നിരവധി ആൺ-നിർണ്ണയ ജീനുകൾ Y ക്രോമസോമിൽ കണ്ടെത്താമെന്ന് ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ പ്രതീക്ഷിച്ചു. ഘടനാപരവും, വ്യവഹാരപരവും, മനോപരവുമായ നിരവധി ലക്ഷണങ്ങളുടെ കിറുകൃത്യമായ ഏകോപനം വേണ്ടതാണല്ലോ, എന്തായാലും,  ലിംഗം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, വ്യത്യസ്തമായ  ഈ പ്രവൃത്തികളെല്ലാം ഒരൊറ്റ ജീനിന് തനിച്ചു ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്ന് വിചാരിക്കുക പ്രയാസമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് കാര്യമെങ്കിലും, ജനിതകശാസ്ത്രം സൂക്ഷ്മമായ്‌ പഠിക്കുന്നവർക്ക് ഒന്നറിയാമായിരുന്നു: ജീനുകൾക്ക് പാർക്കാൻ പറ്റിയ ഇടമല്ലാ Y ക്രോമസോം. മറ്റു ക്രോമസോമുകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, Y ക്രോമസോം ജോഡി ചേരാത്തതാണ്; അതായത്, അതിനൊരു സോദരക്രോമസോമില്ല; മറ്റൊരു പകർപ്പുമില്ല. അതിനാൽ, ആ ക്രോമോസോമിലെ ജീനുകളെല്ലാം സ്വന്തം കാര്യം സ്വയം നോക്കി ജീവിക്കേണ്ടവയാണ്. മറ്റേതൊരു ക്രോമസോമിലുമുണ്ടാകുന്ന ഉൾപ്പരിവർത്തനത്തെ, അതിൻ്റെ സോദരക്രോമസോമിൽ നിന്നുള്ള പരിവർത്തനം സംഭവിക്കാത്ത ജീനിൻ്റെ പകർപ്പുപയോഗിച്ച് നന്നാക്കാൻ കഴിയും. പക്ഷേ, Y ക്രോമസോമിലുള്ള ഒരു ജീനിനെ ഇങ്ങനെ നന്നാക്കാനോ, മറ്റൊരു ക്രോമസോമിൽ നിന്ന് പകർത്താനോ സാദ്ധ്യമല്ല. അതിന് പിന്തുണയായി ഒരു പകർപ്പോ, വഴി കാട്ടാൻ ഒരു സഹായിയോ ഇല്ല [എന്നരിക്കിലും, Y ക്രോമസോമിലെ ജീനുകളുടെ കേടുപാടുകൾ തീർക്കാൻ സവിശേമായൊരു ആന്തരിക സംവിധാനമുണ്ട്]. ഉൾപ്പരിവർത്തനങ്ങളുടെ ആക്രമണത്തിന്   Y ക്രോമസോം വിധേയമാകുമ്പോൾ, സന്ദേശങ്ങൾ വീണ്ടെടുക്കുവാനുള്ള സംവിധാനങ്ങളില്ല. അതിനാൽത്തന്നെ, ചരിത്രത്തിൻ്റെ വടുക്കളും കലകളും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞതാണ് Y ക്രോമസോം. മാനവജനോമിലെ തീരെ ഭദ്രമല്ലാത്ത ഇടം.  

ഇടതടവില്ലാത്ത ജനിതകപരമായ ആഘാതങ്ങൾ കൊണ്ട്, സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾക്കു മുമ്പേതന്നെ, മനുഷ്യൻ്റെ Y ക്രോമസോം അതിലെ സന്ദേശങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അതിജീവനത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ ജീനുകൾ, ജനോമിലെ സുരക്ഷിതമായ ഇടങ്ങളിലേക്ക് മാറ്റപ്പെട്ടിരിക്കണം. അത്ര അത്യാവശ്യമല്ലാത്ത ജീനുകൾ കലഹരണപ്പെട്ടുപോയിരിക്കണം, അല്ലെങ്കിൽ, അവ കർമ്മരഹിതമായിരിക്കണം; അതുമല്ലെങ്കിൽ, അവയ്ക്കു പകരക്കാർ വന്നിരിക്കണം; അവശ്യം ആവശ്യമായ ജീനുകൾ മാത്രമാണ് സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടത് [ഇവയിൽ ചില ജീനുകൾ Y ക്രോമസോമിൽത്തന്നെ  പകർത്തപ്പെട്ടു കിടപ്പുണ്ട്. പക്ഷേ, ഈ ഉപായമൊന്നും പ്രശ്നത്തിന് പരിഹാരമാകുന്നില്ല]. സന്ദേശങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതോടെ, ഉൾപ്പരിവർത്തനത്തിൻ്റെയും, ജീൻ നഷ്ടത്തിൻ്റെയും വിഷാദവൃത്തത്തിലൂടെ ഓരോരോ ചീളായി നഷ്ടപ്പെട്ട് Y ക്രോമസോം തന്നെ ചുരുങ്ങിപ്പോയി. ഉൾപ്പരിവർത്തനത്തിൻ്റെയും, ജീൻ നഷ്ടത്തിൻ്റെയും വിഷാദവൃത്തത്തിലൂടെ ഓരോരോ ചീളായി നഷ്ടപ്പെട്ട് അത് ചുരുങ്ങിച്ചുരുങ്ങി വന്നു. Y ക്രോമസോം ഏറ്റവും ചെറിയ ക്രോമസോം ആയിപ്പോയത് യാദൃച്ഛികമല്ല. അത്, ആസൂത്രിതമായ കാലഹരണപ്പെടുത്തലിലൂടെ സംഭിച്ചതാണ് [സുപ്രധാനമായ ജീനുകളിൽ ചിലവ Yൽ എന്നെന്നേക്കുമായ് വാസമുറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടാകണമെന്ന്, 2014ൽ,  ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാർ കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടുണ്ട്]. 

മേൽപ്പറഞ്ഞ കാര്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് , ജനിതകശാസ്ത്രഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ, വിചിത്രമായൊരു വിരോധാഭാസമാണ്. മനുഷ്യലക്ഷണങ്ങളിൽ അതിസങ്കീർണ്ണമായ ഒന്നാണ് ലിംഗം. നിരവധി ജീനുകൾ അതിനെ കോഡിലാക്കാൻ സാദ്ധ്യതയില്ല. അതിനു പകരം, Y ക്രോമസോമിൽ ഒട്ട് അനിശ്ചിതമായി ആഴ്ന്നുകിടക്കുന്ന ഒരേയൊരു ജീനായിരിക്കണം ആണത്വത്തിൻ്റെ മഹാനിയന്ത്രകൻ(4). മേൽഖണ്ഡിക വായിച്ച പുരുഷ വായനക്കാർ ഒരു കാര്യം  ശ്രദ്ധിക്കുക; തലനാരിഴക്കാണ് നമ്മൾ കാര്യം സാധിച്ചത് 

(4) ഇത്രയുംപരാധീനത നിറഞ്ഞതായിരിക്കെ, എന്തിനാണ് ലിംഗത്വ നിർണ്ണയത്തിനുള്ള ഈ XY വ്യവസ്ഥ നിലവിലിരുക്കുന്നതെന്ന് നാംഅമ്പരന്നാൽ തെറ്റില്ല. വ്യക്തമായ ഇത്രയും കുഴപ്പങ്ങളുടെ ഭാരം പേറുന്ന  ഒരു ലിംഗനിർണ്ണയ സംവിധാനം എന്തിനാണ് സസ്തനികൾ പരിണാമത്തിലൂടെ വികസിപ്പിച്ചെടുത്തത്? ലിംഗനിർണ്ണയ ജീനിനെ, എന്തിനാണ്, വേറെ എത്രയോ ഇടങ്ങളുണ്ടായിട്ടും, ജോഡി ചേരാത്ത, പ്രതികൂലമായ ഒരു ക്രോമസോമിനെ വഹിക്കാനേൽപ്പിച്ചത്? ആ ക്രോമസോമാണല്ലോ ഉൾപ്പരിവർത്തനങ്ങളുടെ ആക്രമണത്തിന് പ്രസ്തുത ജീൻ വിധേയമാകാൻ അത്യന്തം സാദ്ധ്യതയുള്ള സ്ഥലം.  
ഈ ചോദ്യത്തിനുത്തരം പറയാൻ, നമുക്കൊന്നു പിറകോട്ടു പോയി, അടിസ്ഥാനപരമായൊരു ചോദ്യം ചോദിക്കേണ്ടതുണ്ട്. എന്തിനാണ് ലൈംഗിക പ്രത്യുൽപ്പാദനം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്? ഡാർവിൻ ചിന്തിച്ചതു പോലെ, രണ്ടു ലൈംഗിക ഘടകങ്ങളുടെ സംഗമം തന്നെ വേണമോ പുതിയ ജീവികളെ  ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുവാൻ? പാർത്തിനോജെനിസിസ് [ബീജസങ്കലനമില്ലാതെ തന്നെ അണ്ഡം ഭ്രൂണമാകുന്ന പ്രക്രിയ] പോരേ? 

സംഭോഗം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത് ജീനുകളെ അതിവേഗ പുനഃസമ്മിശ്രണത്തിനു വേണ്ടിയാണെന്ന് മിക്ക പരിണാമജീവശാസ്ത്രകാരന്മാരും സമ്മതിക്കുന്നുണ്ട്. രണ്ടു ജീവികളിൽനിന്നുള്ള ജീനുകളെ മിശ്രണം ചെയ്യാൻ അവയുടെ അണ്ഡവും ബീജവും മിശ്രണം ചെയ്യുന്നതിനേക്കാൾ വേഗതയുള്ള മറ്റൊരു വഴിയും, ഒരു പക്ഷേ, നിലവിലില്ല.  ബീജകോശത്തിൻ്റെയും അണ്ഡകോശത്തിൻ്റെയും പിറവി തന്നെയും ,  പുനഃസംയോജനത്തിലൂടെ, ജീനുകൾ കൂടിക്കലരുന്നതിന് കാരണമാകുന്നു. ലൈംഗിക പ്രത്യുൽപ്പാദന സമയത്ത് സംഭവിക്കുന്ന ജീനുകളുടെ ശക്തമായ പുനർമിശ്രണം വൈജാത്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.  ഈ വൈജാത്യമാകട്ടേ, നിരന്തരം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പരിതസ്ഥിതിയിൽ, ജീവിയുടെ അതിജീവന, ആരോഗ്യ സാദ്ധ്യതകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. "ലൈംഗിക പ്രത്യുൽപ്പാദനം" എന്ന വചനം, അതിനാൽത്തന്നെ,  ഒരബദ്ധ സംജ്ഞയാണ്.  സംഭോഗത്തിൻ്റെ പരിണാമലക്ഷ്യം "പ്രതിൽപ്പാദനമല്ല". സംഭോഗം ഇല്ലാതെയും ജീവികൾക്ക് അവയേക്കാൾ മെച്ചപ്പെട്ട പകർപ്പുകൾ --- പുനഃസൃഷ്ടികൾ --- നിർമ്മിക്കാനാകും. ലിംഗം [സംഭോഗം] സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതിന് കാരണം തീർത്തും വിപരീതമായ മറ്റൊന്നാണ്: പുനഃസംയോജനം സാദ്ധ്യമാക്കാൻ.    

എന്നാൽ, "ലൈംഗിക പ്രത്യുൽപ്പാദന"വും, "ലിംഗനിർണ്ണയ"വും രണ്ടും രണ്ടാണ്. ലൈംഗിക പ്രത്യുൽപ്പാദനത്തിൻ്റെ ബഹുവിധ നേട്ടങ്ങൾ നാം സമ്മതിച്ചു കൊടുത്താലും, ഒരു ചോദ്യം പിന്നെയും ബാക്കിയാണ്: എന്തിനാണ് മിക്ക സസ്തനികളും ലിംഗത്വ നിർണ്ണയത്തിന് XY സംവിധാനം ഉപയോഗിക്കുന്നത്? ചുരുക്കത്തിൽ, എന്തുകൊണ്ട് Y? അതു നമുക്കറിയില്ല. ലിംഗത്വം നിർണ്ണയിക്കുന്നതിനുവേണ്ടിയുള്ള XY സംവിധാനം ജീവിപരിണാമത്തിൽ സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾക്ക് മുമ്പേ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതാണെന്ന് വ്യക്തമാണ്. പക്ഷികളിൽ, ഉരഗങ്ങളിൽ, ചില പ്രാണികളിൽ ഈ സംവിധാനം നേർ വിപരീതമാണ്; അവയിൽ സ്ത്രീകളാണ് വ്യത്യസ്തമായ രണ്ടു ക്രോമസോമുകൾ വഹിക്കുന്നത്; സർവ്വസമാനമായ രണ്ടു ക്രോമസോമുകൾ ആണുങ്ങളും. ഇനിയും മറ്റു ചില ജീവികളിൽ, ചില ഉരഗങ്ങളിലും പക്ഷികളിലും, ലിംഗത്വം നിർണ്ണയിക്കുന്നത് അണ്ഡത്തിൻ്റെ  ഊഷ്മാവാണ്; അല്ലെങ്കിൽ, ജീവിയുടെ,അതിനോട് മത്സരിക്കുന്ന എതിരാളികൾക്ക് ആപേക്ഷികമായുള്ള, വലുപ്പമാണ്.  ഇത്തരത്തിലുള്ള ലിംഗത്വ നിർണ്ണയ സംവിധാനങ്ങൾ സസ്തനികളിലെ XY സംവിധാനത്തിനു മുമ്പേയുള്ളതാണ്.  പക്ഷേ, എന്തുകൊണ്ടാണ് സസ്തനികളിൽ XY സംവിധാനം സ്ഥിരമായിപ്പോയത്? എന്തുകൊണ്ടാണ് അതിപ്പോഴും നിലവിലിരിക്കുന്നത്? ഇവയ്ക്കുള്ള ഉത്തരം ഇപ്പോഴും രഹസ്യമായ്ത്തന്നെ മരുവുന്നു. രണ്ടു ലിംഗങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നതുകൊണ്ട് സ്പഷ്ടമായ പ്രയോജനങ്ങളുണ്ട്: ആണിനും പെണ്ണിനും അവർക്കു സവിശേഷമായ ധർമ്മങ്ങൾ നിർവ്വഹിക്കാൻ പറ്റും; സംഭോഗത്തിൽ വ്യത്യസ്‌തമായ ഭാഗങ്ങൾ നിറവേറ്റാൻ പറ്റും. എന്നാലും, രണ്ടു തരം ലിംഗങ്ങൾ ഉണ്ടാകാൻ, അടിസ്ഥാനപരമായ്, Y ക്രോമസോമിൻ്റെ ആവശ്യമില്ല. ഒരു പക്ഷേ, ലിംഗനിർണ്ണയത്തിനുള്ള ഒരതിവേഗ, താൽക്കാലിക പരിഹാരമായ് ജീവപരിണാമം Y ക്രോമസോമിൽ  തട്ടിത്തടഞ്ഞെത്തിയതാകാം. ആൺ നിർണ്ണയത്തിനുള്ള ജീൻ വേറിട്ടൊരു ക്രോമസോമിൽ തളച്ചിട്ട്, ആണത്വം നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള പ്രബലമായൊരു ജീൻ അതിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നത് പ്രാവർത്തികമായൊരു പരിഹാരമാണ്. Y ചുരുങ്ങിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുമെന്നാണ് ചില ജനിതകകാരന്മാർ കരുതുന്നത്.മറ്റു ചിലരാകട്ടെ, അത് , SRYജീനും, മറ്റവശ്യ ജീനുകളും സൂക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്,  ഒരു പരിധിവരെമാത്രമേ ചുരുങ്ങുള്ളൂവെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.