വയസ്സായാൽ...

വയസ്സായാൽ പണ്ടു വാനപ്രസ്ഥം.
നാടും വീടും കാട്.

ബന്ധുരവും അല്ലാത്തതുമായ ബന്ധബന്ധനങ്ങളെല്ലാം വിട്ട് 
മരിച്ചവരെ മറവുചെയ്യാൻ മരിച്ചവർക്ക് വിട്ട് 
കെട്ടും ഭാണ്ഡവുമില്ലാതെ 
ശിവനേയെന്നു വിളിച്ച് 
കാശിക്കു കൈവീശിയൊരു പോക്ക്;
കരിയില പോലെ 
കാറ്റിൽപ്പറന്നും മഴയിൽ നനഞ്ഞും.

അതു പണ്ട്.
ഇന്ന് 
വയസ്സായാൽ വൃദ്ധസദനം.
ബന്ധുക്കൾ കൈവിട്ടാലും 
ബന്ധുരാബന്ധുരസ്മരണകളയവിറക്കി 
എങ്ങുമെങ്ങും പോകാതെ
മണ്ണാങ്കട്ട പോലെ 
കാറ്റിൽപ്പൊടിഞ്ഞും 
മഴയിൽക്കുതിർന്നും...